รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 786

เมื่อเห็นความผิดหวังบนใบหน้ามายมิ้นท์ เปปเปอร์ก็แกะกุ้งทอดน้ำมันตัวหนึ่งวางลงบนจานเธอ “ไม่ได้กินอาหารทะเลมานานแล้ว งั้นครั้งนี้ก็กินให้มีความสุข กินเยอะ ๆ เลยนะ ต่อไปนี้ขอแค่คุณอยากกิน ผมก็จะกินเป็นเพื่อนคุณทุกครั้งเลย”

พอได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม จิตใจของมายมิ้นท์ก็เกิดความซาบซึ้งขึ้นมา และยิ้มแล้วพยักหน้าขึ้นมา “ดีค่ะ นี่คุณเป็นคนพูดเองนะ พอถึงเวลาอย่ามายุ่งจนผิดคำพูดไปนะคะ”

“ไม่มีทาง” เปปเปอร์ส่ายหน้าขึ้น “อย่างมากผมก็ทำงานไปด้วยและก็กินอาหารทะเลเป็นเพื่อนคุณไปด้วย ไม่ว่าจะจัดการเอกสารหรือว่าประชุมอยู่ก็กินได้ทั้งนั้น ขอแค่คุณไม่รังเกียจ”

“พรืด” พอได้ยินชายหนุ่มสาธยาย มายมิ้นท์ก็หัวเราะจนหยุดไม่ได้ขึ้นมาทันที

“อะไรคือจัดการเอกสารหรือประชุมก็สามารถกินอาหารทะเลเป็นเพื่อนฉันได้ด้วยคะ คุณนี่ตลกมากจริง ๆ”

เป็นเรื่องตลกมากจริง ๆ ในสมองเธออดไม่ได้ที่จะปรากฏภาพเปปเปอร์นั่งอยู่ในห้องประชุม แล้วด้านล่างก็มีคนนั่งประชุมอยู่เป็นร้อยคนสิบคน ส่วนเปปเปอร์นั่งอยู่ในที่นั่งตัวเอง แล้วตรงหน้ามีอาหารทะเลวางไว้จานหนึ่ง ในขณะที่แกะกุ้งไปด้วย ก็อธิบายเนื้อหาการประชุมกับคนอื่นไปด้วย

ภาพแบบนี้ ดูยังไงก็ตลกอยู่ดี

มายมิ้นท์หัวเราะจนแทบไม่ไหว ใบหน้าก็แดงระเรื่อขึ้นมา

เปปเปอร์จ้องมองเธอ “พอแล้ว พอแล้ว หัวเราะครู่หนึ่งก็พอแล้ว อย่าหัวเราะนานเกินไป เดี๋ยวจะเจ็บกะบังลมนะ”

มายมิ้นท์พยักหน้าซ้ำ ๆ “อืม อืม ฉันรู้แล้วค่ะ”

เธอรีบสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ไปคำหนึ่ง แล้วค่อย ๆ สงบสติลง

เปปเปอร์หยิบปูขึ้นมาตัวหนึ่งมาวางลงบนจาน จากนั้นก็ใส่ถุงมือไปด้วย และพูดขึ้นมาด้วยว่า “เป็นยังไงบ้าง ตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นบ้างหรือยัง?”

มายมิ้นท์เลิกคิ้วขึ้นมา “เพราะฉะนั้นที่เมื่อกี้คุณตั้งใจพูดว่าประชุมไปด้วย และกินอาหารทะเลเป็นเพื่อนฉันไปด้วย ก็เพราะอยากหยอกล้อให้ฉันดีใจเหรอคะ?”

“ก็ประมาณนั้น” เปปเปอร์ใส่ถุงมือเสร็จแล้ว ก็เริ่มเปิดกล่องใบหนึ่งออกมา ในนั้นเก็บเครื่องมือแกะปูโดยเฉพาะเอาไว้

ในใจมายมิ้นท์อบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย “แน่นอนว่าต้องขึ้นมาบ้างแล้ว เมื่อกี้ฉันหัวเราะได้ดีใจซะขนาดนั้น อารมณ์จะไม่ดีขึ้นได้ยังไง แต่ก็คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคุณจะเป็นฝ่ายมาโอ๋ฉันให้มีความสุขเองด้วย”

“คุณเป็นแฟนผม ผมไม่โอ๋คุณแล้วจะไปโอ๋ใครล่ะ?” เปปเปอร์เงยหน้าขึ้นมามองเธอทีหนึ่ง พอพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเสร็จแล้ว ก็ก้มหน้าลงอีกครั้ง แล้วเริ่มแกะปูไป

