รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 799

ถึงแม้ว่าผู้ช่วยเหมันตร์จะคิดจนปลงแล้ว แต่ในขณะเดียวกัน ในใจก็กำลังอ้อนวอนอยู่ คนของเทนเดอร์กรุ๊ปรีบมาเร็ว ๆ หน่อยเถอะ

มาเร็วสักหนึ่งนาที เขากับประธานเปปเปอร์ ก็จะได้ไม่ต้องขายหน้าหนึ่งนาทีเลย

อาจจะเป็นเพราะว่าสวรรค์ได้ยินความในใจของผู้ช่วยเหมันตร์ แล้วก็ทนดูผู้ช่วยเหมันตร์ขายหน้าไปเป็นเพื่อนเปปเปอร์ต่อไม่ไหวแล้ว

ไม่นาน ผู้ชายใส่สูทที่ที่หิ้วกระติกเก็บความร้อนคนหนึ่ง ก็เดินเข้ามาจากหน้าประตู

พอเห็นผู้ชายคนนั้น ผู้ช่วยเหมันตร์ก็ลุกขึ้นยืนทันที แล้วพูดกับเปปเปอร์อย่าตื่นเต้นขึ้นว่า “ประธานเปปเปอร์ครับ คนของเทนเดอร์กรุ๊ปมาแล้ว กระติกเก็บความร้อนที่คนคนนั้นถืออยู่ ผมเคยเห็นมาก่อน ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณมายมิ้นท์ดูแลคุณเคยใช้แล้ว”

ตอนนี้เปปเปอร์กำลังดูนาฬิกาข้อมืออยู่ พอได้ยินคำพูดของผู้ช่วยเหมันตร์ ก็เงยหน้าขึ้นมาทันที

และแล้ว กระติกเก็บความร้อนที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าตัวเอง

สำหรับคนที่ถือกระติกเก็บความร้อนอยู่นั้น กลับโดนเปปเปอร์เลือกที่จะละเลยไป

เรียวปากบางของเปปเปอร์คลี่ยิ้มออก แล้วก้าวเท้าเดินไปทางคนคนนั้น

พอคนคนนั้นเห็นเปปเปอร์ที่เดินมาหาตัวเอง ก็รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก “ประธานเปปเปอร์”

“เอามาให้ผม” เปปเปอร์ยื่นมือไปตรง ๆ เลย

คนคนนั้นรีบรู้สึกตัวแล้วเอากระติกเก็บความร้อนยื่นไปทันที ยิ้มแล้วพูดอย่างนอบน้อมขึ้นว่า “ประธานเปปเปอร์ นี่คือซุปที่ประธานใหญ่ของเราทำให้คุณ แล้วให้ผมเอามาส่งให้ครับ น่าจะยังร้อนอยู่ และให้ผมบอกกับคุณว่ารีบกินตอนร้อน ๆ นะครับ”

เปปเปอร์หิ้วกระติกเก็บความร้อนไว้ น้ำเสียงอ่อนโยนเป็นมิตร “รู้แล้ว คุณกลับไปเถอะ”

“ได้ครับ” คนคนนั้นพยักหน้าขึ้น

เปปเปอร์หมุนตัวไป เดินไปทางลิฟต์เลย

ผู้ช่วยเหมันตร์รีบเดินตามไป

รอจนคนสองคนนี้หายวับไปในลิฟต์แล้ว พนักงานต้อนรับถึงได้โล่งอกไปได้เปลาะหนึ่ง

ดีจังเลย ในที่สุดเทพสององค์นี้ก็ไปได้สักที ตัวเธอทั้งตัวเหมือนกับว่าจะฟื้นคืนชีพได้สักที ไม่ต้องมาทนแบกรับแรงกดดันไปทั้งหัว คอยระมัดระวังอยู่ตลอดแล้ว

พนักงานต้อนรับสาวเช็ดเหงื่อเย็น ๆ บนใบหน้าเล็กน้อย แล้วก็มีรอยยิ้มที่เป็นผู้รอดชีวิตโผล่ออกมาเสี้ยวหนึ่ง จากนั้นก็เอาโทรศัพท์ออกมา แล้วก็เอาเรื่องที่เพิ่งเห็นมาเมื่อกี้แชร์ออกไปในกรุปไลน์

พนักงานในกรุปต่างก็กำลังคาดเดาเป้าหมายที่Bossมานั่งอยู่ที่ห้องโถงนี้ และคาดเดากันไปหลากหลายรูปแบบ

