รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 759

เกิดอุบัติเหตุรถชน?

เกิดอุบัติเหตุรถชนได้ยังไง?

มายมิ้นท์ไม่เข้าใจมากๆ

เห็นๆอยู่ว่าสิบกว่านาทีก่อน เธอเพิ่งจะคุยกับเปปเปอร์ไปเอง เขาบอกเธอว่า เขากลับมาแล้ว อยู่ระหว่างทาง

แต่ตอนนี้ เธอกลับได้รับข่าวว่าเขาเกิดอุบัติเหตุรถชน!

นี่จะทำให้เธอยอมรับได้ยังไง?

มายมิ้นท์กัดริมฝีปากแน่น เบ้าตาค่อยๆแดง น้ำตาเอ่อออกมา ในใจบีบรัด ค่อนข้างอึดอัด ค่อนข้างเจ็บปวด

รถชนน่ะ เป็นเรื่องที่น่าหวาดกลัวขนาดไหน

กรณีที่ไม่หนักหนาแต่กลับบาดเจ็บสาหัส ส่วนกรณีที่รุนแรงก็ถึงแก่ชีวิตเลยนะ

เปปเปอร์เคยเกิดอุบัติเหตุรถชนแล้วครั้งหนึ่ง ถึงครั้งนั้นจะไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ครั้งนี้ล่ะ?

เธอเพิ่งจะได้คบกับเขา ก็ต้องสูญเสียเขาไปแล้วเหรอ?

ยิ่งคิดยิ่งตื่นตระหนก ยิ่งคิดยิ่งหวาดกลัว มายมิ้นท์หายใจเร็วขึ้นมาอีกครั้ง

ผู้ช่วยเหมันตร์ที่อยู่ปลายสายได้ยินคำถามของเธอ จึงมองเปปเปอร์ที่อยู่ข้างกาย รีบตอบกลับไป: “คุณมายมิ้นท์วางใจเถอะครับ ตอนนี้ประธานเปปเปอร์ไม่ได้เป็นอะไร แค่หมดสติไปเท่านั้น ตอนนี้อยู่ระหว่างทางส่งประธานเปปเปอร์ไปโรงพยาบาลครับ”

“ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆใช่ไหมคะ?” มายมิ้นท์จับที่พักแขนของโซฟาเอาไว้ เห็นได้ชัดว่ายังไม่สบายใจ

ถึงยังไงนี่ก็เป็นอุบัติเหตุรถชนนะ

ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าอย่างจริงจัง “ประธานเปปเปอร์ต้องไม่เป็นอะไรอยู่แล้วครับ ผมเป็นคนขับ ผมยังไม่เป็นอะไรเลย ประธานเปปเปอร์ก็ต้องไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว อีกอย่างมันไม่ใช่การชนกันอย่างรุนแรงครับ แค่รถของพวกผมชนเข้ากับแปลงดอกไม้ข้างทาง”

ได้ยินเขาพูดอย่างนี้ ในใจของมายมิ้นท์จึงค่อยๆสงบลงได้ เชื่อขึ้นมาบ้างแล้ว

จริงๆ อุบัติเหตุรถชนมากมาย ผู้ที่จะได้รับบาดเจ็บหรือตายเป็นอันดับแรก โดยปกติมักจะเป็นคนขับกับคนที่นั่งข้างคนขับ ส่วนคนที่นั่งเบาะหลัง กลับมีโอกาสรอดชีวิตมากที่สุด

ผู้ช่วยเหมันตร์ที่เป็นคนขับรถไม่เป็นอะไร งั้นคิดๆแล้วเปปเปอร์ก็น่าจะไม่เป็นอะไรหรอก

คิดถึงตรงนี้ มายมิ้นท์จึงคลายกังวลลงได้ชั่วคราว ในใจที่รัดแน่นก็ขยายออกได้มากแล้ว ไม่ถึงขั้นบีบแน่นจนเจ็บปวดอีกแล้ว

เพียงแต่ ทำไมเปปเปอร์ถึงหมดสติไปได้ล่ะ?

ด้วยสภาพร่างกายของเขา เป็นไปไม่ได้ที่จะกระแทกจนหมดสติไปนี่นา

ถึงยังไงผู้ช่วยเหมันตร์ก็พูดอยู่ ว่าแค่ชนเข้ากับแปลงดอกไม้ข้างทางเท่านั้น

ผู้ช่วยเหมันตร์ที่เป็นคนขับรถ น่าจะได้รับแรงกระแทกมากที่สุดสิ แต่ผู้ช่วยเหมันตร์ไม่ได้หมดสติ แล้วทำไมเปปเปอร์ที่อยู่เบาะหลัง ถึงหมดสติไปได้ล่ะ?

มายมิ้นท์หรี่ตา ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ แต่หลังจากพบว่าก็คิดไม่ออกอยู่ดี จึงไม่ได้รบเร้าที่จะต้องคิดให้ออกจนเกินไป

ถึงยังไงสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ คือต้องไปหาเปปเปอร์

คิดๆแล้ว มายมิ้นท์จึงบีบฝ่ามือ พยายามทำให้ตนเองใจเย็นลง แล้วยืนขึ้นอีกครั้ง อดกลั้นอาการปวดเดินไปที่ห้องนอน “ผู้ช่วยเหมันตร์ พวกคุณกำลังจะไปโรงพยาบาลไหนคะ เดี๋ยวฉันจะรีบตามไปค่ะ?”

“ไปโรงพยาบาลที่คุณหมอการันต์อยู่ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบกลับ

ก็เป็นโรงพยาบาลอันดับหนึ่งนั่นแหละ

มายมิ้นท์พยักหน้า “ฉันทราบแล้วค่ะ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ คุณดูแลเขาให้ดีนะคะ มีเรื่องอะไร โทรหาฉันได้ทันที”

“วางใจเถอะครับคุณมายมิ้นท์ ผมจะดูแลเขาอย่างดี” ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบ

มายมิ้นท์ฝืนยิ้มอืมออกมา แล้ววางมือถือลง รีบหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน จากนั้นก็รีบร้อนออกจากบ้าน ไปที่โรงพยาบาล

ระหว่างทาง เธอกำลังขับรถ จับพวงมาลัยเอาไว้แน่น

แต่เพราะจับแน่นจนเกินไป มือจึงสั่นเล็กน้อย จนทำให้ประคองรถตรงๆไม่ได้ เอียงไปเอียงมาอยู่บ่อยๆ อันตรายมาก

ถึงขั้นที่มีรถข้างหลังแซงรถของเธอขึ้นมา แล้วลดกระจกลงต่อว่าเธอ

แต่เธอไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย กัดริมฝีปากแน่น ดวงตาแดงๆทั้งคู่จับจ้องอยู่ที่ถนนข้างหน้า ในหัวตอนนี้เต็มไปด้วยความปลอดภัยของเปปเปอร์

ถึงผู้ช่วยเหมันตร์จะบอกว่าตอนนี้เปปเปอร์ไม่เป็นอะไร แต่อันที่จริงมันก็แค่ตอนนี้ไง สรุปว่าเป็นอะไรหรือเปล่า คนยังส่งไม่ถึงโรงพยาบาล ยังไม่ได้ฟังคำวินิจฉัยของคุณหมอ เธอก็จนปัญญาที่จะสบายใจได้เต็มที่