รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 804

นับจากเมื่อคืนถึงตอนนี้ก็มากกว่าสามสิบหกชั่วโมงแล้ว

ถ้ากลางวันเปปเปอร์ไม่ได้พักผ่อน เอาแต่ทำงาน งั้นก็แสดงว่าเขาไม่ได้หลับตานอนมาสามสิบหกชั่วโมงแล้ว

ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ร่างกายต้องพังแน่

เพียงแต่กังวลไปก็เท่านั้น เธอคงให้เปปเปอร์พักผ่อนตอนนี้ไม่ได้？

มายมิ้นท์นวดแก้ม แล้วถอนหายใจ เมื่อเห็นรถข้างหน้าเคลื่อนที่ เธอก็รีบเก็บอารมณ์ตัวเอง จากนั้นก็เปลี่ยนเกียร์ขับไปด้านหน้า

เมื่อผ่านช่วงที่รถติดมา นอกจากไฟแดงแล้ว มายมิ้นท์ก็ไม่ต้องจอดรถอีก

ทว่าเมื่อใกล้จะถึงคอนโดพราวฟ้าอีกสิบกว่ากิโลเมตร มายมิ้นท์ก็จอดรถริมทาง จากนั้นก็มองร้านค้าสไตล์โบราณ

ร้านนี้เป็นร้านขายขนมโบราณจีนโดยเฉพาะ ซึ่งสืบทอดมาจากรุ่นที่เกิดในยุคราชวงศ์สุดท้ายของจีน จึงมีประวัติกว่าร้อยปี เรียกได้ว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่หนึ่งก็ว่าได้

สิ่งสำคัญที่สุดคือ รสชาติขนมร้านนี้เลิศรสมาก มีลูกค้าหลั่งไหลเข้ามามากมายทุกวัน

ถึงจะเป็นเวลากลางคืนเช่นนี้ ภายในร้านก็ยังคงมีลูกค้าจำนวนมาก

มายมิ้นท์ผลักประตูร้านเข้าไป ก่อนจะเข้าไปสั่งที่เคาน์เตอร์ “สวัสดีค่ะ ยังมีเค้กรสโกฐจุฬาลัมพาไหมคะ？”

เธอถามอย่างไม่มั่นใจ

เค้กรสโกศจุฬาลัมพาเป็นจุดเด่นของร้านนี้อย่างหนึ่ง ทว่าเพราะมีรสชม จึงไม่ค่อยมีคนซื้อมาก ดังนั้นร้านนี้จึงจำกัดปริมาณการทำเค้กรสนี้ โดยจะทำเพียงหนึ่งร้อยชิ้นต่อวัน หากขายหมดก็จะไม่ทำเพิ่มอีก ลูกค้าต้องมาซื้อวันที่สองอย่างเดียว

ส่วนมายมิ้นท์ก็คือหนึ่งในจำนวนลูกค้าที่มีน้อย ที่ชอบกินรสโกฐจุฬาลัมพา

และที่สำคัญ เธอไม่เพียงแต่ชอบเฉย ๆ เท่านั้น เธอนั้นชอบเป็นชีวิตจิตใจตั้งแต่เด็กเลยแหละ

เพราะจุดนี้ พ่อเธอจึงยิ้มที่เธอชอบรสแปลก ๆ

ทว่าเมื่อเติบใหญ่ เธอก็กินน้อยมาก ไม่เหมือนตอนเด็กที่มักจะกินเป็นประจำ โตมาแล้วเธอก็แค่กินเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น

“คุณโชคดีมากค่ะ ยังมีอีกหนึ่งชิ้นค่ะ” พนักงานได้ยินก็รีบสำรวจ จากนั้นก็ยิ้มตอบ

มายมิ้นท์ก็ยิ้มแก้มปริ“มีอยู่หนึ่งชิ้น ฉันโชคดีจริง ๆ ช่วยฉันใส่ถุงหน่อยค่ะ”

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” พนักงานสาวส่งยิ้มให้มายมิ้นท์ จากนั้นก็ส่งข้อมูลไปยังคนที่รับผิดชอบห่อ

ใช้เวลาในการห่อค่อนข้างนาน เพราะยังมีรายการห่อก่อนหน้าเธอหลายคน

แต่มายมิ้นท์ก็ไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด นั่งรอบนเก้าอี้ว่าง

ด้านข้างโต๊ะว่างมีน้ำเปล่าฟรีให้บริการ

มายมิ้นท์รับมาหนึ่งแก้ว จากนั้นก็ดื่มทีละคำในขณะที่ส่งข้อความหาเปปเปอร์：ทำงานเสร็จหรือยังคะ？

เดิมทีคิดว่าเปปเปอร์คงไม่ตอบทันทีหรอก คาดไม่ถึงว่าวินาทีที่เธอเตรียมเก็บมือถือ มือถือก็สว่าง จากนั้นก็เห็นเปปเปอร์ตอบข้อความ：ใกล้แล้ว อีกแป๊บหนึ่ง คุณยังไม่นอนเหรอ？

มายมิ้นท์วางแก้วน้ำลง ริมฝีปากแดงยกโค้งขึ้น อารมณ์ดีขึ้นมาทันตา แล้วก็พิมพ์อย่างรวดเร็วว่า：ยังค่ะ ฉันอยู่ข้างนอก ยังไม่ได้กลับบ้าน

เปปเปอร์ที่ออกจาแผนกวางแผนแล้วกำลังเดินกลับห้องทำงานของตัวเองก็หยุดเท้า พลางขมวดคิ้วมุ่น

ผู้ช่วยเหมันตร์ตามหลังเขาต้อย ๆ ชนเขาเพราะการหยุดเดินของเขากะทันหัน

เมื่อยืนมั่นคงแล้ว ผู้ช่วยเหมันตร์ก็รีบถอยหลังหนึ่งก้าว จากนั้นก็ดันแว่นที่ร่วงลงมาเล็กน้อย รีบถามว่า “มีอะไรเหรอครับประธานเปปเปอร์？”