นี่เป็นครั้งแรกที่มายมิ้นท์เห็นเขาแกะปูเลยนะ

พูดตรง ๆ การแกะปูไม่ใช่เรื่องที่น่าดูเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะสำหรับคนในชนชั้นนี้แล้ว อาจจะพูดกันได้ว่าเป็นเรื่องที่หยาบคายเรื่องหนึ่ง และยังรู้สึกสกปรกและวุ่นวาย

ดังนั้นถ้าคนในแวดวงนี้จะกินปู ก็กินแต่ที่คนอื่นแกะเสร็จแล้ว จัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งนั้น ส่วนใหญ่ไม่มีทางลงมือแกะเองเลย และรู้สึกว่าจะเสียภาพพจน์ กลัวคนอื่นมาหัวเราะเยาะ

แม้แต่ตัวเธอเองตอนที่กินข้าวกับคนอื่น ก็ยังไม่ลงมือแกะปูเองเลย มีแต่ในเวลาส่วนตัว ตอนที่อยู่ตัวคนเดียว หรือตอนที่ไปกินข้าวกับลาเต้ ถึงจะไม่ลงมือแกะเองแบบไม่ต้องรักษาภาพพจน์ ซึ่งปกติตอนอยู่ข้างนอกนั้นไม่มีทางแกะเองแน่

ทีแรกเธอนึกว่าเปปเปอร์ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน ไม่มีทางที่จะลงมือแกะเอง แต่คิดไม่ถึงว่า ว่าเขาจะลงมือแกะปูเองอย่างเกินเหลือเชื่อ

และที่สำคัญท่าทางของเขาก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดเลย แต่กลับค่อนข้างดูสง่างาม ทำให้คนมองแล้วรู้สึกสบายตามาก

มายมิ้นท์จ้องมองตาไม่กะพริบ แล้วก็ละสายตาไม่ได้เลย

ยังไงก็แล้วแต่ คนที่สามารถทำเรื่องที่คนในแวดวงนี้ต่างก็พยายามอยู่ให้ห่างและหลีกหนีให้ไกลออกมาได้อย่างมีศิลปะและน่าชื่นชมเช่นนี้ ก็มีเปปเปอร์เป็นคนแรกนี่แหละ

สายตาที่มายมิ้นท์มองไปยังเปปเปอร์ ยังอดไม่ได้ที่จะแฝงไปด้วยแววตาแห่งความเลื่อมใส

พอเปปเปอร์สังเกตเห็น ก็เงยหน้าขึ้นมามองไปที่เธอ แล้วก็เห็นเธอจ้องมองมาที่ปูที่อยู่ในมือตัวเองแบบตาไม่กะพริบ รอยยิ้มที่คลี่ออกมาจากมุมปากก็ยิ่งเด่นชัดมากยิ่งขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ก้มหน้าลงไปอย่างรวดเร็ว และจัดการกับปูที่อยู่ในมือต่อไป แต่การกระทำกลับเร็วขึ้นมาไม่น้อย

ผ่านไปประมาณไม่กี่นาที ปูตัวใหญ่ตัวหนึ่งก็โดนเปปเปอร์แกะเสร็จเรียบร้อยแล้ว เนื้อปูและไข่ปูทั้งหมด โดนวางไว้ในกระดองปู ดูเหลืองอร่าม เต็มกระดองไปหมด พอขยับ เนื้อปูและไข่ปูก็สั่นตามไปด้วย ดูไปแล้ว ช่างดึงดูดคนเป็นอย่างมาก ทำให้คนแทบจะอยากเอาช้อนตักใส่ปากเลย ความรู้สึกที่มีเนื้อปูอยู่เต็มปากแบบนั้นจะต้องทำให้คนรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากแน่

มายมิ้นท์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อย จากนั้นก็หันสายตาไปอย่างยากลำบากไม่อยากจะมองอีก

เธอกลัวว่าตัวเองมองไปมองมาแล้วจะอดใจไม่ไหว แล้วไปแย่งปูมา

ยังไงเธอก็แกะเองสักตัวดีกว่า

มายมิ้นท์วางตะเกียบลง ในตอนที่กำลังจะเอาปูมาลงมือแกะเองนั้น มือใหญ่ข้างหนึ่งก็ยื่นมา ในมือถือกระดองปูที่ใส่เนื้อปูอยู่เต็มไว้ด้วย