รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 778

คนปลายสายอย่างเลขาซินดี้ จับเม้าส์แล้วคลิกสองที ดูรูปมากมายบนจอคอมพิวเตอร์ ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง “ประธาน ฉันไปตรวจสอบการตกแต่งโรงงานแล้ว ตอนนี้คิดว่าไม่เลว แต่มีบางส่วน ยังจำเป็นต้องซ่อมแซมเล็กน้อย แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรค่ะ ถ้าซ่อมแซม ก็ใช้เวลาไม่มาก วันประจำการของพนักงานและเปิดไลน์ผลิต อย่างเป็นทางการของโรงงานเรา คือวันที่ 5 เดือนหน้า ไม่ล่าช้าแน่นอนค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น มายมิ้นท์พยักหน้าอย่างพอใจ “งั้นก็ดี เธอบอกจุดที่ต้องซ่อมแซมให้ฉันฟังหน่อย”

“คุยทางโทรศัพท์คงบรรยายไม่ค่อยชัดเจน เดี๋ยวฉันส่งรูปให้ทางมือถือคุณ” เลขาซินดี้พูดแนะนำ

มายมิ้นท์ตอบรับ “แบบนี้ดีที่สุด”

“ได้ค่ะ งั้นฉันส่งให้คุณก่อน” เลขาซินดี้หัวเราะ เอารูปทั้งหมดในคอม ลากใส่โฟลเดอร์ ส่งเป็นโฟลเดอร์ให้มายมิ้นท์

มือถือมายมิ้นท์สั่นหนึ่งครั้ง เอามือถือออกจากหู กดปุ่มโฮม แล้วกดดาวน์โหลดรูปภาพ

หน่วยความจำโฟลเดอร์มีขนาดใหญ่ ต้องใช้เวลาในการดาวน์โหลด อย่างน้อย 2-3 นาที

มายมิ้นท์ใช้โอกาส 2-3 นาทีนี้ สั่งเลขาซินดี้ว่า “ใช่สิ สองวันนี้อาจมีคนไลฟ์ขอโทษฉัน เธอจับตาดูความเคลื่อนไหวบนอินเทอร์เน็ตเอาไว้หน่อย ถ้าความเคลื่อนไหวบนอินเทอร์เน็ตรุนแรงเกินไป ให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ควบคุมการแสดงความเห็นเอาไว้หน่อย พยายามอย่าให้มีความคิดเห็นต่อว่าคนที่ขอโทษอย่างรุนแรง”

ถึงพัดชาไม่ได้ชี้แจงเหตุผลที่ขอโทษ ชาวเน็ตจึงไม่โจมตีเธอมากเท่าไร

แต่แค่ขอโทษ ก็ยังทำให้คนสงสัยมาก ทำให้คนอดคาดเดาเหตุผลที่ขอโทษไม่ได้

ชาวเน็ตแต่ละคน ไม่ได้โง่ ต้องมีคนคิดไปในเรื่องแย่งแฟนชาวบ้าน เพราะคนที่ขอโทษเป็นคนสวย อยู่ดีๆ คนสวยคนหนึ่ง ขอโทษผู้หญิงอีกคน รู้เลยว่าหลักๆ คือเรื่องความรัก

ดังนั้นพวกชาวเน็ต ส่วนที่คาดเดามาด้านความรัก ต้องใช้คำพูดรุนแรงแน่นอน

ถ้าพูดกันเยอะๆ เกิดเป็นความเคลื่อนไหวบนอินเทอร์เน็ต พวกชาวเน็ตที่ไม่รู้เท็จจริง ก็จะเริ่มเชื่อและคล้อยตามกัน

สุดท้าย จะกลายเป็นความรุนแรงบนอินเทอร์เน็ต

เพื่อที่จะขัดขวางไม่ให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น เธอจึงทำได้เพียงบอกเลขาซินดี้เอาไว้ก่อน

เลขาซินดี้ได้ยินที่มายมิ้นท์พูด เธองงไปหมด เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจ

“ประธาน มีคนขอโทษคุณ เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ” เลขาซินดี้ถามอย่างไม่เข้าใจ

มายมิ้นท์ก็ไม่ปิดบังเช่นกัน หลังจากแสยะยิ้ม จึงเล่าเรื่องที่เจอพัดชาเมื่อคืนกับวันนี้ให้ฟัง

