รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 614

เธอรู้ว่าทำไมประธานใหญ่ถึงเกลียดดารามายขนาดนั้น

เธอเคยได้ยินมาจากประธานลาเต้ ว่าเมื่อหกปีก่อน เทนเดอร์กรุ๊ปที่กำลังจะล้มละลายนั้น ดารามายสองแม่ลูกนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ก้าวไปกับเทนเดอร์กรุ๊ปด้วยกัน กลับหอบเงินของอดีตประธานใหญ่ที่ได้มาจากการซื้อหุ้นนั้นไป หนีจากไปโดยไม่สนอะไร สุดท้ายอดีตประธานใหญ่รู้สึกท้อแท้หมดกำลังใจและได้กระโดดตึกฆ่าตัวตาย

สามารถพูดได้ว่า อดีตประธานใหญ่ถูกดารามายสองแม่ลูกนั้นฆ่าโดยทางอ้อม ในตอนนี้พอดารามายเห็นว่าเทนเดอร์กรุ๊ปได้กลับมามีการพัฒนาอีกครั้งหนึ่ง ก็ได้กลับมาแย่งหุ้นส่วนกับประธานใหญ่ คนแบบนี้ ประธานใหญ่จะไม่เกลียดได้อย่างไรกันล่ะ

ขณะที่คิดอยู่ ลิฟต์ก็ได้ลงมาถึงแล้ว

มายมิ้นท์ได้ก้าวเดินออกไปก่อน

หลังจากที่ออกไปแล้ว เธอก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่พิงด้านข้างของไมบัคคันนั้น ในไม่ไกลนัก

ผู้ชายคนนั้นได้ก้มศีรษะลง ในมือได้ถือโทรศัพท์อยู่ และปลายนิ้วมือนั้นกำลังกดอะไรอยู่บนหน้าจอนั้น

ในไม่ช้า มายมิ้นท์ก็รู้สึกได้ถึงเสียงสั่นของโทรศัพท์ตัวเอง

เธอรู้ ว่าต้องเป็นเขาแน่ๆ ที่ส่งข้อความมาหาเธอ

ที่ด้านข้างนั้น เลขาซินดี้ก็ได้มองเห็นเปปเปอร์แล้ว พูดกับมายมิ้นท์ด้วยความประหลาดใจว่า：“ประธานใหญ่คะ ประธานเปปเปอร์มาได้ยังไงคะ？”

มายมิ้นท์ไม่ได้ตอบอะไร ได้ยิ้มมุมปากและเดินตรงไปทางเปปเปอร์ทางนั้น

เมื่อเลขาซินดี้เห็นเช่นนี้ก็รีบเดินตามไป

ทางนั้น พอเปปเปอร์ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ก้าวเดินมา ได้เงยหน้าแล้วมองไปทางนั้น เมื่อเห็นว่าเป็นมายมิ้นท์ ใบหน้าก็อ่อนโยนทันที“มาแล้วหรือครับ”

“มาแล้วค่ะ”มายมิ้นท์พยักหน้าเล็กน้อย

เลขาซินดี้กะพริบตาด้วยความประหลาดใจ

เกิดเรื่องอะไรขึ้น？

ที่แท้สองคนนี้ได้นัดกันไว้แล้วหรอกหรือ！

และอีกอย่าง ทำไมเธอรู้สึกว่า บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนดูแปลกๆไปหน่อย

“ดารามายล่ะ？”เปปเปอร์มองดูรอบๆ แล้วถาม

มายมิ้นท์ได้ชี้ไปทางรถตู้ที่อยู่ไม่ไกลนั้น“อยู่ในรถคันนั้นน่ะ”

เปปเปอร์ได้เหลือบมอง และพยักหน้าเล็กน้อย“ขึ้นรถเถอะ นั่งรถผมเลย”

“โอเคค่ะ”มายมิ้นท์ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร พยักหน้าตอบตกลง

