รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 881

พูดถึงตรงนี้ มือที่วางอยู่บนพวงมาลัยของเปปเปอร์ ยิ่งออกแรงกำแน่นขึ้น

มายมิ้นท์พอจะเห็นเส้นเลือดที่หลังมือของเขาปูดออกมา

“จริงๆแล้วพ่อแม่ผมไม่เคยนอนห้องเดียวกันเลย” เปปเปอร์พูดเรื่องที่น่าตกใจออกมา

มายมิ้นท์จึงปิดปากด้วยความตกตะลึง “ไม่น่าใช่มั้ง?”

“จริงๆ!” เปปเปอร์พยักหน้า สีหน้าเรียบเฉย “แม่ผมเป็นคนเขียนไว้ในไดอารี่เอง เธอมีงานอดิเรกเป็นการเขียนไดอารี่มาโดยตลอด แม่ผมไม่รักพ่อผม จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมรับพ่อของผมอยู่แล้ว ส่วนพ่อผมก็เป็นคนที่ทะนงตน ไม่ทำเรื่องประเภทที่ต้องขอร้องออกมาแน่นอน ดังนั้นหลังจากที่พวกเขาแต่งงานกัน แม้จะอยู่ในห้องเดียวกัน แต่คนหนึ่งกลับอยู่ในห้องนอน ส่วนอีกคนอยู่ในห้องเสื้อผ้าที่ได้รับการตกแต่งใหม่ ไม่เกิดความสัมพันธ์ใดๆทั้งสิ้น จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีผมอยู่แล้ว แต่ภารกิจของพวกเขา คือต้องให้กำเนิดทายาทของตระกูลนวบดินทร์ ดังนั้นพวกเขาจึงทำเด็กหลอดแก้วลับหลังทุกคน เพื่อให้กำเนิดผมออกมา”

“ไม่นึกว่าจะเป็นอย่างนี้” มายมิ้นท์อ้าๆปาก หัวใจเต้นเร็วมาก

เห็นได้ชัดว่า การที่เปปเปอร์พูดเรื่องพวกนี้ มันสร้างความสะเทือนใจมุมมองทั้งสามด้านของเธอ

“เรื่องนี้ ท่านย่ารู้ไหม?” มายมิ้นท์ถาม

เปปเปอร์ส่ายหัว “ท่านย่าไม่รู้ ถ้าไม่ใช่เพราะผมเห็นไดอารี่ที่แม่ผมทิ้งเอาไว้ ผมคงไม่รู้ว่าที่จริงแล้วผมเกิดมาอย่างนี้”

มายมิ้นท์วางมือไว้บนหลังมือของเปปเปอร์ มองเขาอย่างสงสาร

ใช่ สงสาร

เขาไม่เหมือนเด็กทั่วๆไปที่เกิดมาจากความรักความผูกพันของพ่อแม่ แต่เป็นเพราะภารกิจหนึ่ง ถึงได้เกิดมา

นี่ก็เปรียบได้ว่า การเกิดมาของเขา ไม่ใช่ลูกที่พ่อแม่รอคอย แต่เป็นเครื่องมือชิ้นหนึ่งที่ทำให้พ่อแม่ปฏิบัติภารกิจได้สำเร็จ

“เปปเปอร์......” น้ำเสียงของมายมิ้นท์ค่อนข้างแหบแห้ง อยากปลอบใจเขา แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยปากยังไง

เธอกลัวตนเองจะไม่ระวัง เผลอแตะไปโดนจุดที่อ่อนไหวในใจของเขา

เปปเปอร์มองออกว่ามายมิ้นท์กำลังพะวักพะวงกับอะไรอยู่ จึงพลิกฝ่ามือมากุมมือเธอเอาไว้ หัวเราะเบาๆ “อย่าเป็นอย่างนี้สิ ถึงผมจะไม่ใช่ลูกที่พ่อแม่ยินยอมพร้อมใจให้เกิดมา แต่พวกเขากลับทำหน้าที่ของพ่อแม่ได้เป็นอย่างดี ไม่ได้เพิกเฉยผม เพราะวิธีการเกิดมาของผม ในทางตรงกันข้าม พวกเขารักผมมาก ดังนั้นชีวิตในวัยเด็กของผม จึงไม่ขาดแคลนความรักความเอาใจใส่เลย”

ตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ เธอดีกับเขามากๆ แม้ภายหลังที่แม่จากไปแล้ว พิศมัยที่เข้ามาทีหลังก็มอบความรักจากแม่ให้เขาเช่นกัน

ส่วนพ่อก็ไม่ได้มีท่าทีเปลี่ยนไปเพราะแต่งงานกับแม่เลี้ยงด้วย

ดังนั้น เขาจึงไม่รู้สึกว่าวิธีที่ตนเองเกิดมามันมีจุดไหนที่ทำให้โศกเศร้าเสียใจเลย

มองออกว่าเปปเปอร์พูดจากใจจริง ไม่ได้มีความคิดที่จะพูดเพื่อปลอบใจเธอ ไม่อยากให้ตนเองต้องเป็นกังวล

มายมิ้นท์ถึงได้เป่าลมหายใจออกมาเบาๆ สบายใจลงได้ “งั้นก็ดี”

เธอพยักหน้า แล้วพูดขึ้นอีก: “ที่คุณป้าทำขนาดนี้ ก็เพื่อเกรียงไกรสินะ?”

เพื่อเกรียงไกรแล้ว จึงรักษาความบริสุทธิ์เอาไว้

เปปเปอร์พยักหน้า “ใช่ แม่เขียนไว้ในไดอารี่ว่า เธอกับเกรียงไกรให้คำมั่นสัญญากันไว้อย่างหนึ่ง หลังจากเธอแต่งงานกับพ่อของผม ให้กำเนิดทายาทของตระกูลนวบดินทร์แล้ว รอให้ทายาทโตอีกสักหน่อย จนพอที่จะเข้าใจความคิดของเธอที่ต้องการไล่ตามความรักของตนเอง เธอก็จะหาเหตุผลหย่ากับพ่อของผม แล้วกลับมาคบกับเกรียงไกรอีกครั้ง นอกจากนั้นแม่ของผมเคยบอกเกรียงไกรไว้แล้ว ว่าเธอจะทำเด็กหลอดแก้วเพื่อให้กำเนิดทายาทของตระกูลนวบดินทร์ ไม่มีทางเกิดความสัมพันธ์ใดๆกับพ่อของผมแน่นอน เธอรักษาความบริสุทธิ์เพื่อเกรียงไกรมาโดยตลอด ทั้งยังหวังว่าเกรียงไกรก็จะทำเช่นเดียวกัน”

“เกรียงไกรตกลงไหม?” มายมิ้นท์มองชายหนุ่มแล้วถามขึ้น

แต่แค่ถามคำถามนี้ออกไป เธอก็รู้ตัวในทันที ว่าตนเองถามคำถามที่ไม่จำเป็น

ถ้าเกรียงไกรตกลง จะมีพัดชาเกิดขึ้นมาได้ยังไงล่ะ

“แม่เขียนไว้ในไดอารี่ว่า เกรียงไกรตกลง พวกเขาต่างรักษาความบริสุทธิ์ไว้เพื่ออีกฝ่าย แค่รอให้แม่ของผมออกไปจากตระกูลนวบดินทร์พวกเขาก็จะได้กลับมาคบกันอีกครั้ง ตอนนี้ผมยังจำความดีอกดีใจกับความตื่นเต้นของแม่ผมภายในตัวอักษรระหว่างบรรทัดของไดอารี่แผ่นนั้นที่ผมเห็นได้อยู่เลย แต่ว่า......”

จู่ๆสีหน้าของเปปเปอร์ก็อึมครึมเยือกเย็นขึ้นมาก