รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 62

มายมิ้นท์ยืนอยู่หน้าเครื่องถ่ายเอกสาร เธอกำลังถ่ายเอกสารการโอนและโฉนดที่ดินเมื่อครู่ เธอหันมาตอบว่า “โอเค เธอเอาเอกสารบนโต๊ะ ที่จัดการเรียบร้อยแล้วลงไปเถอะ เดี๋ยวลาเต้มาตอนบ่าย เธอมาแจ้งฉันด้วย”

“โอเคค่ะ” เลขาซินดี้เดินเข้ามา และกอบเอกสารปึกบนโต๊ะขึ้นมา

มายมิ้นท์ถ่ายเอกสารเสร็จ และกลับมานั่ง เธอเอาเอกสารที่ถ่ายมาเข้าชุด ส่วนเอกสารฉบับจริง เตรียมเอาไปเก็บไว้ในตู้เซฟ

จู่ๆ เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ในตาของเธอเป็นประกาย เธอหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายโฉนดที่ดินฉบับจริง โพสต์ลงบนโซเชียล พร้อมข้อความประกอบ:ขอบคุณประธานเปปเปอร์ ที่มอบที่ดินฮวงจุ้ยดีมาให้!

จากนั้นเธอก็แท็กชื่อเปปเปอร์กับเอสซีกรุ๊ป เชื่อว่าหลังจากที่เยี่ยมบุญได้เห็น จะต้องโกรธมากอย่างแน่นอน

เลี้ยงลูกแต่ไม่อบรมสั่งสอน สิ่งที่ส้มเปรี้ยวทำ คนเป็นพ่ออย่างเยี่ยมบุญ ต้องรับผิดชอบถึงจะถูก

เมื่อคิดได้ดังนั้น มายมิ้นท์หัวเราะเบาๆ แอบดีใจอยู่ลึกๆ

ขณะนั้นมือถือของเธอก็ดังขึ้น

มายมิ้นท์ก้มลงมอง ราเม็งโทรมา เธอเอามือถือมาแนบหูอย่างไม่ลังเล “ราเม็ง”

“พี่” เสียงทุ้มและแหบพร่าของราเม็งดังเข้ามาในหูแก้วหูของเธอ เป็นเสียงที่น่าฟังมาก

มายมิ้นท์ได้ยินก็รู้สึกจักจี้ในหู เธออดหดคอลงไม่ได้ “ทำงานเสร็จแล้วเหรอ ถึงมีเวลาโทรหาฉัน”

“ยังเลย เพิ่งถ่ายนิตยสารเสร็จกลุ่มเดียว ตอนนี้กำลังพัก ก็เลยเล่นโซเชียล คิดไม่ถึงว่าจะเห็นโพสต์ของพี่ โพสต์นั้นหมายความว่ายังไง เปปเปอร์ให้ที่ดินพี่เหรอ” ราเม็งถาม

“ใช่” มายมิ้นท์เอนตัวพิงเก้าอี้

ราเม็งขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไมเขาต้องให้ที่ดินพี่ พี่กับเขาคงไม่ได้......”

“คิดอะไรน่ะ” เมื่อมายมิ้นท์ได้ยินน้ำเสียงของเขา ก็รู้ว่าเขาคิดไปไกลแล้ว เธอพูดอธิบายอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “เขาชดใช้ให้ฉันแทนส้มเปรี้ยว”

“ชดใช้ให้พี่เหรอ” ตอนแรกราเม็งอึ้งไป จากนั้นสีหน้าของเขาก็เย็นชาลง “ส้มเปรี้ยวทำอะไรพี่หรือเปล่า”

มายมิ้นท์นวดระหว่างคิ้ว เธอถอนหายใจยาว “ใช่ ฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนั้น”

เธอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่รีสอร์ทให้ฟังคร่าวๆ

เมื่อราเม็งฟังจบ เขาถึงกับกำมือถือแน่น แววตาของเขาฉายแววอาฆาต “แล้วตอนนี้พี่เป็นยังไงบ้าง”

ถึงภายนอกของเขาจะเย็นชา แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วงและกังวล

ด้วยเหตุนี้ มายมิ้นท์จึงไม่สังเกตถึงความผิดปกติของเขา เธอตอบกลับอย่างรู้สึกอบอุ่นใจ “ไม่เป็นอะไร แค่สมองกระทบกระเทือนเล็กน้อย อีกไม่กี่วันก็ดีขึ้น

“งั้นก็ดีแล้ว” ราเม็งขยับมุมปาก “โอเคพี่ ผมเริ่มงานแล้ว ไว้คุยกันนะ”

“โอเค นายตั้งใจทำงานล่ะ ไว้เจอกัน” มายมิ้นท์พยักหน้า

“ไว้เจอกัน!” ราเม็งวางมือถือลง และส่งข้อความด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: ฉันมีเรื่องต้องการให้ทำ......

ผู้ที่ได้รับข้อความตอบกลับอย่างรวดเร็ว: รับทราบ!

ราเม็งมองรอยยิ้มมายมิ้นท์บนพื้นหลังมือถือ นิ้วหัวแม่มือของเขาสัมผัสลงบนหน้าจอเบาๆ ความอ่อนโยนบนใบหน้าไม่เหมือนเคย มันกลับแฝงด้วยความโหดเหี้ยมเล็กน้อย

เขาเคยตกอยู่ในความมืด ไม่ง่ายเลยกว่าที่จะเจอแสงสว่าง

ใครกล้ามาทำร้ายแสงสว่างของเขา คนนั้นต้องชดใช้!

เอสซีกรุ๊ป

เยี่ยมบุญกำลังประชุม เขากำลังอธิบายเรื่องการเปิดเขตคฤหาสน์แห่งแรก ให้กับเหล่าผู้ถือหุ้นระดับสูง จู่ๆ ผู้ช่วยผลักประตูห้องประชุมเข้ามา “ประธานเยี่ยมบุญ เกิดเรื่องแล้ว!”

“เรื่องอะไร” เมื่อเห็นสีหน้าตึงเครียดของผู้ช่วย เยี่ยมบุญจึงหยุดประชุมชั่วคราว และถามขึ้น

ผู้ช่วยไม่อยากให้ทุกคนได้ยิน จึงยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูเยี่ยมบุญ