รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 75

มายมิ้นท์คิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอางี้ เธอไปต่อรองกับประธานธนาคารพวกนี้อีกครั้ง ดูว่าพวกเขาเปลี่ยนใจหรือเปล่า ลองถามด้วยว่าเป็นฝีมือของเยี่ยมบุญ ที่ต้องการเล่นงานเราหรือเปล่า”

“ได้ค่ะ” เลขาซินดี้ตอบรับ จากนั้นเหมือนเธอคิดอะไรได้ จึงถามขึ้น “เรื่องนี้ จะบอกประธานลาเต้ไหมคะ”

“ไม่ต้อง” มายมิ้นท์ส่ายหน้า “ช่วงนี้ลาเต้ต้องดูแลบริษัทของตัวเอง ฉันไม่อยากกวนเขา”

“ค่ะ”

หลังจากเลขาซินดี้ออกไปไม่นาน ชาหวาน พนักงานฝ่ายบัญชีก็เดินเข้ามา

“ประธานคะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ เมื่อกี้ฉันได้รับสายจากธนาคาร พวกเขาเอาแต่ทวงให้เราคืนเงิน เราเพิ่งกู้เงินนี้มาไม่นานไม่ใช่เหรอคะ ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องคืนเลย ทำไมถึงให้เราคืนแล้ว” ชาหวานเดินมาหน้าโต๊ะทำงานมายมิ้นท์ และถามขึ้น

มายมิ้นท์จับสันจมูก “ดูไม่ออกเหรอ เราโดนเล่นงานแล้วน่ะสิ”

“ใครกันคะ” ชาหวานทุบฝ่ามือลงบนโต๊ะ

สายตาของมายมิ้นท์ฉายแววเย็นชา “ตอนนี้กำลังสงสัยเยี่ยมบุญ แต่ยังไม่มีหลักฐาน”

“เรื่องหาหลักฐานยังไม่ต้องรีบ ตอนนี้ต้องรีบแก้ปัญหาเงินทุนก่อน เงินทุนที่ใช้หมุนเวียนเทนเดอร์กรุ๊ปในตอนนี้ เป็นเงินที่กู้มาจากธนาคารพวกนั้น ถ้าเราคืนเงินไป เทนเดอร์กรุ๊ปต้องล้มละลายแน่นอน” ชาหวานพูดอย่างกลุ้มใจ

มายมิ้นท์เม้มริมฝีปากแดง

มีหรือที่เธอจะไม่รู้ว่าสถานการณ์มันรุนแรงแล้ว

“ประธานมายมิ้นท์” เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง

มายมิ้นท์ช้อนตามอง

ซินดี้ยืนอยู่หน้าประตู สีหน้าของเธอดูหดหู่ “ฉันเจรจากับประธานธนาคารพวกนั้นแล้วค่ะ ธนาคารที่ยังไม่ทันได้กู้ ไม่ว่าจะพูดยังไง พวกเขาก็ไม่ให้เรากู้ค่ะ ส่วนธนาคารที่เรากู้เงินมาแล้ว ก็ดึงดันจะให้เราคืนเงิน เราจะทำยังไงกันดีคะ ประธาน”

มายมิ้นท์กำหมัด เธอย้อนถามว่า “พวกเขาได้พูดหรือเปล่า ว่าเป็นฝีมือของเยี่ยมบุญ”

“ไม่ค่ะ ฉันถามแล้ว พวกเขาปฏิเสธแบบข้างๆ คูๆ เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง” เลขาซินดี้ตอบ

“ไม่ว่ายังไง ธนาคารก็อยู่ในความดูแลของประเทศ คนที่เป็นประธานอย่างพวกเขา จะกลัวเจ้าของบริษัทเอกชนเพียงแห่งเดียวได้ยังไง” ชาหวานขมวดคิ้ว

มายมิ้นท์หรี่ตาลง “นอกจากว่าคนที่สั่งพวกเขา จะไม่ใช่เยี่ยมบุญ แต่เป็นคนของทางการ”

“ประธานไปมีเรื่องกับคนของทางการตอนไหน” ชาหวานถามอย่างจริงจัง

มายมิ้นท์ส่ายหน้าอย่างสับสน “ฉันไม่รู้”

ช่วงนี้เพราะเรื่องที่ดิน ทำให้เธอติดต่อกับหน่วยงานราชการเพียงครั้งเดียว

แต่ครั้งนั้น เธอไม่ได้ล่วงเกินอะไรเลยนี่นา

“ช่างเถอะๆ เรื่องพวกนี้ เอาไว้ค่อยคิด ประธาน ยังไงต้องรีบจัดการเรื่องเงินทุนก่อน” ชาหวานพูดเตือน

มายมิ้นท์หลับตาอย่างอ่อนล้า “เลขาซินดี้ เธอติดต่อประธานธนาคารที่ให้เรากู้อีกที บอกพวกเขาว่าฉันเชิญไปทานข้าวที่ โรงแรมวันเวิลด์”

ส่วนธนาคารที่ยังไม่ได้ให้กู้ ก็ปล่อยไป

แต่ธนาคารที่ให้กู้แล้ว เธอต้องทำให้พวกเขาล้มเลิกความคิดที่จะทวงเงินคืน ไม่งั้นเทนเดอร์กรุ๊ปแย่แน่

“ได้ค่ะ” เลขาซินดี้พยักหน้า

มายมิ้นท์มองชาหวาน “เธอไปจัดการเอกสารการกู้เงิน แล้วไปกับฉัน”

“ค่ะ” ชาหวานตอบรับ

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ทั้งสองมาถึง โรงแรมวันเวิลด์

ที่นี่เป็นโรงแรมเจ็ดดาว หนึ่งเดียวในเมืองเดอะซี เป็นโรงแรมภายใต้การดูแลของบริษัทตระกูลนวบดินทร์

การมากินข้าวที่นี่เพียงมื้อเดียว สำหรับครอบครัวคนทั่วไป อาจจะต้องใช้เงินเดือนทั้งปี

ยิ่งไปกว่านั้น มายมิ้นท์ยังจองห้องอาหารเอาไว้ห้องหนึ่ง สั่งอาหารหรูหราจำนวนมาก ไว้ต้อนรับเหล่าประธาน เรียกได้ว่าเป็นการแสดงความจริงใจอย่างเต็มเปี่ยม

เหล่าประธานพวกนี้ ได้รับการต้อนรับอย่างดีเลิศเช่นนี้ จะไม่พูดอะไรก็ไม่ได้ สุดท้ายจึงบอกว่า คนที่เล่นงานเธอ คือคนในตระกูลเสนาประกร

“ประธานมายมิ้นท์ จากที่ฉันรู้ คนที่มีอำนาจเช่นนี้ มีเพียงตระกูลเดียว นั่นก็คือตระกูลเสนาประกรแห่งเมืองน้ำรุ้ง” ชาหวานเอียงตัวเล็กน้อย และกระซิบข้างหูมายมิ้นท์