พอตอนนี้มาได้ยินพนักงานต้อนรับพูดขึ้นว่าที่Bossมานั่งอยู่ในห้องโถง ก็เพราะว่าจะมารับซุปที่คุณมายมิ้นท์ต้มมาให้เองกับมือนั้น คนทั้งหมดต่างก็เบื่อหน่ายกันขึ้นมา

ทำไมพวกเขาถึงได้คิดกันไม่ถึงนะ ว่าจะเป็นเหตุผลแบบนี้ไปได้

แต่ว่าพวกพนักงานสาวต่างก็ซาบซึ้งกับทั้งนั้น Bossสามารถมารออยู่ที่ห้องโถงใหญ่ได้ ก็เพราะว่าต้องการจะมารับซุปอันนี้ที่คุณมายมิ้นท์ต้มมาให้เองกับมือ เห็นได้ชัดเลยว่าBossเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนมากแค่ไหน และที่สำคัญยังเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนกับคุณมายมิ้นท์แค่คนเดียวด้วย

ผู้ชายแบบนี้ ถึงจะเรียกว่าเป็นผู้ชายที่ดี

จากนั้น พนักงานชายบางส่วนในกรุป ก็ได้กลายเป็นตัวเปรียบเทียบของเปปเปอร์ไปโดยปริยาย แล้วก็โดนดูถูกขึ้นมาเลย

แต่พวกพนักงานชายพวกนั้นรู้สึกโมโหแต่กลับไม่สามารถแสดงออกมาได้

ในเมื่อ ใครใช้ให้พวกพนักงานสาว เอาBossมาเปรียบเทียบกับพวกเขาล่ะ ถ้าพวกเขากล้าแสดงความโกรธออกมา งั้นก็เท่ากับว่า พวกเขาไม่พอใจในตัวBossนะซิ?

ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ไม่ถึงสิบนาที พวกเขาก็ต้องโดนเบื้องบนเรียกไปพูดคุยแล้วจริง ๆ

ดังนั้นยังจะไปทำอะไรได้อีก?

ก็ทนไปน่ะซิ!

เปปเปอร์กลับมาถึงห้องทำงานตัวเอง ผู้ช่วยเหมันตร์เดินตามเขาเข้าไปอยู่ด้านหลัง

ทีแรกอยากจะเอ่ยปากถามสักหน่อย ว่าเอกสารพวกนั้นต้องเอาลงไปแตกให้แผนกต่าง ๆ หรือเปล่า แต่ปรากฏว่าเปปเปอร์เปิดปากพูดขึ้นมาก่อนเลยว่า “เอาถ้วยมาให้ฉันใบหนึ่ง”

เฮี้ย เพื่อดื่มซุปแล้ว งานก็โยนทิ้งไปข้าง ๆ เลยนะ

ผู้ช่วยเหมันตร์แอบมองตาขาวอยู่ในใจไปทีหนึ่ง แต่บนใบหน้ากลับยังยิ้มแล้วตอบรับไป แล้วก็ไปเอาถ้วยและช้อนอันหนึ่งจากห้องครัว

ตอนที่เอามาถึงนั้น เปปเปอร์ก็ได้เปิดกระติกเก็บความร้อนออกแล้ว

น้ำซุปยังคงร้อนมากอยู่ และกำลังมีควันสีขาวร้อน ๆ ลอยออกมา ตามมาด้วยกลิ่นหอมของซุปกระดูกวัว ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอคำใหญ่

ผู้ช่วยเหมันตร์ดมไปสองมี แล้วกลืนน้ำลายเล็กน้อย ดวงตาจ้องมองไปที่กระติกเก็บความร้อน “ประธานเปปเปอร์ครับ น้ำซุปที่คุณมายมิ้นท์ทำมานี่หอมมากเลยนะครับ”

“แน่นอนอยู่แล้ว” เปปเปอร์เชิดคางขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยท่าทีได้ใจ

สะระแหน่ของเขาเก่งที่สุดอยู่แล้ว ทำซุปจะไม่หอมได้ยังไง?

พอเห็นท่าทางที่ภาคภูมิใจแบบนั้นของเปปเปอร์แล้ว ผู้ช่วยเหมันตร์ก็มองตาขาวทีหนึ่ง

ตัวเองไม่ได้ชื่นชมเขาสักหน่อย

เขาจะภาคภูมิใจขนาดนั้นทำไมกัน!

ถึงแม้ว่าจะคิดไปแบบนี้ แต่ว่าผู้ช่วยเหมันตร์กลับไม่กล้าพูดอะไร แล้วเอาถ้วยและช้อนยื่นไปให้