รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 835

แน่นอนว่า อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เลขาซินดี้เห็นว่ามายมิ้นท์อยากคุย แค่เกี่ยวกับเรื่องงานเท่านั้น ในใจก็รู้สึกโล่งใจในทันที

เธอลูบใบหน้าที่ค่อนข้างตึงเครียดเบาๆ ต่อจากนั้นถึงได้พิมพ์ตอบกลับไปว่า: ได้ค่ะท่านประธาน คุณว่าเจอกันที่ไหน ฉันไปได้ตลอดเวลาค่ะ

ถึงยังไงตอนนี้เธอยังอยู่ในช่วงพักร้อน มีเวลาอีกมากมาย

มายมิ้นท์มองดูนาฬิกาบนข้อมือ: สิบโมงนะ เจอกันที่ร้านชานมข้างด้านล่างบริษัท

เลขาซินดี้ตอบกลับโอเคค่ะ

มายมิ้นท์วางโทรศัพท์ลง ทานข้าวต่อ

เนื่องจากทั้งโทรศัพท์ทั้งส่งข้อความในเวลาทานข้าว คราวนี้อาหารเช้าเกือบจะเย็นแล้ว

หลังจากที่เธอทานอาหารได้ไม่กี่คำ ก็วางตะเกียบลงไม่ทานแล้ว

ต่อจากนั้น เธอก็เก็บทำความสะอาดโต๊ะ ถือกระเป๋าแล้วออกไป

นั่งอยู่ในห้องทำงาน ในหัวของมายมิ้นท์เต็มไปด้วยเรื่องราวนี้ที่เลขาซินดี้ตั้งท้อง ไม่มีกะจิตกะใจอะไรไปเคลียร์งานที่ล้นมือ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เคลียร์เอกสารเสร็จ ก็มีแค่สองสามฉบับ และประสิทธิภาพการทำงานแย่กว่าปกติมาก

จนกระทั่งเปปเปอร์ตอบข้อความของเธอ อารมณ์ของเธอสงบลงเล็กน้อย

มายมิ้นท์พูดคุยกับเปปเปอร์ได้ไม่นานเท่าไหร่ เปปเปอร์ยุ่งมาก ตอบข้อความยังต้องเจียดเวลาออกมาตอบ

หลังจากที่ตอบมาไม่กี่ประโยค ก็ไปทำงานต่ออีก

ใกล้จะถึงสิบโมงพอดี หลังจากที่เปปเปอร์ไปทำงาน มายมิ้นท์ก็ลงไปข้างล่างด้วยตัวเอง มุ่งหน้าไปร้านชานมแห่งหนึ่งที่อยู่ข้างๆบริษัท

เลขาซินดี้ตรงเวลามาก ตอนที่มายมิ้นท์มาถึง เธอก็นั่งอยู่ในร้านชานมแล้ว

ทันทีที่มายมิ้นท์เข้ามา ก็เห็นเธอทำท่าทางโบกมือมาให้ตัวเอง

มายมิ้นท์ยิ้มเล็กน้อย ก็โบกมือตอบกลับ ถึงได้ก้าวเท้าเดินเข้าไป

เลขาซินดี้เห็นเธอเดินเข้ามา ลุกขึ้นมาในทันที และดึงเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามออกมา“เชิญนั่งค่ะท่านประธาน”

“ขอบใจจ้ะ”มายมิ้นท์พูดขอบคุณกับเธอด้วยรอยยิ้ม ต่อจากนั้นนั่งลงบนเก้าอี้

เมื่อเห็นเธอนั่งลง เลขาซินดี้ถึงได้หันหลัง กลับไปนั่งลงที่ตำแหน่งตรงข้ามเมื่อกี้นี้

“ท่านประธานจะดื่มอะไรหน่อยมั้ยค่ะ?”เลขาซินดี้มองดูมายมิ้นท์ที่อยู่ตรงข้ามแล้วถามไถ่ ในเวลาเดียวกันก็ยื่นเมนูไปให้

มายมิ้นท์ยื่นมือไปรับ เปิดดูอย่างสบายๆ สั่งชานมรสดั้งเดิมหนึ่งแก้ว จากนั้นไม่ได้ถามเลขาซินดี้ว่าจะทานอะไร ก็ยื่นเมนูให้กับพนักงานเสิร์ฟที่อยู่ข้างๆในทันที“ขอนมร้อนให้เธอแก้วหนึ่ง”

พนักงานเพิ่งจะตอบรับ เลขาซินดี้ก็ขมวดคิ้ว“ท่านประธานค่ะ ฉันไม่อยากดื่มนมร้อน รสชาติมันคาวเกินไป”

“ไม่ได้”มายมิ้นท์มองดูเธอ สีหน้าจริงจังเป็นอย่างมาก“เธอตั้งท้อง ดื่มนมดีที่สุด”

เพล้ง!

แก้วน้ำในมือเลขาซินดี้ก็หลุดออกจากในมือของเธอ และตกลงมาบนโต๊ะ ส่งเสียงดังลั่นขึ้นมา น้ำในแก้วก็ไหลออกมา ทำให้โต๊ะและผ้าปูโต๊ะตรงหน้าของเธอเปียก

โชคดีที่แก้วไม่ได้กลิ้งอยู่บนพื้น ไม่อย่างนั้นคราวนี้ก็คงจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

แต่เลขาซินดี้ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าแก้วน้ำจะเป็นยังไง รูม่านตาของเธอหดลง มองดูมายมิ้นท์ด้วยสีหน้าซีดเซียว ขยับริมฝีปาก หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ก็พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า“ท่าน……ท่านประธาน คุณ……”

“เธออยากถามว่า ฉันรู้ได้ยังไงใช่มั้ย?”มายมิ้นท์เหลือบมองดูความยุ่งเหยิงที่อยู่ข้างหน้าเธออย่างใจเย็นมาก ขัดจังหวะคำถามของเธอ

เลขาซินดี้อ้าปาก ไม่ได้เปล่งเสียงออกมาเป็นเวลานาน เห็นได้ชัดโดยปริยาย

มายมิ้นท์บีบมือ“เธอไม่ต้องกังวลหรอก เก็บกวาดตรงหน้าเธอก่อนเถอะ รบกวนพวกคุณแล้ว”