รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 512

พอมายืนอยู่ใกล้กันแล้ว เธอก็จะมองเห็นพวกเขาได้ตลอด จากนั้น……

มายมิ้นท์ก้มหน้าลง เห็นได้ชัดว่าอารมณ์เริ่มไม่ดีขึ้นมาแล้ว

พอทามทอยสัมผัสได้ ก็มองไปที่เปปเปอร์และพี่ลีน่า แล้วก็รู้สาเหตุที่ทำให้เธออารมณ์ไม่ดีขึ้นมาแล้ว

มันก็ใช่อยู่ เธอกลับมาตกหลุมรักเปปเปอร์เข้าอีกครั้ง พอเห็นเปปเปอร์เต้นรำอยู่กับผู้หญิงอื่น แถมยังมาอยู่ตรงหน้าด้วย จะให้อารมณ์ดีขึ้นมาได้ยังไงกัน

แอบถอนหายใจเงียบ ๆ ไปทีหนึ่ง ทามทอยก็ยิ้มแล้วก็กล่าวทักทายเปปเปอร์และพี่ลีน่า “เปปเปอร์ พี่ลีน่า พวกคุณก็มาเต้นรำด้วยเหรอ”

“ใช่ มาเต้นเป็นเพื่อนใครบางคนน่ะ” พี่ลีน่าตบไหล่เปปเปอร์เล็กน้อย

เปปเปอร์เหล่ตามองเธอทีหนึ่ง เพื่อแสดงให้เธอรู้ว่าอย่าตบไปเรื่อย จากนั้นก็เบือนสายตามาอยู่ที่ตัวมายมิ้นท์

แน่นอนว่ามายมิ้นท์นั้นสัมผัสได้แล้วว่ามีคนมองมาที่ตัวแต่ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร

เธอเองก็ไม่ได้เงยหน้าไปดู แล้วก็ไม่อยากเงยหน้าขึ้นไปมองด้วย

เพราะว่าในใจเธอนั้นชัดเจนดี ถ้าเห็นเปปเปอร์กับพี่ลีน่าคนนั้น ก็จะยิ่งทำให้อารมณ์เสียยิ่งขึ้นไปอีก

พอเห็นมายมิ้นท์ไม่สนใจตัวเอง เปปเปอร์ก็เม้มปากขึ้นทีหนึ่ง บรรยากาศรอบตัวก็ยิ่งหนักหน่วงขึ้นมาอีก

ดวงตาของพี่ลีน่ากลอกไปมาเล็กน้อย จากนั้นก็เม้มปากแล้วยิ้มขึ้นมา แล้วตั้งใจถามขึ้นมาว่า “ทามทอย คู่เต้นของนายคนนี้เป็นคุณหนูจากตระกูลไหนเหรอ?”

“……” ทามทอยรู้สึกไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดีแล้ว

ถ้าจะบอกว่ามาจากตระกูลกิตติภัคโสภณ พี่ลีน่าก็จะเดาออกได้ทันทีว่ามายมิ้นท์เป็นภรรยาเก่าของเปปเปอร์

ภรรยาเก่าของเปปเปอร์ แต่มาเต้นรำอยู่กับเพื่อนของเปปเปอร์ นี่ดูยังไงมันก็รู้สึกแปลก ๆ อยู่

พอมายมิ้นท์สัมผัสได้ถึงความลำบากใจของทามทอย แล้วบวกกับพี่ลีน่าคนนี้ได้ถามถึงตัวเธอขึ้นมาแล้ว ไม่ว่าจะด้วยมารยาท หรือการช่วยแก้สถานการณ์ให้กับทามทอย

มายมิ้นท์ก็รู้ว่าตัวเองจะมาแกล้งทำเป็นเคร่งขรึม ทำเป็นไม่เห็นอะไรเลยอีกไม่ได้แล้ว

เธอค่อย ๆ สูดลมหายใจเข้าไปทีหนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา และสายตาก็มองข้ามเปปเปอร์ไป ไปตกอยู่ที่ใบหน้าพี่ลีน่า “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมายมิ้นท์ค่ะ”

