รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 61

“แน่นอน!” มายมิ้นท์ยิ้มและพยักหน้า จากนั้นจึงมองไปยังส้มเปรี้ยว “ขอบคุณนะ คุณส้มเปรี้ยว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่ได้รับอะไรดีๆ มากมายขนาดนี้”

ส้มเปรี้ยวขบริมฝีปากแน่น เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา

เปปเปอร์โอบเอวเธอ “เราไปกันเถอะ”

“งั้นเดินทางปลอดภัยนะคะ ประธานเปปเปอร์ คุณส้มเปรี้ยว คงต้องจากเมืองเดอะซีแล้ว!” มายมิ้นท์โบกมือยิ้มร่า

ทั้งสองสะกดกลั้นอารมณ์ เดินออกไป

ลาเต้ปิดประตู และเดินกลับเข้ามา “ที่รัก เธอเก่งมากจริงๆ ครั้งที่แล้วแอบเอาส่วนแบ่งมาจากดวงใจสีครามของเปปเปอร์ ได้นิดหน่อย ครั้งนี้ต้องเอาส่วนแบ่งมาได้เยอะแน่ๆ เธอไม่เห็นสีหน้าของสองคนนั้น ตอนที่เดินออกไป น่าขำชะมัด”

มายมิ้นท์ยกแก้วน้ำบนหัวเตียงขึ้นมาดูดน้ำจากหลอด “เงินส่วนแบ่งที่ได้มาฟรี ๆ ไม่คว้าไว้ก็น่าเสียดาย”

“ก็ใช่น่ะสิ” ลาเต้หัวเราะคิกคัก จากนั้นจึงมองเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “แต่เราจะไม่เอาความเรื่องนี้จริงๆ เหรอ ที่รัก”

“อืม” มายมิ้นท์พยักหน้า “เราส่งส้มเปรี้ยวเข้าคุกได้ แต่ไม่จำเป็น เปปเปอร์พูดไว้ไม่ผิด ถ้าเราทำแบบนี้แล้ว ยิ่งทำให้ความขัดแย้งระหว่างตระกูลภักดีพิศุทธิ์กับเทนเดอร์กรุ๊ปร้ายแรงขึ้น ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ต้องเป็นสุนัขจนตรอก และกดดันเทนเดอร์กรุ๊ปอย่างถึงที่สุด”

ตอนนี้เทนเดอร์กรุ๊ปอ่อนแอมาก ไม่ใช่ศัตรูของตระกูลภักดีพิศุทธิ์

เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่อยากปะทะของแข็งอย่างตระกูลภักดีพิศุทธิ์

ลาเต้ก็เห็นถึงผลได้และผลเสีย เขาหมุนมือถือไปมา “ถึงจะเสียใจนิดหน่อย แต่ทำได้ถึงขนาดนี้ ก็ไม่เลวแล้ว โดยเฉพาะที่ดินผืนนั้น ถ้าเยี่ยมบุญรู้ขึ้นมา คงต้องโมโหเป็นอย่างมาก”

มายมิ้นท์ได้ยินที่ลาเต้พูด เธออดหัวเราะไม่ได้ “ฉันได้ยินมาตั้งนานแล้วว่า เยี่ยมบุญจะบุกเบิกพวกคฤหาสน์และที่อยู่อาศัยในเมืองเดอะซี พวกเราแย่งโฉนดพื้นที่คฤหาสน์แรกของเขา เขาต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอน”

ลาเต้ยักไหล่อย่างสะใจ “ใครใช้ให้เขามีลูกสาวที่หักหลังพ่อ หักหลังคู่หมั้นกันล่ะ!”

