รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 165

คนที่อยู่นอกออฟฟิศได้ยินเสียงย่างก้าวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หลังจากคิดอะไรได้ รีบหมุนตัว เดินไปยังบันไดหนีไฟอย่างรวดเร็ว

รอผ่านไปสองนาที คนคนนั้นได้ยินเสียงประตูลิฟต์ปิด จึงออกมาจากบันไดหนีไฟอีก จ้องมองออฟฟิศของมายมิ้นท์มองแล้วมองอีก หยิบมือถือออกมา โทรออกไปสายหนึ่ง

นวบดินทร์กรุ๊ป ผู้ช่วยเหมันตร์กำลังยืนจัดเก็บเอกสารอยู่ข้างโต๊ะทำงานของเปปเปอร์ ได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น หยุดการกระทำในมือลง “ประธานเปปเปอร์ ผมไปรับสายก่อน”

นิ้วมือของเปปเปอร์กำลังจิ้มแป้นพิมพ์อยู่ ได้ยินคำพูดของเขา หน้าก็ไม่เงย อืม เสียงหนึ่ง

หลังจากได้รับอนุญาต ผู้ช่วยเหมันตร์หยิบมือถือออกมา มองสายที่โทรเข้า ตาขมิบแล้วขมิบอีก “ประธานเปปเปอร์ คือทัต”

“ใครนะ?” เปปเปอร์ขมวดคิ้วขึ้นมา ในชั่วขณะไม่มีปฏิกิริยากลับมา

ผู้ช่วยเหมันตร์เตือนสติ “ก็คือผู้ช่วยคนหนึ่งที่พวกเราเอาเงินหว่านซื้อความสะดวกจากเทนเดอร์กรุ๊ปในครั้งก่อน ผู้ช่วยคนนั้นส่งเอกสารไปให้ออฟฟิศของคุณมายมิ้นท์บ่อย ดังนั้นพวกเราเอาเงินหว่านซื้อความสะดวกกับเขา ให้เขาสังเกตข่าวของเด็กที่อยู่ในท้องของคุณมายมิ้นท์สักหน่อย ก่อนหน้านั้นเขาไม่ได้โทรมาโดยตลอด ตอนนี้โทรมาแล้ว คิดว่าน่าจะมีข่าวของเด็กในท้องคุณมายมิ้นท์”

ได้ยินคำพูดนี้ เปปเปอร์เงยหน้าขึ้นทันที ในน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความรีบเร่งที่ไม่ปิดบังสักนิด “รับ”

“ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ขานรับเสียงหนึ่ง ก็รับสายเลย

“ผู้ช่วยเหมันตร์ครับ” โทรศัพท์ทางโน้น ทัตทักทายเสียงหนึ่งอย่างเกรงใจ

ผู้ช่วยเหมันตร์โบกมือต่อๆกัน “เอาล่ะ รีบพูดเถอะ มีข่าวการตั้งครรภ์ของคุณมายมิ้นท์แล้วใช่หรือไม่?”

“ท่านเดาไม่ผิด เมื่อกี้ผมไปส่งเอกสาร อยู่นอกประตูได้ยินประธานมายมิ้นท์กับประธานลาเต้พูดเรื่องการตั้งครรภ์อยู่”

ผู้ช่วยเหมันตร์ดันแว่นตา “ประธานเปปเปอร์ ดูจากลักษณะท่าทีประธานลาเต้รู้ว่าคุณมายมิ้นท์ตั้งครรภ์แล้ว”

เปปเปอร์เม้มปาก “ถามเขา ได้ยินไหมว่าเด็กคนนั้นเป็นของลาเต้หรือไม่”

ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า ส่งต่อคำพูดของเขา

ทัตที่อยู่ในโทรศัพท์ทางโน้นตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่ของประธานลาเต้ ผมได้ยินประธานมายมิ้นท์พูดว่า เด็กที่อยู่ในท้องประธานมายมิ้นท์ได้มาโดยเธอมีความสัมพันธ์โดยบังเอิญกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ในวันเกิดของประธานลาเต้คืนนั้น”

ผู้ช่วยเหมันตร์บอกคำพูดเหล่านี้ให้เปปเปอร์ฟังทันที

เปปเปอร์ฟังจบ นัยน์ตาดุเดือด กระวนกระวายขึ้นในทันที

เป็นของเขา!

เด็กที่อยู่ในท้องมายมิ้นท์ เป็นของเขา!

