รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 814

ทามทอยฟังออกถึงความเสียดายที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเธอ มุมปากกระตุกเล็กน้อย “เดี๋ยวสิมายมิ้นท์ นี่คุณอยากให้ผมเดินไม่ไหวงั้นเหรอ? มิน่าเมื่อสักครู่คุณถึงได้ลงมือหนักแบบนั้น ผมนึกว่าคุณแค่ควบคุมแรงไม่ได้ ใครจะรู้ล่ะว่า คุณจงใจ!”

เขาชี้ไปที่เธอ ด้วยสีหน้าตกตะลึง

มายมิ้นท์เบ้ปาก และทำเสียงไม่พอใจ “ใครใช้ให้คุณพูดจายุแยงตะแคงรั่วล่ะ มันเป็นการไม่ให้เกียรติฉันและเปปเปอร์คุณรู้ไหม?”

เมื่อสักครู่เธอโมโหเล็กน้อยจริง ๆ

ทามทอยพูดจาให้ร้ายเปปเปอร์ พูดให้เปปเปอร์เป็นคนอารมณ์แปรปรวน แบบที่ชอบใส่อารมณ์และลงไม้ลงมือกับคนอื่น

เปปเปอร์เป็นแฟนของเธอ เป็นธรรมดาที่เธอจะไม่ยอมให้คนอื่นมาว่าเขาแบบนี้

ยิ่งไปกว่านั้น คนคนนี้ยังเป็นเพื่อนของเปปเปอร์อีกด้วย

อีกอย่างก็คือ ทามทอยให้เธอทิ้งเปปเปอร์และคบหากันกับเขา แล้วนี่เขาเห็นเธอเป็นอะไรกัน

เห็นเธอเป็นนางวันทอง ที่จิตใจรวนเรเปลี่ยนใจไปเรื่อยงั้นเหรอ?

มีใครบ้างที่ได้ยินคำพูดเช่นนี้แล้วไม่โมโห?

ดังนั้นเมื่อสักครูเธอถึงได้ทนไม่ไหว และได้เหยียบเท้าของเขาไป นับว่าเป็นการสั่งสอนเล็กน้อยเท่านั้นเอง

ทามทอยมองใบหน้าที่ค่อนข้างเย็นชาของมายมิ้นท์ และรู้ว่าคำพูดที่เขาพูดไปนั้นไม่ถูก เขาเอามือแตะจมูกด้วยความรู้สึกกินปูนร้อนท้อง “เอ่อคือ ผมแค่ล้อเล่นน่ะ”

“จะล้อเล่นแบบนี้ไม่ได้” มายมิ้นท์ถลึงตาใส่เขา

ทามทอยก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด และนั่งลงบนที่นั่งข้าง ๆ เธอ “ผมรู้แล้ว ต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีก ผมไม่อยากจะกลายเป็นคนพิการเดินไม่ได้จริง ๆ หรอกนะ”

เขาชี้ไปที่เท้าของตัวเอง

รองเท้าหนังที่เขาสวมใส่อยู่นั้นวาววับ พื้นผิวมันเป็นเงา

แต่หลังจากที่ถูกเธอใช้ส้นเท้าเหยียบเมื่อสักครู่ ไม่เพียงมีฝุ่นอยู่บนพื้นผิว แถมยังได้ทิ้งรอยเอาไว้ ดูแล้วเทียบกับอีกข้างไม่ได้เลยสักนิด

ในที่สุดมายมิ้นท์ก็กลั้นเอาไว้ไม่อยู่ และหลุดหัวเราะออกมา “รู้ก็ดีแล้ว เรื่องบางอย่างจะล้อเล่นไม่ได้”

“เข้าใจแล้ว ๆ ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว” ทามทอยโบกมือ เปลือกตาห้อยลง ปิดความโศกเศร้าที่อยู่ในดวงตาของเอาไว้

เฮ้อ เมื่อสักครู่เขาล้อเล่นจริง ๆ แต่ในเวลาเดียวกัน ในการล้อเล่นนี้ก็ได้แฝงความจริงใจของเขาเอาไว้ด้วย

เขาอยากจะทดสอบจริง ๆ ว่าความรู้สึกที่เธอมีต่อเปปเปอร์นั้นลึกซึ้งเพียงใด

ดังนั้นจึงได้จงใจพูดกับเธอว่า เปเปปอร์นิสัยไม่ดี มีความเป็นไปได้ที่จะลงมือกับผู้หญิง ก็แค่อยากรู้ว่าเธอจะเชื่อคำพูดของ และสงสัยเปปเปอร์ขึ้นมาหรือไม่

ถ้าหากเธอสงสัยเปปเปอร์ขึ้นมา ในใจรู้สึกว่าเปปเปอร์จะลงมือกับผู้หญิง เช่นนั้นก็หมายความว่า ความรู้สึกที่เธอมีต่อเปปเปอร์ ยังไม่ได้ลึกซึ้งเท่าเมื่อหกปีก่อน ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเปปเปอร์ก็คงรักษาเอาไว้ได้ไม่นาน ต้องมีสักวันที่ต้องแยกจากกัน

เช่นนั้นโอกาสของเขา ก็จะกลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ?

เขารู้ว่า ให้ร้ายเปปเปอร์เพื่อแย่งชิงมาให้ตนเองเป็นการกระทำที่ต่ำช้า แต่ความเห็นแก่ตัวนั้นเป็นธรรมชาติของมนุษย์ พยายามแย่งชิงเพื่อตนเอง มีอะไรผิด เขาก็แค่พูดจาให้ร้ายเปปเปอร์นิดหน่อยเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรเปปเปอร์จริง ๆ สักหน่อย เขาไม่คิดว่าตัวเองทำมากเกินไป

อีกอย่างเขาก็เคยคิดแล้วว่า ถ้าหากความรู้สึกที่เธอมีต่อเปปเปอร์ยังไม่ลึกซึ้งมากจริง ๆ ตัวเองยังพอจะมีความหวังอยู่บ้าง เช่นนั้นเขาก็สามารถทำอะไรบางอย่างต่อได้ พยายามให้พวกเขาแยกทางกันโดยเร็ว เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมานเพราะความรักอีกครั้ง จนต้องโศกเศร้าเสียใจอย่างหนัก

แต่ในขณะเดียวกัน ถ้าหากความรู้สึกระหว่างพวกเขานั้นลึกซึ้งแล้ว เขาก็จะวางมือ

แต่ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่า ความรู้สึกที่มายมิ้นท์มีต่อเปปเปอร์นั้นลึกซึ้งมาก ไม่เพียงเชื่อใจเปปเปอร์ แถมยังทนฟังคนอื่นพูดจาให้ร้ายเปปเปอร์ไม่ได้ การปกป้องแบบนี้ ทำให้คนรู้สึกอิจฉาริษยาจริง ๆ

ดูเหมือนว่าครั้งนี้ เขาจะต้องปล่อยมือแล้วจริง ๆ

ทามทอยยิ้มที่มุมปากอย่างขมขื่น

เมื่อก่อนเขาได้บอกกับเปปเปอร์ว่าตนเองปล่อยมือแล้ว แต่ในใจนั้นยังไม่ยอมแพ้ ความไม่ยอมแพ้นี้ ได้ขยายใหญ่ขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้พบกับมายมิ้นท์ ดังนั้นเขาเลยได้สลัดการปล่อยมือที่เขาได้พูดกับเปปเปอร์เมื่อก่อนหน้านี้ทิ้งไป ตัดสินใจที่จะต่อสู้เพื่อตัวเองอีกสักครั้ง