รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 618

ดูเหมือนว่าเปปเปอร์พอจะรู้แล้วว่าเธอต้องการจะทำอะไร ดวงตาคู่นั้นเปล่งแสงประกายวาววับเล็กน้อย จากนั้นก็ได้ก้มศีรษะลง

มายมิ้นท์ได้นำผ้าเช็ดวางไว้บนศีรษะของเขา จากนั้นก็ค่อยๆเช็ดผมของเขาขึ้นมาทันที

เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด เขาได้ทายถูกแล้ว เธอต้องการจะเช็ดผมให้กับเขา

ภายในใจของเปปเปอร์ทั้งมีความสุข และความอบอุ่นใจ

แต่ในไม่ช้า เขาก็ได้เงยหน้าขึ้น และได้จับมือของเธอที่เช็ดผมให้ตัวเองอยู่นั้น“ไม่ต้องเช็ดแล้ว คุณเช็ดให้ตัวคุณเองก่อนเลย ชักช้ากว่านี้คงไม่ดีมากนัก”

มายมิ้นท์รู้ว่าเขานั้นเป็นห่วงเธอ กลัวว่าผมของเธอไม่เช็ดให้แห้งสักที ผมเปียกอยู่นั่นแล้วจะเป็นหวัดเอา ภายในใจมีความตื้นตันใจเล็กน้อย

เธอได้ดึงมือออกมาจากมือของเขา ส่ายหัวแล้วตอบกลับว่า：“ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ ผมของฉันยังไม่เปียกขนาดนั้น อีกเดี๋ยวค่อยเช็ดก็ได้ แต่กลับคุณ ผมของคุณเปียกยิ่งกว่าของฉันอีก ดังนั้นคุณเช็ดก่อนจะดีกว่านะคะ”

ในตอนที่เขาถือร่มให้กับเธอนั้น หลักๆแล้วร่มนั้นจะเอียงมาทางเธอมากกว่า ดังนั้นทั้งลำตัวและศีรษะของเขา เปียกฝนไปหมด

แต่เมื่อสักครู่ตอนที่ฝนตกนั้น เธอกลับเปียกฝนเพียงครู่เดียว จากนั้นก็ได้กางร่มไว้ตลอด ไม่เปียกมากนัก

ดังนั้นสถานการณ์ของเขา ในตอนนี้หนักกว่าสถานการณ์ของเธอเยอะมาก

เมื่อเห็นมายมิ้นท์ยืนหยัดที่จะเช็ดให้กับเขา เปปเปอร์ได้ยิ้มเล็กน้อย“ โอเค ผมเช็ดก่อน แต่ว่าผมเช็ดเองก็พอแล้ว”

“ฉันเช็ดให้ดีกว่า”มายมิ้นท์มองดูที่เขา ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมาก“ช่วงเวลาที่ผ่านมา คุณได้ทำเพื่อฉันมามากมาย ดังนั้นฉันก็ต้องการจะทำอะไรเพื่อคุณบ้าง คงไม่สามารถให้คุณเป็นฝ่ายทุ่มเทตลอด แต่ฉันกลับไม่ทำอะไรเพื่อคุณเลย มันไม่ยุติธรรมสำหรับคุณ”

เรื่องของความรู้สึกนั้น เดิมทีก็ต้องซึ่งกันและกันอยู่แล้ว เข้าใจซึ่งกันและกัน ทุ่มเทซึ่งกันและกัน

หากว่าให้ฝ่ายตรงข้ามทุ่มเทอยู่ฝ่ายเดียว ถ้าเช่นนั้นความสัมพันธ์นี้ ก็คงจะรักษาไว้ให้คงอยู่ต่อไปได้ไม่นานจริงๆ

ในเมื่อเธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะคืนดีกับเขาเมื่อถึงเวลา ถ้าเช่นนั้นแล้วแน่นอนว่าต้องหวังที่จะอยู่กับเขาไปเรื่อยๆ

ดังนั้น แน่นอนว่าเธอก็ควรที่จะเรียนรู้วิธีการจัดการความสัมพันธ์นี้ให้อยู่ต่อไปอย่างไร

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของมายมิ้นท์ รูม่านตาของเปปเปอร์ได้ขยายใหญ่ขึ้นเล็กน้อยทันที คนทั้งคนตกตะลึงไปหมด

มายมิ้นท์เห็นเขาเช่นนี้ ก็ได้โบกมือเล็กน้อย“คิดอะไรอยู่หรือนั่น？”

ดวงตาเปปเปอร์ประกาย และตั้งสติขึ้นมาได้ รอยยิ้มบนใบหน้านั้นก็เยอะขึ้นกว่าเดิม“ไม่มีอะไร มายมิ้นท์ ผมดีใจมากเลย”

