รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 678

มายมิ้นท์ก็ไม่ได้สงสัยในคำพูดของการันต์

เธอฟังออกว่า การันต์โกรธเป็นอย่างมาก

แต่เป็นเพราะเธอ เขาถึงได้พยายามที่จะกดทับความโกรธนั้นไว้ ไม่เช่นนั้นสิ่งที่เธอจะได้ยินตอนนี้คงไม่ใช่ คำพูดที่ว่าดารามายกำลังสร้างความวุ่นวายอยู่ที่โรงพยาบาล แต่คงเป็นการบอกให้เธอไปเก็บศพของดารามายแทน

เมื่อคลึงที่หว่างคิ้ว มายมิ้นท์ก็พูดขึ้นอย่างขอโทษว่า：“ขอโทษด้วยนะคะคุณหมอการันต์ ที่นำความยุ่งยากมาให้คุณ คุณวางใจเถอะ ของที่อยู่ในโรงพยาบาล เดี๋ยวฉันจะชดใช้ให้กับคุณเองค่ะ”

เธอคงทำได้เพียงหักจากส่วนของเงินปันผลหุ้นของดารามายเท่านั้น

และไม่สนใจด้วยว่าดารามายจะเห็นด้วยหรือไม่

ในเมื่อดารามายกล้าทำลายสิ่งของ ของคนอื่น หล่อนก็ต้องชดใช้

“แล้วคนล่ะครับ？”การันต์นั่งพิงเก้าอี้พลางถามขึ้น“จะให้คนออกจากโรงพยาบาลได้หรือไม่ครับ？เพราะถ้าไม่หากอนุญาตผมจะได้สั่งให้คนให้ยากล่อมประสาทเธอ แล้วหาห้องแยกพิเศษแล้วล็อกไว้”

“ไม่ต้องค่ะ”มายมิ้นท์ส่ายศีรษะ“ให้หล่อนออกจากโรงพยาบาลเถอะ เพราะถ้าหากยังอยู่ที่โรงพยาบาลต่อแล้วหล่อนเดาอะไรขึ้นมาได้จะยุ่งยากเปล่าๆ”

“แม้ว่าหล่อนจะเดาได้ก็ไม่เห็นจะเป็นไร เพราะชิปที่แผลที่หน้าผากของเธอถูกเปิดใช้งานแล้ว ไม่ว่าหล่อนจะหนีไปทางไหน ก็หนีไม่พ้นอย่างแน่นอน？”การันต์ขยับแว่นพลางพูดขึ้นว่า：“อย่างมากก็แค่จับตัวไว้ แล้วบังคับให้หล่อนมีลูกก็แค่นั้น？”

แม้ว่าจะเป็นเรื่องผิดกฎหมายอย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อออกมาจากปากของเขาก็ราวกับดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่า สำหรับเขาแล้ว ไม่มีการเคารพกฎหมายเลย

มายมิ้นท์คุ้นชินเสียแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไร

เพราะมันก็ไม่ได้ดูร้ายแรงเท่าการจะฆ่าใครให้ตาย

“ไม่ได้ ฉันไม่ได้เลือกยีนของพ่อให้กับเด็กเลย ดังนั้นต้องรอก่อน”มายมิ้นท์ส่ายศีรษะพลางปฏิเสธความเห็นของการันต์“ให้หล่อนออกมาจากโรงพยาบาลชั่วคราวก่อนก็แล้วกัน วางใจเถอะ หล่อนไม่หนีไปไหนหรอก เพราะถึงยังไงหุ้นที่อยู่ในมือของฉัน หล่อนยังแย่งไปได้ไม่หมด แล้วหล่อนจะยอมหนีไปได้ยังไง？แต่แม้ว่าหล่อนจะหนีไป คุณก็บอกเองว่าชิปที่ฝังอยู่ในร่างกายของหล่อนถูกเปิดใช้งานแล้วไม่ใช่เหรอ พวกเราจะจับตัวหล่อนมาอีกตอนไหนก็ได้ ดังนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นหรอก”

คราวที่แล้ว เธอบังคับให้ ดารามายไปคำนับต่อหน้าหลุมศพพ่อ หลังจากที่คำนับจนหน้าผากแตกแล้ว เปปเปอร์ก็ให้คนเอาชิประบุตำแหน่งขนาดเล็กมาให้การันต์ และให้เขาฝังไว้ที่ผิวหนังของดารามาย ตอนที่ทำแผลให้กับหล่อน เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็จะสามารถติดตาม

ดารามายได้ตลอด

ไม่ว่าดารามายจะหนีไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว พวกเขาก็สามารถตามหล่อนกลับมาจนได้

ดังนั้น เธอจึงไม่เป็นกังวลว่าดารามายจะหนีไป แต่กลับวางใจกับการที่ดารามายอยู่ข้างนอก

“ได้ครับ ในเมื่อคุณพูดเช่นนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ทำตามที่คุณว่าก็แล้วกันครับ”การันต์ขยับแว่นตาเล็กน้อย “เดี๋ยวอีกสักพัก ผมจะให้คนไล่หล่อนออกจากโรงพยาบาล”

“รบกวนคุณด้วยนะครับ”มายมิ้นท์ยิ้มพลางตอบกลับ

จู่ๆการันต์ก็หรี่ตาอย่างกะทันหัน“ใช่แล้ว มีอยู่เรื่องหนึ่งที่คุณต้องระวัง”

“เรื่องอะไรเหรอคะ？”เมื่อมายมิ้นท์ได้ยินคำพูดนี้ จู่ๆน้ำเสียงก็เปลี่ยนไปจริงจังขึ้นมาทันที สีหน้าก็จริงจังตามขึ้นมาด้วย

การันต์เอ่ยปากขึ้นว่า“เมื่อวานตอนดึกดารามายหยิบชุดพยาบาลจากเคาน์เตอร์พยาบาล จากนั้นก็แอบเข้าไปในห้องเก็บข้อมูลของโรงพยาบาล แอบดูข้อมูลการรักษาพยาบาลทั้งหมดของคุณในโรงพยาบาลของผม”

“หล่อนได้ข้อมูลอะไรไปบ้างคะ？”คิ้วของมายมิ้นท์ก็ขมวดแน่นขึ้นในทันที

การันต์หมุนมีดผ่าตัดพลางตอบกลับว่า “เรื่องเรื่องนี้ผมก็เพิ่งได้ยินพวกพยาบาลคุยกันเมื่อเช้านี้เลยทราบเรื่อง หลังจากที่ดารามายดูข้อมูลของคุณเสร็จก็เดินออกมาจากห้องเก็บข้อมูล และถูกคนดูแลจับตัวได้ หลังจากที่ผมทราบเรื่อง ก็เลยไปถามหล่อน ว่าทำไมต้องแอบดูข้อมูลของคุณ คำตอบของหล่อนก็คือ หล่อนรู้ว่าก่อนหน้าคุณมารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลหลายครั้ง ในฐานะที่เธอเป็นน้องสาวก็เลยเป็นห่วงคุณ ดังนั้นจึงไปหาข้อมูลของคุณ”

“คำแก้ตัวชัดๆ”มายมิ้นท์ยิ้มอย่างเย็นชา

ดารามายเป็นห่วงเธอ？

คำพูดนี้ใครจะเชื่อ？