รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 643

เดิมทีคิดว่าถ้ายุ่งเสร็จแล้ว เขาก็จะรวบรวมความกล้ามาสารภาพรักเธอ สู้เพื่อตัวเองสักครั้ง แต่เขายังไม่ได้เริ่ม แผนการของเขาก็พักหมดแล้ว

เห็นว่าคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไป มายมิ้นท์เอียงหัวแล้วพูดด้วยความสงสัย “ทามทอย ยังอยู่ไหม?”

“อืม......” ทามทอยก้มหน้าแล้วตอบกลับอย่างอ่อนแรง

มายมิ้นท์กะพริบตา “คุณเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ?”

“ใช่ ผมไม่สบาย” ทามทายเงยหน้าขึ้นมองเพดานแล้วตอบกลับไปอย่างเหม่อลอย “จู่ๆผมก็เจ็บหัวใจกะทันหัน”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้ว่าความรักคืออะไร และก็เป็นครั้งแรกที่เขาตกหลุมรักใครสักคนจริงๆ

แต่สุดท้าย เขายังไม่ได้เริ่มต้นกับคนคนนั้นมันก็ต้องจบลงแล้ว

บนโลกใบนี้ ยังมีคนที่น่าสงสารกว่าเขาอีกไหม?

ดูเหมือนจะมีจริงๆ!

ทามทอยหรี่ตาลง คนคนนั้นคือลาเต้

เขารู้ว่าลาเต้แอบชอบมายมิ้นท์ แอบชอบมาแล้วอย่างน้อยสิบปี

แต่ว่าลาเต้ขี้ขลาด ไม่เคยให้มายมิ้นท์สังเกตเห็นความรู้สึกของตัวเอง เพราะแบบนี้เขาจึงต้องมองดูมายมิ้นท์ตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นและแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตา

ตอนนี้พูดได้ว่าลาเต้มองดูมายมิ้นท์ตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นเป็นครั้งที่สองแล้ว และผู้ชายคนนั้นก็ยังเป็นคนคนเดียวกัน

ดังนั้นลาเต้คงจะน่าสงสารมากกว่าเขาเสียอีก!

คิดแบบนี้ ทามทอยก็รู้สึกดีขึ้นไม่น้อย

“อะไรนะ ปวดหัวใจ?” มายมิ้นท์ไม่รู้ว่าที่ทามทอยบอกว่าปวดหัวใจคือความหมายอื่น เธอคิดว่าเขาปวดหัวใจจริงๆ เธอจึงพูดด้วยความเป็นห่วง “งั้นคุณต้องรีบไปหาหมอนะ”

“ไปไม่ได้” ทามทอยสะบัดมือแล้วยิ้มอย่างขมขื่น “โรคของผม หมอรักษาไม่ได้”

“ทำไมกัน?” มายมิ้นท์ไม่เข้าใจ

ทามทอยเงียบไปพักหนึ่ง เขาไม่ตอบคำถามเธอแต่กลับถามกลับไปว่า “มายมิ้นท์ ผมอยากรู้ว่า การที่คุณกลับไปคืนดีกับเปปเปอร์ คุณจริงจังใช่ไหม มันคือการตัดสินใจที่คุณคิดรอบคอบแล้วจริงๆใช่ไหม?”

ถึงแม้ว่ามายมิ้นท์จะสงสัยว่าทำไมจู่ๆเขาถึงกลับมาพูดถึงเรื่องนี้ แต่เธอก็พยักหน้าแล้วตอบกลับไปว่า “ฉันจริงจัง ถ้าฉันไม่ตกหลุมรักเขาอีกครั้ง ฉันไม่มีทางคืนดีกลับเขา ถึงแม้ว่าเขาจะช่วยชีวิตฉันกี่ครั้ง ฉันก็ไม่มีทาง แต่ฉันกลับตกหลุมรักเขาอีกครั้ง แล้วตอนนี้เขาก็ไม่เหมือนเมื่อก่อน ฉันเลยอยากลองอีกสักครั้ง ลองเดินก้าวไปข้างหน้าสักหนึ่งก้าว”

“แล้วถ้า คุณก้าวพลาดล่ะ?” ทามทอยจับโทรศัพท์แน่น “คุณต้องรู้ว่า พิศมัยไม่ใช่คนที่คุณจะรับมือได้ง่ายๆ”

มายมิ้นท์ก้มหน้าลงแล้วยิ้ม “ฉันรู้ว่าพิศมัยไม่ใช่คนที่ฉันจะรับมือได้ง่ายๆ แล้วต่อไปฉันก็ไม่ได้จะไปอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับพิศมัย เปปเปอร์ก็ไม่คิดแบบนั้น ดังนั้นพิศมัยไม่ใช่ปัญหา สำหรับก้าวที่ฉันก้าวออกมามันจะพลาดรึเปล่า พูดตามความจริง ฉันไม่รู้ ตอนนี้ฉันเลือกที่จะคืนดีกับเปปเปอร์ ที่จริงมันคือการเดิมพัน เดิมพันชนะก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าเดิมพันแพ้ ฉันก็ต้องยอมรับ แบบนั้นมันคงหมายความว่า ฉันและเปปเปอร์ไม่เหมาะสมกันจริงๆ ฉันตกหลุมรักคนคนหนึ่งสองครั้ง นั้นมันคือปัญหาของฉันเอง ต่อจากนี้ไป ฉันจะตั้งใจทำงานและไม่รักใครอีกต่อไป”

ทามทอยหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “แม้แต่เดิมพันแพ้คุณยังวางแผนเส้นทางในอนาคตไว้หมดแล้ว ดูเหมือนว่าคุณจะคิดดีแล้วจริงๆ งั้นเรื่องที่ทำไมคุณหมอถึงรักษาโรคของผมไม่ได้ ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณแล้ว”

เธอคืนดีกับเปปเปอร์แล้ว งั้นเขาก็ไม่อยากให้เธอรู้เรื่องจริงที่ว่าเขาก็ชอบเธอเหมือนกัน

แบบนั้นมันไม่เพียงแต่ทำให้เธอกดดันและอึดอัด ต่อไปถ้าพวกเขาเจอกัน พวกเขาก็คงจะไม่เป็นตัวของตัวเอง

เขาเป็นคนแบบนี้ รู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาส เขาก็จะไม่มีทางไปรบกวน

เพราะการทำแบบนั้น มันไม่ได้ทำให้ตัวเองดูจริงใจ แต่กลับสร้างปัญหาให้คนอื่น

ถึงแม้ว่าคำพูดของทามทอยจะแปลกๆ แต่ในใจของมายมิ้นท์เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

ความรู้สึกนี้ มันเหมือนกับครั้งก่อนที่เธอรู้ความรู้สึกของลาเต้ที่มีต่อเธอ

ดังนั้นทามทอย...

มายมิ้นท์กัดปาก จู่ๆเธอก็รู้สึกผิดในใจ

เธอไม่รู้ว่าตัวเองดีตรงไหน ถึงทำให้เขา ทำให้ลาเต้คิดอะไรกับเธอ

แต่ว่าเธอให้พวกเขาไม่ได้ ดังนั้นความรู้สึกที่เธอมีต่อพวกเขา เธอรู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดจริงๆ

“ทามทอย…” มายมิ้นท์ขยับปาก เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง