รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 41

“จะไปรู้กับผีเหรอ!” มายมิ้นท์พึมพำด้วยเสียงคลุมเครือ

เปปเปอร์คิดไม่ถึงว่ามายมิ้นท์จะพูดคำนี้ออกมา ดวงตาฉายแววตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

แต่เมื่อเห็นใบหน้ารูปไข่แดงระเรื่อและแววตาน่าดึงดูดของมายมิ้นท์ เขาก็เลิกคิ้วขึ้น แล้วกระชากเนกไทออกจากมือของเธอ

“มายมิ้นท์ คุณเมาแล้วนะ”

“ไม่ ฉันไม่ได้เมา!” มายมิ้นท์โวยวายออกมา จากนั้นก็กุมเนกไทของชายหนุ่มเอาไว้อีกครั้ง “คุณหน้าเหมือนสามีเก่าฉันมาก ดูเผินๆไม่เห็นจะมีดีอะไรเลย!”

“...........”

“แต่ว่าสามีเก่าของฉันเขา.......” มายมิ้นท์นิ่งไปสักพัก จากนั้นนิ้วมือขาวใสก็ยื่นออกมาแกว่งไปมา “เขาไม่เป็นงาน”

สีหน้าของเปปเปอร์อึมครึมลงด้วยความรวดเร็ว เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่เป็นงานยังไง?”

“ตรงนั้นไง” นิ้วมือของเธอชี้ไปยังบริเวณส่วนล่างของเขา พูดงึมงำว่า “ฉันแต่งงานกับเขามาหกปี แต่เขาไม่เคยแม้แต่จูบฉันเลยสักครั้ง ปล่อยนางฟ้าอย่างฉันให้หลุดมือไม่ยอมทำอะไร คุณว่า ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่เป็นงานแล้วจะเป็นอะไรไปได้?”

เปปเปอร์แค่นยิ้มออกมา

ทั้งสองคนแต่งงานกันตามข้อตกลง แถมตอนหย่าก็เป็นมายมิ้นท์ที่ขอหย่า คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะแปะป้ายให้เขาเป็นคนแบบนี้!

“ไม่ได้เรื่อง” จู่ๆมายมิ้นท์ก็พึมพำออกมา “ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ”

เธอหันหลังอย่างโซซัดโซเซ “ต่อไปนี้ฉันต้องหาผู้ชายที่เป็นงาน.....”

เมื่อได้ยินเธอพูดออกมาแบบนี้ ใบหน้าของเปปเปอร์ก็พลันถมึงทึง ไม่นานขายาวๆของเขาก็ก้าวเข้าไปอุ้มเธอขึ้นมา แล้วเดินตรงเข้าไปในลิฟต์ ก้มหน้ามองเธออย่างเย็นชา

“มายมิ้นท์ คุณต้องชดใช้กับสิ่งที่คุณพูดออกมา”

……

ด้านส้มเปรี้ยวที่ถูกเปปเปอร์ส่งกลับบ้าน ก็กำลังมัดใจเกศวดีในกลุ่มวีแชท

เมื่อเธอเห็นว่าดึกมากแล้ว คาดว่าเปปเปอร์คงทำธุระเสร็จแล้ว เธอจึงส่งข้อความไปหา ทว่าผ่านไปหลายนาทีก็ไม่มีการตอบกลับมา

ในตอนที่ส้มเปรี้ยวกำลังจะกดวิดีโอคอลหา ข้อความอื่นก็เด้งขึ้นมา

ส้มเปรี้ยวรู้ว่ามายมิ้นท์ไปฉลองงานวันเกิดของลาเต้ที่มูนสตาร์คลับ และเปปเปอร์เองก็อยู่ที่นั่น เธอจึงไม่สบายใจ ดังนั้นจึงให้ขนมผิงช่วยจับตาดูไว้ให้

ขนมผิง：ตายๆๆ มายมิ้นท์หน้าด้านสุดๆ ทำไมไม่ตายๆไปนะ!

ในใจของส้มเปรี้ยวมีลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง จึงรีบเอ่ยถามเธอว่า ：แกเห็นอะไร เปปเปอร์อยู่กับเธอเหรอ

ขนมผิง：ส้มเปรี้ยว แกตั้งสติไว้นะ....ฉันเห็นมายมิ้นท์เป็นฝ่ายจูบประธานเปปเปอร์ก่อน จากนั้นประธานเปปเปอร์ก็อุ้มเธอขึ้นไปข้างบน ฉันเลยแอบตามขึ้นไปเงียบๆ เลยพบว่าพวกเขาเข้าไปในห้อง ตอนนี้ยังไม่ออกมาเลย.....

พวกเขาเข้าไปในห้อง ตอนนี้ยังไม่ออกมา

เมื่อเห็นข้อความเหล่านี้ ส้มเปรี้ยวก็ขบกัดริมฝีปากอย่างรุนแรง ไม่นานริมฝีปากล่างของเธอก็มีเลือดไหลซิบ ใบหน้าอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว หลุดการควบคุม

เธอเกลียดผู้หญิงที่ชื่อมายมิ้นท์จริงๆ เกลียดจนอยากฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆ

ถึงแปดปีก่อน เธอจะไปพบเปปเปอร์ในฐานะ“ต้นไผ่”แทนมายมิ้นท์แล้วยังไง

นั่นมันเป็นเพราะความผิดของมายมิ้นท์ต่างหากล่ะ！

เพราะมายมิ้นท์มองอีกฝ่ายเป็นแค่เพื่อนทางจดหมาย ไม่ยอมไปทำความรู้จักเขา

ดังนั้นเปปเปอร์จึงรู้จักกับเธอก่อน และเธอก็ชอบก่อน เขาคือผู้ชายของเธอ!

ขนมผิงส่งข้อความมาอีกว่า：ฉันว่าประธานเปปเปอร์ต้องถูกนังชั้นต่ำนั่นอ่อยจนสับสนไปชั่วขณะ ฉันจะไปเคาะประตูให้ ประธานเปปเปอร์รู้ตัวเดี๋ยวนี้

ส้มเปรี้ยวเอ่ยห้าม ：ไม่ต้อง ถ้าแกไป เปปเปอร์ก็จะรู้ว่าแกกำลังตามเฝ้าเขา ฉันแค่เป็นห่วงเปปเปอร์ แต่ไม่อยากดึงให้คนที่ไม่มีความผิดอย่างแกเข้ามายุ่งด้วย

ขนมผิง：ทั้งๆที่เป็นความผิดของมายมิ้นท์ แกยังจะใจดีกับเธออีกเหรอ นี่ส้มเปรี้ยว แกเป็นคนดีเกินไปแล้ว ฉันสงสารแกจัง