“ในเมื่อรู้สึกดีใจ งั้นก็ก้มศีรษะลงให้ดีเลย”มายมิ้นท์พูดกับเขาพร้อมกลอกตาใส่

เปปเปอร์ได้ตอบตกลง ได้ฟังคำพูดของเธอแล้วก้มศีรษะลงอีกครั้ง

มายมิ้นท์ได้วางมือบนศีรษะของเขา และได้เช็ดผมให้กับเขาต่อ

การเคลื่อนไหวของเธอเบาและอ่อนโยนมาก ซึ่งไม่ได้ทำให้เปปเปอร์รู้สึกไม่สบายตรงไหนเลย ในทางตรงกันข้ามกลับรู้สึกสบายอย่างมาก

เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกมา แล้วได้โอบกอดเอวของเธอไว้ จากนั้นก็นำศีรษะวางบนไหล่ของเธอ เพื่อที่เธอจะได้เช็ดผมของเขาได้อย่างราบรื่นยิ่งขึ้นโดยไม่ต้องยกแขนขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเช่นนั้นจะทำให้เหนื่อยเกินไป

เห็นได้ชัดว่ามายมิ้นท์ก็คาดไม่ถึงเลยว่าเปปเปอร์จะโอบกอดเธอกะทันหัน การเคลื่อนไหวในมือได้หยุดไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นก็ได้ดันไหล่ของเขาเบาๆเล็กน้อย“คุณปล่อยเดี๋ยวนี้นะ อย่าได้คืบจะเอาศอกเชียวนะ”

เธอพูดแค่ว่าจะเช็ดผมให้กับเขา แต่ไม่ได้พูดเลย ว่าจะให้เขาโอบกอดเธอ

และอีกอย่าง อย่าคิดว่าเธอไม่รู้ ว่าเขานั้นได้โอบกอดโดยความตั้งใจชัดๆ

เปปเปอร์ไม่ได้ปล่อยเธอไปตามคำพูดของเธอ กลับกอดแน่นขึ้นไปอีก ได้ดมกลิ่นความหอมที่กระจายออกมาจากร่างกายของเธอ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและแหบแห้งว่า：“ไม่เอา ให้ผมได้โอบกอดสักพัก เวียนศีรษะอ่ะ”

“เวียนศีรษะหรือ？”พอได้ยินผู้ชายพูดเช่นนี้ สีหน้ามายมิ้นท์ก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที

เธอได้หยุดการเคลื่อนไหวในมือของเธอ จากนั้นก็เงยหน้าของเขาขึ้น กำลังจะแตะที่หน้าผากของเขา เพื่อดูว่าเขาเป็นไข้หรือเปล่า

แต่ว่าเปปเปอร์นั้นไม่ได้เป็นไข้เลยสักนิด จงใจพูดว่าเวียนศีรษะ เพียงแค่ต้องการหาเหตุผล ไม่ลุกออกจากอ้อมแขนของเธอเท่านั้น

ดังนั้น ไม่มีทางที่เขาจะให้เธอแตะที่หน้าผากของเขาจริงๆ มิเช่นนั้นความลับก็ถูกเปิดเผยแล้วไม่ใช่หรือ

เมื่อคิดเช่นนี้ เปปเปอร์ก็ได้ปล่อยมือตรงเอวของเธอชั่วคราว จากนั้นก็ได้จับมือที่เธอยื่นมาตรงหน้าผากตัวเองนั้น กระแอมเล็กน้อยแล้วตอบกลับว่า：“เอาเถอะ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว ก็แค่รู้สึกเวียนศีรษะเล็กน้อยเอง เดี๋ยวก็ไม่เป็นอะไรแล้วครับ”

“หืม？”มายมิ้นท์ได้หรี่ตาลง จ้องมองบนใบหน้าที่สง่าของเขาอยู่ครู่หนึ่ง มองดูดวงตาที่สั่นไหวเล็กน้อยของเขา จะไม่เข้าใจได้อย่างไรสิ่งที่เขาพูดว่าเวียนศีรษะนั้น มันก็แค่การแกล้งทำออกมาเท่านั้น

ไอ้หมอนี่！

มายมิ้นท์ได้กัดฟัน

ช่างเยี่ยมจริงๆ ในตอนนี้ไอ้หมอนี่เพื่อล่วงเกินเธอแล้ว แม้แต่เรื่องโกหกเช่นนี้ก็สามารถสร้างขึ้นมาได้

เปปเปอร์รู้สึกถึงบรรยากาศรอบกายมายมิ้นท์ที่กระจายความสุขุมออกมา แน่นอนว่าตัวเองก็รู้แล้วว่าคำโกหกนั้นถูกเธอดูออก ได้ก้มศีรษะลงด้วยความเขินอาย และวางบนไหล่ของเธออีกครั้ง มีความไม่กล้ามองหน้าเธอเล็กน้อย