รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 421

เปปเปอร์？

มายมิ้นท์ขมวดคิ้ว

เขามาทำอะไรที่นี่？

“ให้เขาเข้ามาเถอะ”ริมฝีปากแดงเรื่อของมายมิ้นท์ได้ขยับเล็กน้อยๆ พร้อมพูดด้วยเสียงที่เย็นชา

ตรงที่ประตู ก่อนที่ป้าทิพย์จะถ่ายทอดความหมายของเธอนั้น เปปเปอร์ก็ได้เดินด้วยฝีก้าวอันใหญ่เข้าไปในบ้านแล้ว โดยเดินตรงไปทางห้องรับแขก

“มายมิ้นท์”พอเห็นมายมิ้นท์ที่นั่งอยู่บนโซฟานั้น เปปเปอร์ได้เรียกเธอด้วยเสียงที่นุ่มนวล

มายมิ้นท์ได้หันศีรษะไปเล็กน้อยและมองไปทางเขา“ประธานเปปเปอร์ คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ？”

“มาส่งของให้คุณหน่อยน่ะ”เปปเปอร์ได้นั่งลงตรงหน้าของเธอ

ใบหน้าของมายมิ้นท์นั้นเต็มไปด้วยความสงสัย “มาส่งของให้ฉัน？ขอประทานโทษนะ ฉันไม่คิดว่าฉันมีของอะไรที่จะลืมไว้ที่คุณเลย ยังรบกวนคุณมาส่งด้วยตัวคุณอีก”

“ไม่ใช่ของที่คุณลืมเอาไว้เลย แต่เป็นของที่ท่านย่าให้ผมเอามาให้คุณน่ะ”สายตาของเปปเปอร์นั้นได้มองลงไป จากนั้นก็ได้ยื่นถุงหิ้วไปให้เธอ

มายมิ้นท์มองไม่เห็น แน่นอนว่าถุงหิ้วนั้นก็ต้องเป็นป้าทิพย์ที่เป็นคนรับมันมาแทน

มายมิ้นท์ได้กะพริบตาพร้อมกับถามว่า“ท่านย่าให้คุณเป็นคนส่งมาหรือ？เธอให้คุณส่งอะไรมา？”

“เป็นชุดเครื่องประดับ”นัยน์ตาของเปปเปอร์เปล่งประกายแหลมคมพร้อมตอบว่า：“ท่านย่ารู้ว่าคุณจะมาร่วมงานครบรอบแปดสิบปีของเธอ ฉะนั้นในขณะที่ดีใจมากนั้น ก็ได้หยิบชุดเครื่องประดับที่เธอสวมใส่ในสมัยที่ยังสาวๆ ออกมา หวังว่าพอถึงเวลานั้นแล้วคุณจะสวมใส่มันมาร่วมงาน”

“ใช่หรือ？”มายมิ้นท์หรี่ตาลง เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่

เปปเปอร์พยักหน้าด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยน“แน่นอน คุณสามารถโทรไปถามท่านย่าได้เลย”

มายมิ้นท์เงียบขรึม

ในไม่กี่วินาทีต่อมา เธอได้ถอนหายใจ“ฉันเข้าใจแล้ว ช่วยขอบคุณท่านย่าแทนฉันที แล้วฉันจะสวมใส่มันไปเมื่อถึงเวลา”

“ถ้าเช่นนั้นก็ดี”เปปเปอร์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย

เขารู้อยู่แล้ว ว่าเธอไม่มีทางโทรไปหาท่านย่าอย่างแน่นอน เพราะด้วยนิสัยของเธอนั้น ตราบใดที่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรล่ะก็ เธอแทบจะไม่ไปรบกวนถึงท่านย่าแน่นอน

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับท่านย่าจะดีแค่ไหน แต่เพราะได้หย่าร้างกับเขาแล้ว เธอก็พยายามที่จะไม่ติดต่อกับท่านย่าโดยไม่มีเรื่องอะไรบ่อยนัก ดังนั้นเขาจึงรู้แต่แรกแล้ว ว่าเธอจะไม่ไปขอพยานปรักปรำกับท่านย่าแน่ๆ และแน่นอนว่าเขาเดาถูก

เมื่อเห็นว่ามายมิ้นท์รับเครื่องประดับที่เปปเปอร์ได้ส่งมานั้น ป้าทิพย์มองดูมายมิ้นท์ ก็ได้ถามด้วยความกล้าว่า：“คุณมายมิ้นท์คะ จะให้ฉันเปิดดูไหมคะว่ามันเป็นเครื่องประดับแบบไหน？”

มายมิ้นท์ได้พยักหน้าตอบตกลง “เปิดเลยค่ะ”

“ค่ะ！” ป้าทิพย์ยิ้มพร้อมตอบตกลงไป จากนั้นก็ได้เปิดกล่องในขณะเดียวกันกับเปปเปอร์ที่พยักหน้าตอบตกลง ได้นำกล่องเครื่องประดับนั้นออกจากถุงหิ้วนั้นแล้วเปิดอย่างช้าๆ

พอเห็นข้างในนั้นเป็นชุดเครื่องประดับหยกจักรพรรดิ ป้าทิพย์ตกตะลึงจนอ้าปากค้างไว้

นี่……นี่เป็นของคุณนายไม่ใช่หรือ？

ในฐานะที่เป็นคนรับใช้ที่รับใช้แม่ของเปปเปอร์มานานหลายปีนั้น แน่นอนว่าป้าทิพย์จำได้ในพริบตา ชุดเครื่องประดับนี่ ไม่ใช่ของท่านย่าอย่างแน่นอน แต่เป็นสินสอดทองหมั้นของอดีตคุณนาย

ฉะนั้นแล้วเมื่อสักครู่คุณชายใหญ่ได้โกหก และหลอกลวงคุณมายมิ้นท์

ดูเหมือนว่าเขาจะดูออกว่าป้าทิพย์กำลังคิดอะไรอยู่ เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย ถือได้ว่ายอมรับแล้ว

มุมปากของป้าทิพย์นั้นได้กระตุกเล็กน้อย

คุณชายใหญ่ของฉันคะ คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าคุณมายมิ้นท์มารู้ทีหลังแล้ว จะโกรธเอาเหรอคะ？

เปปเปอร์เข้าใจที่สื่อแล้ว ได้ก้มมองลงไปไม่ได้ตอบสนองกลับใดๆ

มายมิ้นท์ไม่รู้ว่าสองคนนี้ได้สื่อสารอะไรลับๆกันอยู่ เธอไม่ได้ยินเสียงที่ป้าทิพย์เปิดกล่องแล้ว ได้เอ่ยปากถามขึ้นมาว่า：“ป้าทิพย์ ได้เปิดกล่องแล้วหรือยังคะ？”

ป้าทิพย์ได้หายใจเข้าลึกๆ ระงับความกระสับกระส่ายในใจ แล้วตอบด้วยรอยยิ้มว่า：“ได้เปิดแล้วค่ะ เป็นชุดเครื่องประดับหยกจักรพรรดิ”

“พู๊ด！”มายมิ้นท์ที่กำลังดื่มน้ำนั้น พอได้ยินคำพูดนี้ น้ำในปากพุ่งออกมาทันที

เปปเปอร์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอนั้น โดนน้ำพุ่งใส่หน้าในทันที ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเปียกไปหมดทั้งหน้า