รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 838

เธอดึงมือของตัวเองออกมา วางอยู่บนโซฟา“นายทำเพื่อบริษัท ไม่ได้นอกใจกันสักหน่อย ดังนั้นนายไม่จำเป็นต้องรู้สึกว่าไม่สามารถอยู่กับฉันได้ ก็รู้สึกผิดต่อฉัน ฉันก็ไม่ใช่คนแบบนั้นที่ว่าต้องอยู่ติดกับนายตลอดเวลา ยิ่งไปกว่านั้นฉันก็มีบริษัท บางครั้งฉันยุ่งขึ้นมา ก็ไม่สามารถที่จะอยู่กับนายได้ คงจะไม่ใช่ว่า ฉันก็ต้องรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกผิดกับนายหรอกนะ?”

“ไม่นะ”เปปเปอร์ส่ายหน้า

“งั้นก็สิ้นเรื่อง”มายมิ้นท์ตบที่นั่งข้างๆ บ่งบอกให้เขานั่งลง“ขอแค่นายไม่นอกใจกัน ไม่เปลี่ยนใจ อย่างอื่น ฉันก็ไม่มีทางรู้สึกว่านายทำผิดต่อฉัน พวกเราก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว นอกจากความรู้สึก ต่างคนต่างก็มีธุรกิจเป็นของตัวเอง ดังนั้นยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะละเลยอีกฝ่ายเพราะหน้าที่การงาน แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าทำผิดต่ออีกฝ่าย ดังนั้นนายไม่ต้องรู้สึกว่านายงานยุ่งขึ้นมา ไม่สามารถอยู่กับฉันได้ ก็รู้สึกผิดต่อฉัน”

เปปเปอร์มองดูเธอ รู้ว่าเธอพูดสิ่งเหล่านี้ ก็เพื่อให้เขาไม่ต้องคิดมาก อบอุ่นหัวใจ กระตุกมุมปาก“โอเค ต่อไปไม่มีอีกแล้ว”

“ทานข้าวกันเถอะ”มายมิ้นท์ก็ยิ้มขึ้นมา โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย มองดูกล่องอาหารในมือของเขา“นายซื้ออะไรมาบาง?”

เปปเปอร์วางกล่องอาหารลงบนโต๊ะกาแฟ แล้วเปิดออกช้าๆ“ตอนที่กลับมา ผ่านร้านอาหารหูหนานแห่งหนึ่ง ครั้งก่อนได้ยินเธอบอกว่าอยากทานหูหนาน ดังนั้นนำมาให้เป็นพิเศษ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ใบหน้าของมายมิ้นท์ก็แสดงสีหน้าประหลาดใจทันที“จริงเหรอ ดีจังเลย ฉันไม่ได้กินอาหารหูนานมานานจริงๆ คิดถึงรสชาติเผ็ดจัดจ้านนั้นตั้งนานแล้ว ขอบคุณนายมากนะเปปเปอร์”

ริมฝีปากของเปปเปอร์ยิ้มโค้งลึกมากขึ้นเรื่อยๆ“อือ ดูสิว่าอาหารหลายอย่างนี้เธอชอบหรือเปล่า?”

เขาเอาอาหารออกมาวางทีละอย่าง

ทันทีที่มายมิ้นท์เห็น ก็รู้ว่าเขาซื้ออาหารขึ้นชื่อที่สุดหลายอย่างของหูนานมา หยิบตะเกียบขึ้นมาพยักหน้าด้วยรอยยิ้มว่า“ชอบ ฉันชอบอาหารหูหนานมาก”

“งั้นก็ดี ลองชินดูรสชาติเป็นยังไง?”เปปเปอร์พูด คีบเนื้อปลาให้กับเธอชิ้นหนึ่ง“ฉันก็ไม่เคยทานอาหารพวกนี้มาก่อน ดังนั้นไม่รู้ว่ารสชาติเป็นยังไง แต่ดูไปแล้ว กลับดีทีเดียว”

“อาหารที่นายซื้อ รสชาติจะแย่ได้ยังไง?”มายมิ้นท์ยิ้ม ต่อจากนั้นคีบอาหารที่เขาเพิ่งคีบให้กับตัวเอง ใส่เข้าไปในปาก

