รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 623

“จริงเหรอ?” การันต์หรี่ตาลงมอง เขามีท่าทางสงสัยอย่างเห็นได้ชัด

เปปเปอร์เงยหน้าขึ้นด้วยความไม่พอใจ “ถ้าคุณไม่เชื่อให้เธอยืนยันในภายหลังก็ได้”

“ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ก็เอาเถอะ ถ้าอย่างนั้นผมจะเชื่อคุณสักครั้ง” การันต์หมุนมีดผ่าตัดในมือด้วยสีหน้าจริงจัง “มายมิ้นท์ส่งผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่าดารามาย มาที่ผม และขอให้ผมช่วยเอาไข่ของเธอออกมา เรื่องนี้คุณรู้ไหม?”

“อืม” เปปเปอร์พยักหน้า

การันต์หมุนมีดผ่าตัดในมือเร็วกว่าเดิม “ในเมื่อคุณรู้ ผมก็จะไม่อ้อมค้อมแล้วกัน ผมขอให้แผนกสูติศาสตร์และนรีเวชทำการตรวจสอบอย่างละเอียดเกี่ยวกับสภาพร่างกายของดารามายแล้ว พบว่าไม่อาจนำไข่ของเธอออกมาได้”

“หมายความว่ายังไง?” เปปเปอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน

การันต์ตอบว่า “หมายความว่าผู้หญิงคนนี้คลอดก่อนกำหนด ในตอนนั้นร่างกายของเธอระบบการตั้งครรภ์ยังไม่พัฒนาเต็มที่ รังไข่ของเธอเปราะบางเกินไป หากนำไข่ออกมาจากร่างกาย เซลล์จะตายทันที ดังนั้นจึงไม่อาจจะนำไข่ส่งไปทำการทดลองหลอดแก้วที่ต่างประเทศได้”

เปปเปอร์เม้มริมฝีปากเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่าดารามายจะมีอาการเช่นนี้

“มีวิธีจัดการไหม?” น้ำเสียงของเปปเปอร์ดูหนักแน่น

การันต์เอนกายพิงไปที่พนักเก้าอี้ เขาหมุนเก้าอี้หนึ่งรอบแล้วตอบว่า “ไม่ ผมไม่รู้หรอกว่าทำไมมายมิ้นท์ถึงจำเป็นจะต้องได้ลูกที่เกิดจากดารามาย แต่หากว่าเธอยืนกรานจะต้องทำให้ได้ ก็ยังมีอีกวิธีหนึ่ง นั่นก็คือให้ผู้หญิงที่ชื่อดารามายตั้งท้องด้วยตนเอง ไม่จำเป็นต้องเอาไข่ส่งใส่หลอดทดลองไปที่ต่างประเทศ มีเพียงวิธีนี้จึงจะสามารถใช้ไข่ของดารามายปฏิสนธิได้”

เปปเปอร์ใช้มือถูไปที่ถ้วยน้ำชาและเข้าใจความหมายของเขา “ผมรู้แล้ว เดี๋ยวผมจะบอกกับมายมิ้นท์เอง และดูว่าเธอมีความคิดเห็นอย่างไร”

“อืม คุณบอกกับเธอด้วยนะ” การันต์พยักหน้า “แต่ว่ามีอยู่สิ่งหนึ่งที่ผมจะต้องพูดกับพวกคุณให้ชัดเจน นั่นก็คือหากต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ตั้งครรภ์ไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างที่ผมบอกไปเมื่อสักครู่ ระบบสืบพันธุ์ของผู้หญิงคนนี้เจริญไม่เต็มที่ หากต้องการให้เธอตั้งครรภ์ จะต้องใช้เวลาฟื้นฟูเป็นเวลานานกว่าระบบสืบพันธุ์ของเธอจะพัฒนาขึ้นเป็นครั้งที่สอง พัฒนามากพอที่จะทำให้เธอตั้งครรภ์ได้สำเร็จ”

“ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่?” เปปเปอร์ถามถึงประเด็นสำคัญ

การันต์ครุ่นคิด “จากผลการตรวจของแผนกสูติศาสตร์และนรีเวช อย่างน้อยต้องใช้เวลาครึ่งปี อีกอย่าง หากว่าเธอตั้งครรภ์ได้สำเร็จก็จะต้องนอนพักอยู่บนเตียง ไม่อย่างนั้นคงจะแท้งง่าย”

“อืม ผมเข้าใจแล้ว” เปปเปอร์เอ่ยถามด้วยสีหน้าเย็นชา “ที่พวกคุณตรวจร่างกายเธอ ดารามายไม่รู้ใช่ไหม?”

“เธอนอนสลบไสลจะไปรู้อะไร” การันต์เก็บมีดผ่าตัดลง “วางใจเถอะ มายมิ้นท์ได้บอกกับผมเอาไว้แล้วว่าให้ผมเก็บทุกอย่างเป็นความลับ ไม่บอกผู้หญิงคนนั้น”

“งั้นก็ดี” เปปเปอร์ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็สนทนากันอีกสองสามประโยคและวางสายลง

จังหวะเดียวกันกับที่มายมิ้นท์เช็ดผมเดินออกมาจากห้องน้ำ

มายมิ้นท์มองไปยังเธอที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ กลิ่นหอมคลุ้งลอยออกมาจากร่างกายเหมือนกับดอกไม้ที่ลอยอยู่กลางน้ำ ดวงตาของเขาดูมืดมนลงเขากลืนน้ำลายลงคอแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ”

มายมิ้นท์ไม่ได้สังเกตถึงความผิดปกติไปของชายหนุ่ม เธอเดินตรงไปที่โซฟานั่งเล่น “การันต์ว่ายังไงคะ?”

เปปเปอร์จึงก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาเธอ

เพราะเขากลัวว่าถ้ามองเธอนานกว่านี้ตนเองจะอดใจไม่ไหว

เนื่องจากเขาเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง หญิงสาวอันเป็นที่รักอยู่ตรงหน้าและมีเสน่ห์ดึงดูดขนาดนี้ หากเขาไม่มีความคิดอื่นใดกับเธอก็คงจะเป็นไปไม่ได้แน่

เพียงแต่ว่าเขาก็รู้ดีว่าเธอคงไม่ยอม

ดังนั้นเขาจึงยินดีที่จะเคารพและรอเธอ

แต่ก่อนหน้านั้น นอกเสียจากการกระทำที่ค่อนข้างใกล้ชิดสนิทสนม เขาคงจะไม่ทำสิ่งอื่นใดกับเธอ

เปปเปอร์จิบชาในถ้วยที่เย็นชืดเพื่อดับความร้อนแผดเผาหัวใจเขา ก่อนจะกระแอมออกมาแล้วตอบว่า “เขาโทรมาเรื่องผลการตรวจร่างกายของดารามายน่ะ”