รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 406

การที่เธอยอมดึงผมของตนเองออกมาอย่างง่ายดายเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้สองสามีภรรยาตระกูลภักดีพิศุทธิ์รู้สึกโล่งใจ ยังทำให้เปปเปอร์และมายมิ้นท์ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างน่าสงสัย

สำหรับสองสามีภรรยาตระกูลภักดีพิศุทธิ์แล้ว การที่ชวนชมดึงเส้นผมของเธอให้พวกเขาไปทำการตรวจโดยไม่ลังเลแต่อย่างใด นั่นหมายความถึงชวนชมมั่นใจว่าตนเป็นลูกสาวของพวกเขาจริงๆ เช่นนั้นพวกเขาจะไม่โล่งใจได้อย่างไร

ในขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก เนื่องจากสามารถส่งตัวมายมิ้นท์ไปสถานีตำรวจได้สักที

แม้ว่าหลังจากจับตัวเธอไปสถานีตำรวจแล้ว มายมิ้นท์คงไม่ถูกส่งตัวเข้าคุก แต่ก็จะถูกส่งไปรับการอบรมและเสียค่าปรับ เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาจะให้สื่อมีเดียปล่อยข่าวออกไป เพียงเท่านี้ก็คงจะทำให้มายมิ้นท์สูญเสียทั้งหน้าตาและศักดิ์ศรี

นับว่าเป็นการกู้หน้ากลับคืนมา เนื่องจากช่วงนี้พวกเขาถูกมายมิ้นท์ดูถูกเหยียดหยามเสียจนอัปยศอดสู

บริเวณด้านข้าง มือทั้งสองข้างซึ่งจับรถเข็นเอาไว้ของมายมิ้นท์ก็กำแน่น

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมเจินเจินจึงได้เอาผมของเธอไปให้กับเยี่ยมบุญง่ายๆ แบบนั้น

เธอไม่ใช่ลูกสาวของเยี่ยมบุญ แต่การที่เธอเอาผมไปให้เขาอย่างตรงไปตรงมาเช่นนั้น เธอไม่กลัวว่าผลพิสูจน์ออกมาจะเป็นอย่างไรหรือ?

“ประธานเปปเปอร์คะ” มายมิ้นท์เอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อของชายหนุ่มผู้อยู่ด้านหลัง

ชายหนุ่มก้มหน้าลงมา “มีอะไรเหรอครับ?”

“เจินเจินถอนผมจากศีรษะของเธอออกมาจริงเหรอคะ?” มายมิ้นท์กัดฟันแล้วกระซิบถาม

เปปเปอร์หรี่ตาลงแล้วตอบขึ้นว่า “ใช่ เจินเจินดึงผมของเธอออกจากศีรษะ”

เขาเห็นเองกับตา

ตัวเขาเองก็ตกตะลึงมากไม่น้อย เจินเจินกล้าทำแบบนี้ได้อย่างไร?

“อะไรนะคะ?” กำปั้นของมายมิ้นท์กำแน่นขึ้นกว่าเดิม

หล่อนกล้าถอนผมจริงๆ

หรือว่าเจินเจินจะให้เงินใต้โต๊ะสถาบันทดสอบนี้ ดังนั้นจึงไม่กลัว

ดูเหมือนเขาจะรู้ถึงความคิดในใจเธอ เปปเปอร์จึงส่ายหน้าแล้วตอบว่า “เป็นไปไม่ได้ เจินเจินไม่อาจจะซื้อคนในสถาบันนี้ได้ สถาบันนี้อยู่ภายใต้การดูแลของตระกูลธาราบวร อีกทั้งมีความร่วมมือกับทางประเทศ อย่าว่าแต่เจินเจินเลย แม้แต่เยี่ยมบุญเองก็ไม่อาจทำเช่นนั้นได้”

“แล้วทำไมเจินเจินถึง……”

“ตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เราได้แต่รอดูไปก่อน” เปปเปอร์จ้องไปทางชวนชมแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ชวนชมดูเหมือนจะรู้สึกได้ว่าสายตาของเขาจับจ้องมา เธอจึงยิ้มให้เขาโดยปริยายแล้วชี้ไปที่เส้นผมของเธอเองก่อนจะชี้ไปที่เส้นผมของมายมิ้นท์

