รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 362

เยี่ยมบุญพยักหน้า“ใช่ ตายไปแล้ว แต่ว่าความแค้นนี้ผมไม่มีทางลืมแน่ ฆาตกรตายไปแล้ว แต่ลูกสาวของฆาตกรยังมีชีวิตอยู่ หนี้แค้นของพ่อลูกต้องชดใช้ ผมเชื่อว่ากรรมต้องตามสนองลูกสาวของเขาอย่างแน่นอน！”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ มายมิ้นท์ก็บีบฝ่ามือแน่น พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“งั้นเหรอ？งั้นฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าระหว่างคุณกับฉันใครกันแน่ที่จะถูกกรรมตามสนอง”

จริงอยู่ที่พ่อไม่ควรลักพาตัวชวนชม และไม่ควรโยนชวนชมทิ้งลงน้ำ

แต่สาเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นจากเงื้อมมือของเยี่ยมบุญ หากไม่ได้เป็นเพราะว่าเยี่ยมบุญขโมยเทคโนโลยีงานวิจัย บีบบังคับให้นักวิจัยต้องตาย พ่อก็คงจะไม่ทำแบบนั้น ！

อีกอย่าง พ่อไม่ได้ทำร้ายชวนชมจนตายจริงๆ แต่ชวนชมตัวจริงยังคงอาศัยอยู่ในที่แห่งหนึ่ง

ตอนนี้เยี่ยมบุญผลักความผิดทุกอย่างให้กับพ่อของเธอ ช่างไร้ยางอายจริงๆ！

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้มายมิ้นท์คลายความกังวลลงก็คือเยี่ยมบุญไม่ได้เอ่ยว่าพ่อของเธอเป็นคนลักพาตัวชวนชม ไม่งั้นต่อไปเธอจะต้องเผชิญกับอะไรบ้างนั้น เธอไม่กล้าคิดเลยแม้แต่น้อย

ตอนที่เยี่ยมบุญพูดถึงเรื่องเมื่อยี่สิบหกปีก่อน เธอก็เป็นกังวลว่าเยี่ยมบุญจะพูดออกมา

ตอนนี้ในที่สุดเธอก็วางใจแล้ว

สถานที่จริง ดูเหมือนว่านักข่าวจะไม่ยอมตัดใจกับคำตอบของเยี่ยมบุญ เพราะได้กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นแล้ว อีกทั้งยังไม่ได้พูดให้ชัดเจน ยิ่งทำให้คนนั้นอยากรู้

ดังนั้นจึงถามขึ้นว่า“ประธานเยี่ยมบุญ ฆาตกรคนนั้นตายยังไงเหรอคะ？ยี่สิบหกปีก่อน ทำไมถึงต้องลักพาตัวลูกสาวคนโตของคุณด้วย มีเหตุผลอะไรเหรอคะ？”

เยี่ยมบุญขมวดคิ้ว น้ำเสียงเย็นชาพลางพูดขึ้นว่า：“เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมเสียใจเป็นอย่างมาก ผมขออนุญาตไม่ตอบนะครับ อีกทั้งตอนนี้ผมก็รู้สึกเหนื่อยมากแล้ว สิ่งที่ควรพูดผมก็ได้พูดไปแล้ว งานแถลงข่าวในครั้งนี้ขอจบลงเพียงเท่านี้นะครับ นอกจากนี้ผมขอพูดอีกประโยคหนึ่งนะครับว่า ในเมื่อตระกูลภักดีพิศุทธิ์ได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับส้มเปรี้ยวแล้ว งั้นส้มเปรี้ยวก็ไม่ใช่คนของตระกูลภักดีพิศุทธิ์ของผมอีกต่อไป หวังว่าทุกคนจะไม่นำความรู้สึกไม่พอใจที่มีต่อส้มเปรี้ยว มาระบายกับตระกูลภักดีพิศุทธิ์และเอสซีกรุ๊ป ขอบคุณทุกท่านมากครับ”

เมื่อพูดจบ ก็วางไมค์ลง แล้วโค้งคำนับเก้าสิบองศาให้กับเลนส์กล้อง ท่าทีจริงใจเป็นอย่างมาก

คอมเมนต์จากผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดเต็มไปด้วยตัวอักษรวิ่ง

“แน่นอนค่ะ ส้มเปรี้ยวก็คือส้มเปรี้ยว ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ก็คือตระกูลภักดีพิศุทธิ์ พวกเราจะไม่อะไรกับตระกูลภักดีพิศุทธิ์และเอสซีกรุ๊ปแล้วค่ะ ประธานเยี่ยมบุญวางใจได้เลยค่ะ”

