รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 644

ทำให้มายมิ้นท์ตกหลุมรักเขาครั้งแล้วครั้งเล่า!

ทำไม?

เพราะว่าเขาหล่อและรวยกว่าตัวเองงั้นเหรอ?

อืม...... ก็ได้ เรื่องหน้าตา เปปเปอร์หน้าตาดีกว่าตัวเองจริงๆ เรื่องตระกูล เปปเปอร์ก็รวยกว่าตัวเองจริงๆ คิดแบบนี้ ไม่ผิดที่เขาจะแพ้ให้กับเปปเปอร์

แต่ในใจ เขาไม่พอใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขารักใครสักคนจริงๆ แต่กลับต้องมีจุดจบแบบนี้

หลังจากหัวเราะเยาะตัวเองแล้ว ทามทอยก็สงบสติอารมณ์ลง เขานั่งลงแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเปปเปอร์ กะจะโทรไปด่าเปปเปอร์สักหน่อย

เพราะเปปเปอร์แย่งคนที่เขาชอบไป ถ้าเขาไม่ด่าเปปเปอร์ เขาไม่สบายใจ

และทันทีที่ทามทอยกดโทรออกไป เสียงโทรศัพท์ดังยังไม่ถึงสองครั้ง เปปเปอร์ก็กดวางสายทันที

ทามทอยเบิกตากว้าง จากนั้นก็กดโทรไปอีกอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ก็ถูกตัดสาย

ทามทอยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าที่เปปเปอร์ตัดสายเขา ก็เพราะว่าไม่อยากรับ

ช่วยไม่ได้ ทามทอยจึงต้องโทรไปหาผู้ช่วยเหมันตร์ ผู้ช่วยของเปปเปอร์

ครั้งนี้ ในที่สุดก็มีคนรับสาย

ทามทอยไม่รู้ว่าอีกด้านกนึ่งของโทรศัพท์พูดอะไร ผู้ช่วยเหมันตร์ขยับปาก จากนั้นก็เคาะประตูห้องทำงานของเปปเปอร์ด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ

“ประธานเปปเปอร์ครับ”

“เข้ามา!” เปปเปอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ผู้ช่วยเหมันตร์ผลักประตูเดินเข้าไป เห็นเปปเปอร์ที่กำลังนั่งนวดแขนซ้ายอยู่ที่โต๊ะทำงานเขาก็พูดว่า “ประธานเปปเปอร์ครับ เมื่อกี้คุณทามทอยโทรมาหาผมครับ”

“หือ?” เปปเปอร์เลิกคิ้ว มือที่กำลังนวดแขนอยู่ก็หยุดชะงัก เขาเงยหน้าขึ้นมองผู้ช่วยเหมันตร์ “เขาด่าฉันเหรอ?”

ไม่ว่ายังไง เขาและทามทอยเป็นเพื่อนกันมาหลายปี แล้วก็ยังเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของกันและกัน

ดังนั้นคนอย่างทามทอย เขาคิดว่าเขารู้จักดี

ทามทอยโทรมาหาเขาตอนนี้ เขาคงจะรู้เรื่องของมายมิ้นท์และตัวเองแล้ว จึงโทรมาด่าตัวเอง

เพราะเรื่องแบบนี้ ใช่ว่าทามทอยไม่เคยทำ

ตอนเรียนมหาวิทยาลัย มีรุ่นน้องคนหนึ่งชอบทามทอย ตามจีบทามทอยมาตั้งนาน ถึงแม้ว่าทามทอยจะไม่ได้ชอบรุ่นน้องคนนั้นมากนัก แต่เห็นแก่ความพยายามของเธอ เขาจึงตัดสินใจที่จะตอบตกลงคบกับรุ่นน้องคนนั้น

แต่สุดท้ายหลังจากที่รุ่นน้องคนนั้นเจอกับเปปเปอร์ เธอก็เปลี่ยนใจมาตามจีบเปปเปอร์ ทามทอยรู้แบบนี้ เขาก็มาด่าเปปเปอร์ด้วยความโมโห

ดังนั้นครั้งนี้ก็คงจะเหมือนกัน แล้วอีกอย่าง ทามทอยตกหลุมรักมายมิ้นท์แล้วจริงๆ รู้ว่ามายมิ้นท์กลับมาคืนดีกับเขา เขาจะไม่มาหาเรื่องตัวเองได้ยังไง

ตรงข้ามโต๊ะทำงาน ผู้ช่วยเหมันตร์คิดไม่ถึงว่าเปปเปอร์จะเดาถูก เขาพยักหน้าซ้ำๆ “ใช่ครับประธานเปปเปอร์ คุณทามทอยด่าคุณในโทรศัพท์ตั้งนานครับ”

เปปเปอร์หัวเราะแห้ง “เป็นเรื่องคนอย่างเขาทำได้”

ดังนั้น ตอนแรกเขาถึงขี้เกียจรับโทรศัพท์

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ทามทอยรู้เรื่องของมายมิ้นท์และตัวเอง เขาก็อกหักเข้าเต็มๆ

อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนกัน เขาไม่ได้โหดร้ายถึงขนาดรับสายทามทอยเพื่อโจมตีเขา

“ประธานเปปเปอร์ครับ คุณรู้ได้ยังไงว่าคุณทามทอยโทรมาด่าคุณครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์มองดูเปปเปอร์ด้วยสายตาที่สงสัย

เปปเปอร์ขยับปาก “ถ้าคนที่นายรัก ไปคบกับเพื่อนของนาย นายจะด่าเพื่อนนายไหม?”

ผู้ช่วยเหมันตร์เอียงหัวครุ่นคิด จากนั้นก็ยกนิ้วโป้งให้เปปเปอร์ ความหมายมันชัดเจนอยู่แล้ว

เขาด่าแน่นอน!

“เอาล่ะ ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว นายก็ออกไปเถอะ” เปปเปอร์สะบัดมือ

ผู้ช่วยเหมันตร์ยืนนิ่ง “ยังมีอีกเรื่องครับ ก่อนที่คุณทามทอยจะวางสาย เขาสงบสติลงแล้วบอกให้ผมมาบอกคุณครับ”

“บอกว่าอะไร?” เปปเปอร์หรี่ตาลง

ผู้ช่วยเหมันตร์จับแว่นตาแล้วพูดว่า “คุณทามทอยบอกว่า ในเมื่อคุณมายมิ้นท์เลือกคุณ คุณต้องดีกับเธอ อย่าทำให้เธอเสียใจและอย่าปล่อยให้คนในตระกูลนวบดินทร์รังแกเธออีก บอกว่าคุณมายมิ้นท์ก็คือคนที่เขาแคร์ ถ้าคุณทำผิดต่อคุณมายมิ้นท์ เขาจะเลิกเป็นเพื่อนกับคุณแล้วแย่งคุณมายมิ้นท์ไปครับ”

“เหอะ เขาไม่มีโอกาสนั้นแน่นอน” เปปเปอร์เม้มปาก

แต่ว่าในใจเขากลับพอใจกับท่าทีของทามทอย

จากคำพูดของทามทอยทำให้เขารู้ว่า หลังจากที่ทามทอยรู้ว่ามายมิ้นท์เลือกตัวเอง เขาก็เลือกที่จะเก็บความรู้สึกที่มีต่อมายมิ้นท์เอาไว้ และเลือกที่จะปล่อยมือ