“คุณชื่อมายมิ้นท์ งั้นก็เป็น……” พี่ลีน่าแสร้งทำเป็นมองไปที่เปปเปอร์อย่างตกใจ

มายมิ้นท์ตอบอืมไปคำหนึ่ง “ใช่ค่ะ ฉันเป็นภรรยาเก่าของคุณผู้ชายที่อยู่ข้างกายคุณ แต่ว่าคุณผู้หญิงไม่ต้องเป็นกังวลใจไปหรอกนะคะ ฉันกับประธานเปปเปอร์ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรต่อกันแล้ว”

พอได้ยินคำพูดนี้ หัวคิ้วของเปปเปอร์ก็ขมวดเข้าหากันแน่น

คำพูดของเธอนี้มันหมายความว่ายังไงกัน?

เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า?

พี่ลีน่าเองก็อึ้งไปก่อนครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตั้งสติขึ้นมาได้ แล้วก็ขำขึ้นมา “คุณมายมิ้นท์ คุณนี่ตลกจริง ๆ เลยนะคะ ฉันกับเปปเปอร์ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณ……”

“พี่ลีน่า” คำพูดของเธอยังพูดไม่ทันจบ ก็โดนทามทอยที่รู้สึกถึงอันตรายพูดขัดขึ้นมาทันทีว่า “พี่ลีน่า เปปเปอร์ ดนตรีจะเริ่มบรรเลงแล้ว ดังนั้นคำทักทายก็ปล่อยผ่านไปก่อนเถอะครับ ตรงนี้คนค่อนข้างเยอะ ผมกับมายมิ้นท์จะเหลือที่ไว้ให้พวกคุณละกัน พวกเราไปทางนั้นกันดีกว่า ไม่งั้นเดี๋ยวเต้นไปเต้นมา จะชนกันได้ง่าย ๆ”

พูดแล้ว เขาก็ลากมายมิ้นท์เดินไปอีกทางหนึ่ง

พี่ลีน่าจ้องมองแผ่นหลังของพวกเขา แล้วก็ลูบคางขึ้นเล็กน้อย “เปปเปอร์ ทามทอยตั้งใจพูดขัดคำพูดของฉัน เหมือนกับว่าเขาจะไม่อยากให้ภรรยาเก่านายรู้ว่าพวกเรามีความสัมพันธ์อะไรกันนะ”

“ผมรู้ครับ” เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย “เพราะว่าเขาชอบมายมิ้นท์”

ตอนนี้ทามทอยก็น่าจะสัมผัสได้แล้วว่ามายมิ้นท์มีความรู้สึกต่อเขาขึ้นมาใหม่อีกครั้งแล้ว

เพราะฉะนั้นก็เลยอยากจะให้มายมิ้นท์เข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับพี่สาวไปเรื่อย ๆ

เพราะมีแต่แบบนี้ มายมิ้นท์ถึงจะอยากอยู่ห่าง ๆ เขาไว้

ดูไม่ออกจริง ๆ ว่าทามทอยในตอนนี้ก็รู้จัดใช้เล่ห์กลแบบนี้ขึ้นมาแล้ว

เปปเปอร์จ้องมองไปที่ทามทอย แล้วดวงตาก็หรี่ลงมาอย่างชั่วร้าย

“อะไรนะ? เขาชอบมายมิ้นท์เหรอ?” พี่ลีน่าโดนคำพูดของเปปเปอร์ทำให้ตกตะลึงจนสติหลุดหายไป “เขา……เขามาชอบมายมิ้นท์ได้ยังไงกัน เขาเป็นเพื่อนของนายนะ หรือว่าเขาไม่รู้เหรอ……”

“ไม่เป็นไร” เปปเปอร์ขยับเรียวปากพูดเสียงเย็นขึ้น “ถึงเขาจะชอบมายมิ้นท์ ผมก็ไม่มีทางปล่อยให้เขาเป็นแฟนกับมายมิ้นท์หรอก”

มายมิ้นท์ จะต้องเป็นของเขาเท่านั้น!

“งั้นนายกะว่าจะทำยังไง?” พี่ลีน่าถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

เปปเปอร์ไม่ได้ตอบกลับไปตรง ๆ แต่กลับเอ่ยเตือนขึ้นมา “พี่ ดนตรีมาแล้ว”