เปปเปอร์กำกำปั้นอย่างแน่น

ข่าวนี้อาจจะตื่นตะลึงมากเกินไป เขากำอย่างรุนแรงมาก จนกระทั่งกำปั้นล้วนมีการสั่นระริกเล็กน้อย

ผู้ช่วยเหมันตร์เห็นแล้ว ก็เข้าใจอะไรได้แล้วเช่นกัน กลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก กดความตื่นตะลึงที่อยู่ในใจลง พูดกับโทรศัพท์ทางโน้นว่า “ผมรู้แล้ว วันหลังไม่ต้องจับตาดูต่ออีก……”

“ไม่ ให้เขาทำต่อ” เปปเปอร์ตัดคำผู้ช่วยเหมันตร์ เสียงแหบเล็กน้อยพูดว่า “ไม่เพียงแค่จะให้เขาจับตาดูไว้ ยังต้องให้เขาจับตาดูให้ละเอียดหน่อย ดีที่สุดคือเวลาไปการตรวจครรภ์ และโรงพยาบาลในการตรวจครรภ์ของมายมิ้นท์ล้วนสืบให้ชัดเจน เงินรางวัลเท่าตัว”

ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าต่อๆกัน “ครับ”

จากนั้นบอกคำพูดของเปปเปอร์ให้ทัตรับรู้

ทัตดีใจจนตบหน้าอกรับรองทันทีว่า จะไม่ให้พวกเขาผิดหวัง

คุยสายจบ ผู้ช่วยเหมันตร์จ้องมองเปปเปอร์ “ประธานเปปเปอร์ เด็กที่อยู่ในท้องคุณมายมิ้นท์ เป็นของท่าน”

เปปเปอร์หนังตาหย่อน “อืม” เสียงหนึ่ง

“ท่านคิดว่าจะทำยังไงดี? จะเก็บไว้หรือว่า……”

“การคงอยู่ของเด็กคนนั้น ไม่ได้อยู่บนกายผม แต่เป็นมายมิ้นท์ ถ้าหากเธออยากเก็บไว้ ผมจะแอบวางแผนทุกอย่างให้ดีๆแก่เธอ ให้เธอคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย ถ้าหากเธอไม่อยากเก็บไว้ ผมก็จะเคารพเธอเช่นกัน” เปปเปอร์พูด

แต่ตอนพูดถึง ‘ถ้าเธอไม่อยากเก็บไว้’ หัวใจเขาปวดจี๊ดหนึ่งทีอย่างประหลาดใจ

กระทั่งยังมีความว้าวุ่นเล็กน้อย

“มิน่าล่ะเมื่อกี้ท่านให้ทัตเอาเวลาและโรงพยาบาลในการตรวจครรภ์ของคุณมายมิ้นท์ล้วนสืบให้ชัดเจนล่ะ ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง” ในที่สุดผู้ช่วยเหมันตร์ก็เข้าใจเจตนาของเปปเปอร์แล้ว

เปปเปอร์เม้มริมฝีปากบางๆอยู่ ไม่ได้พูด

ผู้ช่วยเหมันตร์จ้องมองรูปถ่ายของส้มเปรี้ยวที่อยู่ข้างคอมพิวเตอร์มองแล้วมองอีก มีความรู้สึกคำพูดติดที่ปาก

เปปเปอร์เห็นแล้ว ทำตายี๋ “มีอะไรก็พูดออกมาเถอะ”

“แท้ที่จริงผมอยากจะพูดว่า ถ้าหากคุณมายมิ้นท์เลือกที่จะเก็บเด็กไว้ ถ้าหากวันหลังคุณส้มเปรี้ยวกับตระกูลภักดีพิศุทธิ์รู้แล้ว จะ……หรือไม่” ผู้ช่วยเหมันตร์มีความกังวลเล็กน้อย

ด้วยใจที่แคบของคุณส้มเปรี้ยวกับตระกูลภักดีพิศุทธิ์ จะรับเด็กคนนั้นที่อยู่ในท้องของคุณมายมิ้นท์ไม่ได้อย่างเด็ดขาด

เห็นได้ชัดว่าเปปเปอร์ก็รู้ถึงจุดนี้เช่นกัน มีความรู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อย นวดระหว่างคิ้วนวดแล้วนวดอีก “ณ เวลานี้อย่าให้ส้มเปรี้ยวกับตระกูลภักดีพิศุทธิ์รู้ก่อน สำหรับสิ่งอื่น รอมายมิ้นท์ทำการเลือกแล้วค่อยว่ากันเถอะ สืบให้ได้ว่าเวลากับโรงพยาบาลที่มายมิ้นท์จะไปตรวจครรภ์คราวหน้า ส่งคนไปทักทายกับโรงพยาบาลทางโน้นก่อน ให้หมอถามมายมิ้นท์สักหน่อยว่า ตกลงจะเก็บเด็กคนนั้นไว้หรือว่าจะเอาออก”

“เข้าใจครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า

เปปเปอร์โบกมือ “ไปเถอะ”