รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 87

“ประธานมายมิ้นท์ ไปไหนครับ?” หลังจากมายมิ้นท์นั่งรถ คนขับรถก็ถาม

มายมิ้นท์วางไม้เท้าไว้ข้างๆ “โรงยิมใจกลางเมืองค่ะ”

“ได้ครับ” คนขับรถตอบก่อนสตาร์ตรถ

เทนเดอร์กรุ๊ปห่างจากโรงยิมใช้เวลาขับรถประมาณหนึ่งชั่วโมง

แต่ทางด้านนั้นใกล้สนามบิน ขึ้นเชื่อสถานที่รถติดของเมืองเดอะซี

ในเวลานี้มายมิ้นท์อยู่ระหว่างทางรถติดพอดี

เวลาค่อยๆ ผ่านไป ก็ไม่รู้ว่ารถติดนานแค่ไหน ก็เป็นเวลาสี่โมงแล้ว

ในโรงยิม ปีโป้สวมเสื้อกีฬาสีดำหมายเลขแปดยืนอุ่นร่างกายที่สนามกีฬา เขาอุ่นร่างกายไปด้วย พลางมองไปทางหอประชุมพวกเขา

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสักคนบนสองตำแหน่งที่เขาจองไว้ ใบหน้าไร้เดียงสาก็เต็มไปด้วยความสูญเสียและความเศร้า

เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?

ไม่คิดว่าจะไม่มาสักคน!

“เฮ้โป้ ทำอะไรอยู่น่ะ?” ในเวลานี้เพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งก็เดินมา ตบบ่าปีโป้

ปีโป้ส่ายหน้า ตอบกลับอย่างค่อนข้างเศร้า “ไม่มีอะไร”

“ถ้าไม่มีอะไร งั้นก็รีบไป โค้ชเรียกรวมตัวแล้ว” เพื่อนร่วมทีมพูดจบ ก็ชักมือกลับไป เดินไปที่พื้นที่พักผ่อนของนักกีฬา

หลังจากปีโป้มองไปที่หอประชุมอีกครั้ง ก็เดินตามไป

ปี๊ด!

หลังจากเสียงนกหวีดดังขึ้น นักกีฬาก็จัดคิวกันอย่างเป็นทางการ หลังจากนักกีฬาทั้งสองฝ่ายจับมือกันและกัน การแข่งขันก็เริ่มต้น

ปีโป้ในฐานะกองหน้าตัวน้อย ก็เป็นไพ่คิงของทีมเช่นกัน หลังจากไปถึงตรงกลางแย่งลูกได้แล้ว ก็เริ่มเดินและวิ่ง

เขารวดเร็วมาก เผชิญหน้าก็หลีกเลี่ยงการสกัดกั้นจากอีกฝ่าย เลี้ยงลูกเข้าเส้นลูกโทษได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็กระโดดแล้วโยน

ลูกเข้าแล้ว!

หอประชุมเกิดเสียงเชียร์ครึกครื้นดังขึ้นมา

ปีโป้และเหล่าเพื่อนร่วมทีมปรบมืออย่างดีใจ

“โป้ นายสุดยอดเกินไปแล้ว เริ่มเกมก็สร้างบารมีให้พวกเราเลย”

“ใช่ ถ้าเล่นแบบนี้ต่อไป เราต้องชนะแน่”

“สู้ๆ โป้!”

เหล่าเพื่อนร่วมทีมตบบ่าปีโป้ พูดให้กำลังใจเขา

ในขณะที่ปีโป้พยักหน้าตอบรับ ก็มองไปทางหอประชุมอีกครั้ง สองตำแหน่งนั้นยังคงว่างเปล่าไม่มีคน

ในชั่วขณะหนึ่ง ขอบตาปีโป้ก็ค่อนข้างแดง ในใจยิ่งน้อยใจ

เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการได้บัตรผ่านประตูสองตำแหน่งสุดยอดนั้น หวังว่าพวกเขาจะมาดูการแข่งของเขา แต่พวกเขาดีจัง ไม่มาสักคน!

เขายังตั้งหน้าตั้งตารอ!

ปีโป้ยกแขนขึ้นมาเช็ดดวงตา กลับไปตำแหน่งตัวเองอย่างค่อนข้างท้อแท้ รอแย่งลูกบาส

อย่างรวดเร็ว ลูกก็ถูกเหล่าผู้เล่นส่งมาในมือเขา เขาลูบมัน เตรียมโจมตี

อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายรู้แล้วว่าเขาจัดการไม่ง่าย ขณะที่เขาโจมตี ผู้เล่นสามคนก็มาป้องกันพร้อมกัน ทำให้เขาไม่สามารถโจมตีได้

ปีโป้เห็นผู้เล่นสามคนที่ป้องกันตน ในใจก็หนักอึ้ง เข้าใจแล้วว่าตัวเองถูกเล็งเป้าแล้ว

การแข่งนี้ เล่นได้ไม่ง่ายแล้ว!

สี่โมงครึ่ง ในที่สุดมายมิ้นท์ก็มาถึงโรงยิม

“ประธานมายมิ้นท์ ผมรอคุณในรถนะครับ” คนขับรถพยุงมายมิ้นท์ลงจากรถแล้วพูดขึ้น

“โอเคค่ะ” มายมิ้นท์พยักหน้า จากนั้นก็ใช้ไม้เท้าเดินไปทางเข้าโรงยิมอย่างช้าๆ

เดินเข้าไปในโรงยิมแล้ว เธอก็ได้ยินเสียงถอนหายใจ ดังมาจากหอประชุม

มายมิ้นท์มองไปที่หอประชุม เห็นใบหน้าผิดหวังของผู้ชมเหล่านั้น อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น?

จนกระทั่งเธอมองไปที่จอการให้คะแนนกลางอากาศ เธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้ชมเหล่านี้ถึงผิดหวัง

ทีมชาติเล่นกับทีมเกาหลี คะแนนคือ 20 ต่อ 40 จริงๆ

พวกเขาไม่คิดว่าจะคะแนนน้อยกว่าเกาหลี 20 คะแนน