เมื่อเลขาซินดี้ฟังจบ เธอตกใจจนพูดไม่ออก “คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเช่นนี้ ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้อะไรดี อะไรชั่วจริงๆ เมื่อคืน เพราะประธานเปปเปอร์ ไม่ต้องการให้ชนถูกเธอ ตัวเองยอมเสี่ยงอันตราย แต่ดูเธอสิ คิดไม่ถึงว่าจะชอบประธานเปปเปอร์ แถมยังพูดยั่วโมโหคุณด้วย หนำซ้ำยังขัดขวางประธานเปปเปอร์หลายต่อหลายครั้ง นี่......นี่มันไม่ใช่หน้าด้านแล้ว นี่มันหน้าไม่อายชัดๆ!”

สรุปแล้ว ถึงเธอไม่เคยเจอคนชื่อพัดชาอะไรนั่น แต่เธออดขยะแขยงผู้หญิงชื่อ พัดชา อะไรนั่นขึ้นมาไม่ได้

ประธานด่าได้ถูกต้อง ด่าได้งดงาม

อีกทั้งเธอยังคิดว่าด่าเบาไปด้วย ทำไมไม่ด่าให้ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ไปเลย หรือไม่ก็ด่าให้อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีไปเลย

น่าเสียดายจริงๆ

เลขาซินดี้ถอนหายใจอย่างเสียดาย

มายมิ้นท์ได้ยินเธอเป็นเดือดเป็นร้อนแทนตัวเอง เต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม รู้สึกอบอุ่นใจ พูดด้วยสีหน้าตลก “ฉันก็เพิ่งเคยเจอคนร่านแบบนี้เป็นครั้งแรก ทำให้คลื่นไส้เกือบแย่”

“ยังดีที่ประธานเปปเปอร์เป็นผู้ชายที่ดี ไม่โดนผู้หญิงแบบนั้นหลอกได้ง่ายๆ” เลขาซินดี้พูดอย่างปลาบปลื้ม

มายมิ้นท์ยิ้มอีกครั้ง “ถ้าเขาโดนคนร่านหลอกง่ายๆ งั้นเขาคงไม่ใช่เปปเปอร์แล้วล่ะ ไม่คู่ควรจัดการดูแลนวบดินทร์กรุ๊ป ไม่คู่ควรเป็นผู้นำตระกูลนวบดินทร์ และไม่คู่ควรได้รับหัวใจของฉัน”

เลขาซินดี้พยักหน้ารัว “ฉันเลยบอกว่าประธานเปปเปอร์ เป็นผู้ชายที่ดี ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ผู้ชายจำนวนมาก ชอบตกหลุมพรางของคนร่าน พวกเขาแยกแยะคนร่านไม่ออก รู้สึกแค่ว่าคนร่านอ่อนแอ น่าสงสาร เรียกความอยากปกป้องในใจพวกเขาได้ สรุปว่า เห็นแล้วน่ารำคาญ”

มายมิ้นท์พูดเสริม “พูดถูกเลยล่ะ”

“ประธาน ในเมื่อพัดชาจะแย่งประธานเปปเปอร์กับคุณ แล้วคุณจะสนใจความเห็นบนอินเทอร์เน็ต แทนเธอไปทำไมล่ะ ฉันว่า ให้เธอโดนคนเป็นหมื่นเป็นพันชี้หน้าด่ากราดไปเถอะค่ะ” เลขาซินดี้ขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจความคิดของมายมิ้นท์ เป็นอย่างมาก

มายมิ้นท์ยิ้มบางๆ “ฉันก็อยากให้เธอโดนคนด่าเหมือนกัน แต่เหนือสิ่งอื่นใด สภาพจิตใจของเธอ แข็งแกร่งพอที่จะไม่สนใจ ความเห็นไม่ดีบนอินเทอร์เน็ตได้ แต่ในความเป็นจริง พวกเราไม่รู้เลยว่าสภาพจิตใจเธอ แข็งแกร่งหรือไม่ ดังนั้นฉันไม่กล้าเดิมพัน ขืนสภาพจิตใจเธอไม่แข็งแกร่ง เห็นการวิจารณ์ไม่ดีบนอินเทอร์เน็ต ทำเรื่องสิ้นคิดขึ้นมา งั้นคนที่ต้องรับผิดชอบคือฉัน”