หักหลังพ่อ หักหลังคู่หมั้นอย่างนั้นเหรอ

เหมือนจะเป็นอย่างที่พูด ครั้งก่อนส้มเปรี้ยวใส่ร้ายว่าเธอชนคน แถมยังทำลายงานเลี้ยงต้อนรับ ที่เยี่ยมบุญตั้งใจเตรียม อีกทั้งยังทำดวงใจสีคราม ที่เปปเปอร์ตั้งใจเตรียมไว้ หายไปอีกด้วย

ครั้งนี้ส้มเปรี้ยวทำร้ายเธอให้หกล้ม จนทำให้เปปเปอร์ไม่สามารถทำสนธิสัญญาเปิดทำการค้าขายกับต่างประเทศ อีกทั้งยังทำให้เยี่ยมบุญเสียที่ดินไปผืนหนึ่ง เรื่องราวที่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง จะไม่ใช่การหักหลังพ่อและคู่หมั้นได้อย่างไร

เมื่อคิดได้เช่นนี้ มายมิ้นท์รู้สึกหดหู่ใจ จู่ๆ ก็รู้สึกเห็นใจเยี่ยมบุญกับเปปเปอร์

“ใช่สิ ที่รัก” ลาเต้ยื่นหน้าใหญ่ๆ เข้ามาหาเธอ “เธอกะจะเอาที่ดินผืนนั้นมาทำอะไรเหรอ”

มายมิ้นท์ยกมือขึ้นมา และผลักหน้าเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “สร้างโรงงาน เทนเดอร์กรุ๊ปจำเป็นต้องมีโรงงาน จะให้บริษัทอื่นผลิตสินค้าให้ตลอดไม่ได้”

เธอยังไม่ลืมความไร้มารยาทและเรื่องที่ประธานตะวัน ทำให้เธอลำบากใจ ที่โฮมสเตย์เหมยแดงเมื่อครั้งก่อน

เธอไม่อยากให้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง และไม่อยากอ้อนวอนไปทั่ว เพื่อให้คนอื่นผลิตสินค้าให้

“ที่รักเก่งมาก มองการณ์ไกลขนาดนี้ ไม่เลวเลย ฉันสนับสนุนเธอ” ลาเต้ตบไหล่มายมิ้นท์

“ขอบใจ” มายมิ้นท์ยิ้มเล็กน้อย แปลกที่เธอไม่สลัดมือของเขาออก

วันต่อมา ทั้งสองกลับถึงเมืองเดอะซี

เมื่อลงจากเครื่องบิน มายมิ้นท์รีบไปเจอภาคินที่เทนเดอร์กรุ๊ปทันที

ภาคินนั่งตรงข้ามโต๊ะทำงานของเธอ เขามองผ้าพันแผลบนศีรษะของเธออย่างประหลาดใจ “ประธานมายมิ้นท์ นี่คุณ......”

มายมิ้นท์จับแผลบนศีรษะ ความเย็นชาแวบเข้ามาในแววตาของเธอ แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว เธอเอากาแฟวางไว้ข้างหน้าภาคิน เธอยิ้มและตอบว่า “โดนคนเลวจัดการมาค่ะ”

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้ว” ภาคินยิ้มบางๆ และไม่ถามอะไรต่อ

มายมิ้นท์รับเอกสารที่เลขาซินดี้ยื่นให้ “ประธานภาคิน นี่คือสัญญาการเข้าซื้อกิจการบริษัทดีย์คูเปอร์ คุณต้องการแก้ตรงส่วนไหนหรือเปล่า”

ภาคินพลิกเอกสารดู ดูตรงส่วนสุดท้ายที่บอกว่าไม่เข้าร่วมการจัดการภายในบริษัทดีย์คูเปอร์ รวมไปถึงไม่เปลี่ยนชื่อบริษัท เขาพยักหน้าอย่างพอใจ “ไม่มีปัญหา”

มายมิ้นท์ยิ้มอย่างโล่งใจ เธอเปิดฝาปากกาและยื่นปากกาให้เขา “งั้นประธานภาคินเซ็นได้เลยค่ะ ฝ่ายการเงินจะส่งเงินเข้าบัญชีของคุณภายในครึ่งชั่วโมง”

ภาคินส่งเสียงตอบรับ เขารับปากกามา และเซ็นชื่อตัวเองลงตรงตำแหน่งคู่สัญญา

ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป บริษัทดีย์คูเปอร์จะเป็นบริษัทภายใต้เทนเดอร์กรุ๊ป

มายมิ้นท์ปิดสัญญา และส่งให้เลขาซินดี้ “เก็บไว้ให้ดี”