รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 50

ต่อมา เขาก็กดเปิดวิดีโอแรกดู

ภาพที่เปปเปอร์เห็นคือมายมิ้นท์กำลังเอ่ยค่อนแขวะผู้ปกครองเหล่านั้นอย่างไม่ยอม เมื่อผู้ปกครองพวกนั้นแสดงท่าทีสงสัยในความสามารถของปีโป้ เธอก็ให้เด็กๆแข่งดวลกันสองในสามเกม

ที่ปีโป้ไปหามายมิ้นท์ในวันนั้น ที่แท้ก็เป็นเพราะอยากเข้าร่วมทีมฝึกแต่ไม่กล้ามาหาเขา จึงไปหามายมิ้นท์แทนนี่เอง

เปปเปอร์มุ่นคิ้วเล็กน้อย ไม่ค่อยพอใจกับการที่มายมิ้นท์ไปช่วยปีโป้ที่โรงเรียนเป็นการส่วนตัว กระนั้นก็ยังทนดูวิดีโอต่อไป

“เล่นดีๆล่ะ ถ้านายแพ้ พี่นายขายหน้าแน่”

ในวิดีโอมายมิ้นท์ยื่นผ้าขนหนูไปให้เด็กหนุ่ม พูดคุยกับเขาสองสามประโยค ในตอนที่เงยหน้ามองเด็กหนุ่ม สายตาของเธอก็หยุดค้างอยู่บนใบหน้าของอีกฝ่ายประมาณสิบวินาที เนื่องจากทามทอยถ่ายจากด้านข้าง เปปเปอร์จึงไม่รู้ว่าสายตาของเธอเป็นอย่างไร

หลังจากที่ดูจบ เปปเปอร์ก็กดเปิดวิดีโอที่สอง

มายมิ้นท์เชียร์ปีโป้ไปพลาง เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆไปพลาง

“เขาอยากหาเรื่อง ก็ให้เขามาสิ”

“เขาจะได้พิจารณาตัวเอง”

“พิจารณาว่าตัวเองเป็นพี่ชายยังไง หัดดูบ้างว่าปีโป้ต้องการมีชีวิตแบบไหน ไม่ใช่รอให้เกิดเรื่องก่อนแล้วค่อยมาเสียใจทีหลัง”

ผู้หญิงคนนี้แอบช่วยน้องชายของเขา แล้วยังเอ่ยค้อนให้เขาพิจาณาตัวเองอีกเหรอ?

เปปเปอร์แค่นเสียงหัวเราะออกมา

ในห้องทำงานกว้างใหญ่นอกจากเขาแล้ว ยังมีผู้ชายสวมใส่หมวกแก็ปกับผู้ช่วยเหมันตร์

ผู้ชายคนนั้นยืนก้มหน้าอย่างสั่นกลัว

หลังจากที่ชายหนุ่มสัมผัสได้ว่าบรรยากาศรอบตัวของเปปเปอร์เย็นยะเยือกมากกว่าเดิม ร่างกายก็กระตุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เอ่ยพูดเสียงเบาว่า “ประธานเปปเปอร์ คืนนั้นคุณส้มเปรี้ยวเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมก่อน และบอกให้ผมเอาเครื่องอัดเสียงไปวางไว้ในห้องนั้น........”

“ผมได้เงินมาทั้งหมดสองแสน อยู่ในบัตรนี้หมด ยังไม่ได้ถอนออกไปไหน” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับวางบัตรธนาคารลงบนโต๊ะ

ชายหนุ่มพูดมาหลายประโยค แต่เปปเปอร์ก็ยังคงนิ่งเงียบเหมือนเคย ความกดดันที่ไร้ตัวตนนั้นทำให้เขาหายใจหอบถี่

“ประธาน ประธานเปปเปอร์ ผมผิดไปแล้ว ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะนะ” แข้งขาของชายหนุ่มสั่นไปหมด จนต้องคุกเข่าลง “ต่อไปนี้ถ้าคุณส้มเปรี้ยวให้ผมไปทำอะไรอีก ผมจะบอกคุณทันที”

เปปเปอร์ละสายตาจากโทรศัพท์ เงยหน้ามองเขา “ความยาวของคลิปเสียงมีกี่นาที?”

ตอนที่ทามทอยเช็กในกล้องวงจรปิด บอกว่าเห็นผู้ชายคนหนึ่งออกมาจากห้องที่พวกมายมิ้นท์อยู่ด้วยท่าทางลับๆล่อๆ พอค้นข้อมูล ก็พบว่าเป็นนักข่าวของสำนักข่าวแห่งหนึ่ง แอบรับงานนี้อย่างลับๆ เพื่อหาเงินเสริมที่ได้เร็วๆ สงสัยว่าคลิปเสียงท่อนนั้นนักข่าวคนนี้อาจจะเป็นคนปล่อยออกมา

หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้า เปปเปอร์ให้ผู้ช่วยเหมันตร์ติดต่อชายหนุ่มมาที่นี่ หลังจากที่เข้ามาในห้องทำงาน เขายังไม่ทันได้ถามอะไร นักข่าวคนนี้ก็พูดออกมาเองทุกอย่าง

“ประมาณสี่สิบนาทีครับ” ชายหนุ่มรีบตอบกลับทันที “ผมเอาเครื่องอัดเสียงเข้าไปวางไว้ ในตอนที่ยังไม่มีใครเข้ามาในห้อง คลิปเสียงที่ถูกปล่อยออกมา ก็เป็นคลิปที่ผ่านการตัดต่อมาแล้วครับ”

ชายหนุ่มล้วงเอาเครื่องอัดเครื่องออกมาวางบนโต๊ะ “นี่คือเครื่องอัดเสียงอันนั้น ผมรับประกันว่าไม่มีเครื่องสำรองแน่นอนครับ”