รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 821

ทามทอยขึ้นไปชั้นบนสุดอย่างฉลุยตลอดทาง มาที่ชั้นของห้องทำงานเปปเปอร์

ตอนจะไปเคาะประตูของห้องทำงานเปปเปอร์ ประตูห้องทำงานผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างก็เปิดออกมาก่อน

ผู้ช่วยเหมันตร์อุ้มเอกสารออกมาจากด้านใน เห็นทามทอยที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของเปปเปอร์ ก็ตะลึงงันไปหมด“คุณทามทอย？”

ทามทอยยักคิ้วไปทางเขา ไม่พูดจา

ผู้ช่วยเหมันตร์ได้สติคืนมา จึงดันแว่นแล้วถามไปว่า：“คุณทามทอย ทำไมคุณมาอยู่นี่ล่ะ？มาหาประธานเปปเปอร์เหรอครับ？”

“นี่คุณถามอะไรไร้สาระเนี่ย？”ทามทอยมองบนใส่เขา จากนั้นถามย้อนไปว่า“เปปเปอร์อยู่ไหม？”

ผู้ช่วยเหมันตร์ก็ตระหนักได้ว่าคำถามของตัวเองเมื่อกี๊ดูมากเกินไปหน่อย จึงไอออกไปอย่างรู้สึกอึดอัด แล้วจึงตอบกลับนิ่งๆ：“ประธานเปปเปอร์อยู่ข้างในครับ ถ้าคุณทามทอยจะพบประธานเปปเปอร์ต้องรอสักครู่ เดี๋ยวผมไปบอกให้ครับ”

ทามทอยหรี่ตาลง“ทำไม？ผมเข้าไปหาเขาตอนนี้ ต้องบอกด้วยเหรอ？”

ผู้ช่วยเหมันตร์มองออกว่าเขาไม่ค่อยพอใจ ก็ไม่ตื่นตระหนกใดๆ ตอบกลับไปอย่างนิ่งๆว่า：“คือแบบนี้ครับคุณทามทอย ความคิดที่คุณมีต่อคุณมายมิ้นท์ ทำให้ประธานเปปเปอร์ไม่พอใจอย่างมาก ดังนั้นก่อนหน้านี้ประธานเปปเปอร์จึงออกคำสั่งกับผมว่า ถ้าต่อไปคุณจะมาเขา จะเข้าไปโดยตรงแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว แต่ต้องได้รับความเห็นด้วยจากประธานเปปเปอร์ก่อน”

พูดจบ ผู้ช่วยเหมันตร์ก็ผายมือสองข้างออก สื่อเป็นนัยว่าตัวเองก็ทำอะไรไม่ได้

ทามทอยเบะปาก“เหอะ เพราะเรื่องนี้เหรอ เลยไม่ให้ไปหาเขาโดยตรง ทำตัวเป็นเด็กหรือไงกันเนี่ย？โอเคๆ งั้นคุณช่วยไปบอกให้ผมหน่อยละกัน”

เขาโบกมืออย่างทนไม่ไหว

“ครับ”ผู้ช่วยเหมันตร์ยิ้มไปตามมารยาท จากนั้นเคาะประตูห้องทำงานของเปปเปอร์

ที่จริงเขา ก็จะไปหาเปปเปอร์อยู่แล้ว

“เข้ามา”หลังจากผู้ช่วยเหมันตร์เคาะประตูสามครั้งเสร็จ ในห้องทำงานก็มีเสียงที่แสนเยือกเย็นของเปปเปอร์ออกมา

ผู้ช่วยเหมันตร์วางมือลง ผลักประตูเข้าไป“ประธานเปปเปอร์ เอกสารที่คุณต้องการ”

เปปเปอร์ตอบอือ ตอบกลับโดยไม่เงยหน้าขึ้น“วางนี่สิ”

“ครับ”มือสองข้างของผู้ช่วยเหมันตร์วางเอกสารไปตรงตำแหน่งที่เขาหยิบวางอย่างสะดวกที่สุด จากนั้นถอยหลังไปหนึ่งก้าว เว้นระยะห่างกับโต๊ะทำงานเล็กน้อย แล้วจึงพูดว่า：“ประธานเปปเปอร์คุณทามทอยมาแล้วครับ”

ได้ยินคำนี้ ปากกาในมือเปปเปอร์ชะงักไปเล็กน้อย ทำเอากระดาษนั้นเป็นรูเล็กๆ กระดาษที่เดิมทีกำลังเขียนตัวอักษรอยู่ ก็ถูกทำลายลง ไม่สวยอีกต่อไป

เปปเปอร์ขมวดคิ้ว วางปากกาลง เอากระดาษแผ่นนี้มาขยำโดยตรง แล้วทิ้งเข้าไปในถังขยะด้านข้าง บีบคิ้วแล้วพูด“เขามาทำอะไร？”

ผู้ช่วยเหมันตร์ส่ายหน้า“ไม่ทราบครับ ผมไม่ได้ถาม แต่ดูท่าทางของคุณทามทอยแล้วชิลมาก น่าจะมาหาคุณเพื่อคุยเรื่องที่ผ่านมา”

เปปเปอร์หัวเราะอย่างเยาะเย้ยออกไป“ผมกับเขามีเรื่องอะไรที่ต้องคุยด้วยเหรอ ไม่มีธุระไม่มาหรอก ให้เขาเข้ามาสิ”

“ครับประธานเปปเปอร์”ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าตกลง หันกลับออกไป

เปปเปอร์เอนไปด้านหลัง พิงไปที่พนักเก้าอี้ หลับตาลงเล็กน้อย ยกมือขึ้นนวดรอบๆเบ้าตาเบาๆ ออกกำลังกายให้ดวงตาแบบง่ายๆ

ตอนนี้เอง เสียงฝีเท้าดังขึ้น และเข้ามาใกล้เรื่อยๆ