รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 836

เธอกังวลจนจับมือของมายมิ้นท์ไว้ในทันที

เมื่อมายมิ้นท์มองดูมือที่ซีดเซียวไร้สีเลือด และผอมบางของเธอ ถอนหายใจเบาๆ ใช้มืออีกข้างหนึ่ง ลูบหลังมือของเธอ“เธอไม่ต้องกังวลหรอก ฉันไม่ใช่ว่าจะไล่เธอออก ฉันแค่คิดเผื่อว่า เธอตั้งท้อง สุขภาพก็ไม่ค่อยดี ทำงานต่อไป จะทำให้สุขภาพแย่ลงไปอีก ดังนั้นถึงได้อยากให้เธอพักผ่อน ดูแลสุภาพอยู่ที่บ้านให้ดีขึ้นมาบ้างแล้วค่อยกลับมาทำงาน”

“ฉันทราบค่ะ แต่ไม่มีความจำเป็น”เลขาซินดี้ส่ายหน้า“เด็กคนนี้ อีกไม่กี่วันฉันจะไปเอาออกที่โรงพยาบาล ดังนั้นฉันจะกลับไปทำงานเร็วๆนี้ ไม่ต้องหยุดพักผ่อน”

“อะไรน่ะ?”สีหน้าของมายมิ้นท์เปลี่ยนไป“เธอจะเอาเด็กออกจริงๆเหรอ?”

เมื่อเลขซินดี้ได้ยินเธอพูดแบบนี้ กลับไม่ได้แปลกใจเธอเดาได้ยังว่าตัวเองเลือกจะเอาเด็กออก

ยังไงซะคุณการันต์ก็พูดเรื่องที่เธอตั้งท้องกับหล่อน งั้นก็เรื่องที่เธอปรึกษาหมอจะเอาเด็กออกในโรงพยาบาล คุณการันต์ก็รู้เรื่อง จากนั้นก็บอกกับท่านประธาน

“ค่ะ ฉันจะเอาออก!”เลขาซินดี้พยักหน้า ในดวงตาเต็มไปด้วยอ้างว้างและทุกข์ใจ“ถึงยังไงเด็กคนนี้ก็ไม่ควรมาเกิดตั้งแต่แรก พ่อของเขายังไม่รู้ว่ามีเขาอยู่ ดังนั้นฉันเอาออกเร็วหน่อย ทำให้ทุกอย่างกลับมาสู่ทางที่ถูกต้อง ก็ถือซะว่าระหว่างพ่อของเขากับฉัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน”

มายมิ้นท์จ้องมองเธออย่างหยุดนิ่ง หลังจากที่มองไปสักพัก ก็เอ่ยปากถาม: “พ่อของเด็ก คือเต้ใช่มั้ย?”

เลขาซินดี้ก็นิ่งอึ้งไป สบตามายมิ้นท์ด้วยความตกใจ เห็นได้ชัดว่าไม่น่าเชื่อ ไม่นึกเลยว่ามายมิ้นท์จะรู้เรื่องนี้ด้วย

มองดูท่าทีของเลขาซินดี้ มายมิ้นท์ก็ถอนหายใจ“จริงๆด้วย ฉันเดาถูก ลูกเป็นของเต้ เดิมทีเธอก็มีความรู้สึกต่อเต้ งั้นก็ย่อมไม่มีทางยอมรับผู้ชายคนอื่น และรอบตัวของเธอก็ไม่มีผู้ชายคนไหนปรากฏตัวขึ้น ดังนั้นลูก ก็เป็นของเต้เท่านั้น ใช่มั้ย เธอกับเต้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่……”

คำพูดด้านหลัง เธอก็เกรงใจที่พูด

แต่ความหมายทุกคนก็เข้าใจดี

เลขาซินดี้ก้มหน้าลงเล็กน้อย การแสดงบนสีหน้าทั้งทำอะไรไม่ถูกทั้งอึดอัดใจ“คือครั้งนั้นที่ประธานลาเต้ออกจากห้องทำงานของคุณด้วยความโกรธ คุณเป็นห่วงประธานลาเต้ ให้ฉันตามไปดูประธานลาเต้ อยากปล่อยให้ประธานลาเต้ทำเรื่องโง่ๆ”