เปปเปอร์จึงได้เข้าใจถึงทุกสิ่งอย่าง

ไม่น่าล่ะ ทำไมเจินเจินกล้าที่จะทำการตรวจดีเอ็นเอด้วยการดึงผมออกมา เพราะว่าผมที่เจินเจินดึงออกมานั้นไม่ใช่ผมของหล่อนเองแต่เป็นผมของมายมิ้นท์ต่างหาก

ไม่รู้ว่าเจินเจินไปได้ผมของมายมิ้นท์มาตั้งแต่เมื่อไหร่ และหล่อนนำมันไปติดไว้บนศีรษะของหล่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนที่ต้องการจะทำการตรวจดีเอ็นเอ หล่อนก็ได้ดึงผมของมายมิ้นท์ออกมา หากทำเช่นนี้ไม่ว่าจะทำการตรวจดีเอ็นเอสักกี่ครั้งหรือที่ไหนก็ตาม ผลตรวจออกมาแล้วชวนชมก็จะเป็นลูกสาวของพวกเขาเสมอ

นี่ก็คืออาวุธลับของเจินเจิน ด้วยเหตุนี้เมื่อวานที่เขาบอกว่าจะช่วยเจินเจินปิดบังตัวตนของหล่อนเอาไว้ แต่เจินเจินกลับกล่าวว่าไม่จำเป็น

เพราะว่าเจินเจินมีเส้นผมของมายมิ้นท์ จึงไม่จำเป็นต้องให้เขาคอยจัดการเรื่องนี้

เมื่อคิดได้ดังนั้น สีหน้าของเปปเปอร์ก็ดูลึกล้ำลงไป

เขามองเจินเจินคนนี้ต่ำไปจริงๆ

เจินเจิน เด็กคนนี้ฉลาดกว่าที่เขาคิดไว้มากทีเดียว

ไอคิวแบบนี้เทียบไม่ได้กับส้มเปรี้ยวเลย หากว่าคนเช่นนี้เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยและได้รับการศึกษาอย่างดีตั้งแต่วัยเด็ก เขารับประกันได้ว่าผู้หญิงคนนี้จะต้องโดดเด่นอย่างแน่นอน

เยี่ยมบุญไม่รู้ว่าเปปเปอร์และมายมิ้นท์คุยอะไรกัน เขารับผมของชวนชมไปแล้วแยกบรรจุใส่ซอง หนึ่งในนั้นยืนส่งไปให้แก่ผู้ช่วย “คุณเอาเข้าไปข้างในส่งให้พวกเขาทำการตรวจสอบ บอกว่าผมต้องการอย่างเร่งด่วน ต้องรู้ผลภายในครึ่งชั่วโมง”

“ครับ” ผู้ช่วยตอบรับแล้วเอื้อมมือมาหยิบผมไป

มายมิ้นท์เม้มริมฝีปากสั่งให้เขาหยุด “เดี๋ยวก่อนค่ะ”

“คุณจะทำอะไรอีก?” เยี่ยมบุญขมวดคิ้วขึ้นท่าทางดูไม่พอพอใจ

มายมิ้นท์พูดขึ้นเบาๆ “คุณให้ผู้ช่วยของคุณนำเส้นผมไปที่ห้องตรวจ แต่ใครจะไปรู้ล่ะคะว่าผู้ช่วยของคุณจะทำการตุกติกอะไรหรือเปล่า? ป้าทิพย์ รบกวนช่วยไปกับพวกเขาด้วยนะคะ จับตามองเส้นผมให้ดี”

“มายมิ้นท์อย่าได้ทำเกินเหตุไป!” สีหน้าของเยี่ยมบุญมืดมนไม่น่ามองและชี้ไปทางมายมิ้นท์

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ก็เช่นกัน สายตาที่มองไปทางมายมิ้นท์เต็มไปด้วยความรังเกียจและโกรธแค้น ดูเหมือนว่ามายมิ้นท์ได้ทำสิ่งชั่วร้ายอย่างไรอย่างนั้น