เปปปเปอร์ยื่นมือออกมา และได้เปิดประตูรถ

มายมิ้นท์ก้มตัวนั่งลงไป

เปปเปอร์มองไปทางด้านหลัง และโยนกุญแจให้เลขาซินดี้ไป

เลขาซินดี้รีบรับมาอย่างเร็วไว มองดูกุญแจไมบัคที่อยู่ในมือนั้น รู้สึกสับสนเล็กน้อย“ประธานเปปเปอร์คะ นี่คุณ……”

“คุณมาขับรถ”เปปเปอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือก จากนั้นก็ได้ขึ้นรถไป นั่งลงด้านข้างของมายมิ้นท์

เลขาซินดี้ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ทำอะไรไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่ง ว่าจะฟังคำสั่งนั้นหรือไม่ฟังดี

เพราะไม่ว่าอย่างไรตัวเองก็เป็นคนของประธานใหญ่ แต่สถานะตำแหน่งของประธานเปปเปอร์นั้นสูงกว่าประธานใหญ่ เธอจึงไม่สามารถปฏิเสธได้

ดังนั้น เธอไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำอย่างไร

ภายในรถนั้น มายมิ้นท์รู้ซึ้งถึงความลำบากใจของเลขาซินดี้ ได้เลื่อนกระจกรถลงมา และยื่นศีรษะออกมาต่อหน้าเปปเปอร์“ทำตามเขาเลย เขาไปพร้อมกับพวกเราน่ะ”

“ได้ค่ะประธานใหญ่”เมื่อมีคำพูดนี้ของมายมิ้นท์แล้ว ในที่สุดเลขาซินดี้ก็ไม่ต้องรู้สึกสับสนอีก และรีบพยักหน้าตอบตกลง จากนั้นก็อ้อมไปทางด้านหน้าของรถ แล้วนั่งลงตรงที่นั่งคนขับ

ได้สตาร์ทรถด้วยความราบรื่น

ในระหว่างทาง จู่ๆ เปปเปอร์ก็ได้เปิดกล่องเก็บของในรถนั้น และได้หยิบเครื่องดื่มออกมาจากในนั้นหนึ่งขวด หลังจากที่ได้เปิดฝาขวดแล้วก็ยื่นให้กับมายมิ้นท์ไป“ดื่มนี่สิ”

“นี่คืออะไรหรือคะ？”มายมิ้นท์รับมาด้วยใบหน้าที่สงสัย

เปปเปอร์ยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับตอบกลับว่า：“เป็นผลิตภัณฑ์เสริมอาหารอย่างหนึ่ง มันมีประโยชน์มากในการต่อต้านกับความเหนื่อยล้า ก่อนที่จะมา ผมให้เหมันตร์ไปซื้อโดยเฉพาะเลย”

“ใช่หรือคะ ฉันลองกินดูค่ะ”มายมิ้นท์มองดูเครื่องดื่มในมือของเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นและเริ่มดื่ม

หลังจากที่ดื่มแล้วไม่กี่คำ เธอก็ได้วางขวดลง และปิดฝาขวด

เปปเปอร์ได้หยิบผ้าเช็ดหน้าสูท จากกระเป๋าหน้าอกด้านขวาของตัวเอง ได้เช็ดมุมปากของเธอ แล้วถามเบาๆ“รสชาติเป็นยังไงบ้าง？”

มายมิ้นท์ได้วางเครื่องดื่มไว้ด้านข้าง“ก็ใช้ได้อยู่ค่ะ เปรี้ยวๆหวานๆหน่อย สดชื่นดีค่ะ”

“ถ้างั้นก็ดีครับ”เปปเปอร์พับผ้าเช็ดหน้าสูท และใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อสูทของตัวเอง

ตรงหน้านั้น เลขาซินดี้ซึ่งกำลังขับรถอยู่ ได้เห็นฉากนี้ผ่านกระจกมองหลังหมด และภายในใจรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

เมื่อสักครู่ประธานเปปเปอร์ทำอะไรหรือ？ได้เช็ดมุมปากให้กับประธานใหญ่หรือ！