เธอพูดแบบนี้ มายมิ้นท์ก็นึกขึ้นมาได้ในทันที

ครั้งนั้น เต้ได้เปิดเผยความรู้สึกต่อเธออย่างเป็นทางการ และสารภาพรักกับเธอ

เธอปฏิเสธ และไม่มีความรู้สึกใดต่อเขาอย่างชัดเจน คิดกับเขาแค่เพื่อนที่ดีที่สุด และไม่สามารถจะคบกับเขาได้

ดังนั้นตอนนั้นที่ลาเต้ออกไปก็เสียใจมาก

และเธอมองดูท่าทางนั้นของลาเต้ เป็นห่วงมาก เป็นห่วงว่าลาเต้จะทำเรื่องอะไรหุนหันพลันแล่น แต่เธอก็ไม่สามารถตามเขาไปได้ ยังไงซะเพิ่งจะปฏิเสธคำสารภาพรักของเขา ตามไปใจใส่เขา ก็กระอักกระอ่วนไม่ใช่หรอกเหรอ?

ดังนั้น เธอก็เรียกเลขาซินดี้มา ให้เลขาซินดี้ตามลาเต้ไป จับตาดูลาเต้ให้ดี อย่าปล่อยให้ลาเต้ทำเรื่องโง่ๆ

ยังไงซะเลขาซินดี้ก็เป็นเลขาเก่าของเต้ ทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ความสัมพันธ์ค่อนข้างดี ให้เลขาซินดี้ไปดูลาเต้เหมาะสมที่สุด

แต่ว่าวันนั้น หลังจากที่เลขาซินดี้ไป ก็ไม่ได้กลับมาอีก จนกระทั่งวันรุ่งขึ้นถึงได้กลับมา ต่อจากนั้นวันรุ่งขึ้น เธอก็ค้นพบว่าท่าทางการเดินของเลขาซินดี้ค่อนข้างผิดปกติ

เพียงแต่ว่าตอนนั้นเธอไม่ได้คิดมาก ตอนนี้คิดๆดู เธอละเลยไปมากจริงๆ

มายมิ้นท์นวดขมับด้วยความเสียใจ จนปัญญากับสุกเอาเผากินของตัวเอง

“ที่แท้เป็นวันนั้นนี่เอง มิน่าล่ะ”มายมิ้นท์เม้มปาก“ฉันเพิ่งรู้ตัวว่า บรรยากาศระหว่างเธอและเต้แปลกๆ ก็เปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้น ก่อนวันนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอยังนับว่าเป็นแค่เพื่อนธรรมดาแบบนั้น หลังจากวันนั้น ท่าทีที่เต้มีต่อเธอก็เปลี่ยนแปลงไปมาก เปลี่ยนไปจนแย่มาก และเมื่อเธอพูดถึงเต้ ก็ค่อนข้างซับซ้อน”

“ใช่ค่ะ ก็เป็นเพราะคืนนั้น ฉันและประธานลาเต้มีอะไรกัน”เลขาซินดี้เต็มไปด้วยความทุกข์ใจ“วันนั้นหลังจากที่ประธานลาเต้ออกไป ก็ไปซื้อเหล้ามา ฉันเกลี้ยกล่อมให้ประธานลาเต้ไม่ต้องดื่มมากขนาดนั้น แต่ประธานลาเต้ไม่ฟัง ฉันก็เกลี้ยกล่อมเขาไม่ได้ ก็ทำได้แค่อยู่เป็นเพื่อนกับเขา ปล่อยให้เขาดื่ม ตั้งใจว่ารอเขาดื่มเหล้าแล้ว ก็ส่งเขากลับไป แต่คาดไม่ถึงว่า หลังจากที่เขาดื่มจนเมา คิดว่าฉันเป็นท่านประธาน ลากฉัน……”