รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 402

ผู้ช่วยเหมันตร์ชี้ไปทางตำรวจที่อยู่ด้านหลัง “เจินเจินยอมตกลงแล้ว แต่เธอไม่ต้องการให้พวกเราทำอะไร เธอบอกว่ามีวิธีจะทำให้เยี่ยมบุญและภรรยาเชื่อว่าเธอนั้นคือชวนชมตัวจริง”

เปปเปอร์หรี่ตาลง “เธอมีวิธี? วิธีอะไรกัน?”

ผู้ช่วยเหมันตร์ส่ายหน้า “เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้ครับ ผมเคยถามแล้วแต่เธอไม่ยอมพูดอะไรเลย”

“ถ้าไม่บอกก็ช่างเถอะ เพียงแค่เธอให้การตกลงก็พอแล้ว เพราะผลสรุปอย่างไรก็ไม่เปลี่ยนแปลง” เปปเปอร์เม้มริมฝีปากแล้วพูดออกมาเบาๆ

ถึงอย่างไรสิ่งที่เขาต้องการก็คือการช่วยเหลือเจินเจินเพื่อที่จะมีตัวตนชวนชมได้อย่างมั่นคง

ในเมื่อเจินเจินบอกว่าเธอสามารถทำได้ ถ้าอย่างนั้นเขาก็ไม่ต้องรับมือเอง

“ไปกันเถอะ กลับคฤหาสน์ตระกูลนวบดินทร์ก่อน” เปปเปอร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาดูเหนื่อยอ่อน

ผู้ช่วยเหมันตร์มองไปทางเขา “ไม่ไปโรงพยาบาลก่อนเหรอครับ?”

เปปเปอร์เหล่ตามอง “มายมิ้นท์ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ผมจะไปที่นั่นทำไม?”

ผู้ช่วยเหมันตร์กระตุกริมฝีปากเล็กน้อย “ครับ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมจะติดต่อไปที่โรงพยาบาลให้พวกเขาจัดการทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้”

เปปเปอร์ละสายตากลับคืนมาแล้วเปิดประตูรถก้าวขึ้นไป

ตอนนี้มายมิ้นท์ไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว นี่คือเหตุผลประการหนึ่งที่เขาไม่อยากจะกลับไปโรงพยาบาลอีก

แต่อีกเหตุผลหนึ่งก็คือตัวเขาเองไม่อยากจะนอนโรงพยาบาลอีกแล้ว

รอยแผลบาดเจ็บจากการถูกเฆี่ยนตอนนี้ก็เริ่มสมานกันแล้ว ถ้าหากว่าไม่ได้ใช้แรงมากในการไปดึงทึ้งก็คงจะไม่ฉีกออกและไม่มีเลือดไหลอีก

เพียงแค่นี้ ก็ไม่จำเป็นจะต้องนอนที่โรงพยาบาลอีกต่อไป

ผู้ช่วยเหมันตร์นั่งลงในตำแหน่งคนขับ แล้วขับรถออกไปจากสถานกักกัน

……

วันต่อมา ขณะที่เยี่ยมบุญกำลังจะออกจากบ้านเพื่อตรงไปที่เอสซีกรุ๊ป

เมื่อเขาก้าวขาออกจากคฤหาสน์ ก็พบว่ากล่องจดหมายที่ประตูใหญ่ของคฤหาสน์มีเอกสารเพิ่มขึ้นมาฉบับหนึ่ง

เยี่ยมบุญหยุดฝีเท้าลง สีหน้าของเขาดูย่ำแย่ทันใด

จดหมายของเมื่อวานเป็นเอกสารการพิสูจน์ดีเอ็นเอระหว่างตนและชวนชม

ในวันนี้เนื้อหาข้างในจะเป็นอะไรอีก?

หรือจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับชวนชม?

เยี่ยมบุญเดินตรงเข้าไป เขานำกระเป๋าทำงานเหน็บไว้ที่ใต้รักแร้ แล้วหยิบจดหมายนั้นออกมาเปิดดู

เนื่องจากเขาออกแรงมากจนเกินไปทำให้ซองจดหมายนั้นถูกฉีกออกเพราะไปเกี่ยวกับตู้จดหมายเข้า กระดาษที่อยู่ด้านในจึงเผยออกมาและร่วงลงพื้น

เยี่ยมบุญก้มหน้าลงไปมอง สายตาบังเอิญจับจ้องไปที่ตัวอักษรบรรทัดหนึ่ง ‘ข้อมูลส่วนตัวของเจินเจิน’

เจินเจินคือใคร?

เยี่ยมบุญขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วรู้สึกว่าชื่อนี้ดูคุ้นหู

แต่ในไม่ช้าเขาก็นึกขึ้นได้ เจินเจินก็คือชื่อก่อนหน้าของชวนชมไม่ใช่หรือไง?

จริงดั่งที่คิดเอาไว้ เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชวนชมจริงๆ

คนที่เอาสิ่งของเหล่านี้มาให้ต้องการอะไรกันแน่?

ดูจากเอกสารการพิสูจน์ดีเอ็นเอเมื่อวานที่เป็นของปลอมก็พอจะมองออกได้ว่าคนที่ส่งของเหล่านี้มาคงไม่ใช่คนดีอะไร และต้องการจะจัดการกับชวนชม

แต่สิ่งที่น่าโมโหก็คือ เมื่อวานนี้เขาทำการตรวจกล้องวงจรปิดดูแล้วกลับมองไม่เห็นว่าใครกันเอาของเหล่านี้มาใส่ไว้ในตู้จดหมาย

เยี่ยมบุญหรี่ตามอง เขาก้มเอวลงไปหยิบเอกสารเหล่านั้นขึ้นมาแล้วอ่านรายละเอียดด้านล่าง พบว่าเป็นประวัติตั้งแต่เล็กจนโตของชวนชม

เนื้อหาข้างในค่อนข้างละเอียดชัดเจน เรื่องราวเหล่านี้ชวนชมไม่เคยเล่าให้สองสามีภรรยาฟังมาก่อน

ดังนั้น เขาจึงไม่รู้ว่าเนื้อหาเหล่านี้เป็นเรื่องจริงหรือเท็จ

แต่ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ เขาก็รู้เพียงว่าคนที่เอาของเหล่านี้มาใส่ไว้คงไม่ได้มีจุดประสงค์ดีสักเท่าไร