รสเผ็ดแสบร้อนก็ปกคลุมเต็มทั้งปากในทันที เผ็ดจนใบหน้าของมายมิ้นท์แดงก่ำขึ้นมา และดวงตาพร่ามัวไปด้วยน้ำตา

จะเห็นได้ว่า รสเผ็ดของปลาต้มพริกสไตล์หูหนานนี้ มันเกินทนมากแค่ไหน

มายมิ้นท์อ้าปากขึ้นเล็กน้อย ถือตะเกียบไว้ในมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างก็พัดอยู่ข้างๆปาก ในปากก็ตะโกนไม่หยุดว่า“เผ็ดจัง เผ็ดจัง!”

เปปเปอร์เห็นเธอเผ็ดจนทรมานขนาดนี้ ขมวดคิ้ว รีบวางตะเกียบในมือตัวเองลง ยกน้ำแก้วหนึ่งยื่นไปให้“ดื่มน้ำหน่อย”

มายมิ้นท์รีบรับแก้วน้ำมา เงยหน้าก็ดื่มไปครึ่งหนึ่ง

รสเผ็ดร้อนในปากก็เจือจางลงไปมาก เธอถอนหายใจยาว วางแก้วน้ำลง กะพริบดวงตาที่เปียกชื้นมองดูชายหนุ่มที่เป็นห่วง ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้“ไม่ได้กินอาหารหูนานเผ็ดขนาดนี้มานานมาก เพิ่งจะกิน เผ็ดจนทนไม่ไหวจริงๆ”

เปปเปอร์เห็นว่าเธอไม่เพียงแต่เผ็ดจนหน้าแดง ยังเผ็ดจนดวงตาแดงด้วย เม้มริมฝีปากบางๆ“อาหารเผ็ดขนาดนี้ไม่ต้องทานแล้ว ฉันให้คนซื้ออาหารเบาๆมา กินเผ็ดเกินไปกระเพาะรับไม่ไหว”

“ไม่ต้อง!”มายมิ้นท์รีบวางมือไว้บนอาหารพวกนี้ ขัดขวางการกระทำของชายหนุ่มที่อยากจะเก็บอาหารพวกนี้ไป“ฉันแค่ไม่ได้ทานอาหารเผ็ดขนาดนี้มานานแล้ว ดังนั้นทนไม่ไหวชั่วขณะ เดี๋ยวฉันกินไปหลายคำก็จะชินเอง ดังนั้นก็ไม่ต้องสั่งอาหารแยกต่างหากอีก อาหารพวกนี้ก็ดีมาก แม้ว่าจะเผ็ด แต่เป็นรสชาติของความเผ็ด”

“ฉันกลัวว่าเธอจะปวดท้อง”เปปเปอร์ขมวดคิ้ว

ตอนนี้เขาก็ค่อนข้างเสียใจที่ซื้ออาหารเผ็ดขนาดนี้

ต่อให้จะต่อให้ตามใจ ก็ต้องนึกถึงร่างกายของเธอก่อนถึงจะถูก

มายมิ้นท์ส่ายหน้า“ไม่หรอก วางใจเถอะ เมื่อก่อนนี้ฉันยังเคยทานเผ็ดยิ่งกว่านี้ก็ไม่เป็นไร ยิ่งไปกว่านั้นฉันโตขนาดนี้แล้ว จะไม่รู้ความพอดีของการกินอาหารงั้นเหรอ?”

พูดไปพูดมา เธอก็จะกินอาหารพวกนี้ ไม่ให้เขาเก็บออกไป

หลังจากที่เปปเปอร์อ่านความหมายนี้จากในดวงตาของเธอออก ก็ถอนหายใจ“โอเค ฉันไม่เก็บไป แต่เธอต้องรับประกันว่าเธอพูดความจริง ถ้าหากว่าเดี๋ยวเธอไม่สบายท้อง เธอ……”

“งั้นนายอยากลงโทษฉันยังไงก็ได้”มายมิ้นท์รีบแย่งพูด

เปปเปอร์หรี่ตาลง“หือ? อยากลงโทษยังไงก็ได้จริงเหรอ?”