“ใช่ ใช่ ตอนนี้พวกเรารู้แล้วว่า ส้มเปรี้ยวก็คือหมาป่าตาขาว ส้มเปรี้ยวเป็นคนเลว เป็นเพราะดีเอ็นเอของพ่อแม่หล่อนที่ไม่ดี ประธานเยี่ยมบุญเลี้ยงหล่อนมาจนเติบใหญ่ขนาดนี้ แต่หล่อนกลับทำให้เป็นแบบนี้ ฉันเห็นใจประธานเยี่ยมบุญแทบไม่ทัน แล้วจะคว่ำบาตรประธานเยี่ยมบุญกับเอสซีกรุ๊ปได้ยังไงกันครับ”

“เห็นด้วยอีกหนึ่งเสียง”

“เพิ่มเลขไอดี……”

มองดูคอมเมนต์จากผู้ชมที่เป็นตัวอักษรวิ่ง ส้มเปรี้ยวโมโหจนแทบจะเป็นลม

มายมิ้นท์และเปปเปอร์ต่างเย้ยหยัน

วิธีการล้างมือให้ขาวสะอาดนี้ สุดยอดจริงๆ

สถานที่จริง แม้ว่าเยี่ยมบุญจะมองไม่เห็นคอมเมนต์จากผู้ชมที่เป็นตัวอักษรวิ่งจากการถ่ายทอดสด แต่ว่าก็พอที่จะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่แววตาเผยแสงระยิบระยับออกมา ก็ลุกขึ้น ให้พวกพนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทค่อยๆเชิญพวกนักข่าวให้แยกกันกลับไป

ไม่นาน ห้องประชุมก็สงบลง เหลือเพียงเยี่ยมบุญคนเดียวเท่านั้น

เยี่ยมบุญปิดการถ่ายทอดสด พลางนั่งลงที่เก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ ในเวลานี้เพิ่งจะได้คลายความกังวลลง

เมื่อวาน หลังจากที่เขาไปหาส้มเปรี้ยวที่สถานีตำรวจ ก็รู้แล้วว่าส้มเปรี้ยวทำอะไรไว้บ้าง และสุดท้ายก็ทราบว่าส้มเปรี้ยวทำไว้ก่อนหน้าที่จะถูกควบคุมความประพฤติ ตอนนี้ถูกตรวจสอบแล้ว ทั้งยังมีหลักฐานที่แน่นหนา เขารู้ได้เลยว่าครั้งนี้ส้มเปรี้ยวจะต้องถูกจำคุกอย่างแน่นอน

เมื่อการตัดสินจำคุกของส้มเปรี้ยวออกมา และถูกสื่อต่างๆเผยแพร่ออกไป ก็จะต้องกระทบกับเอสซีกรุ๊ปและตระกูลภักดีพิศุทธิ์อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงใช้โอกาสช่วงเวลาที่ไม่ร้ายแรงนักกลับไปปรึกษากับภรรยา และตัดความสัมพันธ์กับส้มเปรี้ยว

แน่นอนว่าภรรยาร้องไห้ไม่เห็นด้วย บอกว่าเขานั้นเฉยเมยเกินไป

เขาเฉยเมยงั้นเหรอ？เขาเลี้ยงส้มเปรี้ยวมายี่สิบกว่าปี เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีความรู้สึกผูกพัน แต่ว่าเพื่อตระกูลภักดีพิศุทธิ์ เพื่อเอสซีกรุ๊ป เขาทำได้เพียงทอดทิ้งส้มเปรี้ยว ใครใช้ให้ส้มเปรี้ยวไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขาล่ะ หากเป็นลูกแท้ๆของเขา ก็คงจะคิดหาวิธีอื่น

เพราะถึงยังไงเขาก็เลี้ยงส้มเปรี้ยวมายี่สิบกว่าปี ไม่ได้ผิดต่อหล่อน ตอนนี้ให้หล่อนตอบแทนเขาบ้าง ก็คงไม่มากเกินไป！

“ประธานเยี่ยมบุญ”ผู้ช่วยเดินเข้ามาจากข้างนอกด้วยหน้าตาลังเล

เยี่ยมบุญขมวดคิ้ว“มีเรื่องอะไร พูด！”

“คือว่า……ประธานวศินให้พวกท่านเปิดประชุมคณะกรรมการบริษัท”ผู้ช่วยมองเขาอย่างระมัดระวังพลางตอบกลับ

สีหน้าของเยี่ยมบุญเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก“อะไร？เปิดประชุมคณะกรรมการบริษัท？”

“ใช่ครับ”ผู้ช่วยพยักหน้า“บอกว่าท่านจะต้องเข้าร่วมให้ได้”