รักนายมันเจ็บเหลือเกิน นิยาย บท 8

บทที่ 8 คุณมันทั้งอำมหิตและโหดร้าย

เซนเดินเข้าไปหารสรินก่อนจะกระชากไหล่เธอให้ลุกขึ้น

“เธอคิดอยากจะฆ่าฉันจริง ๆ ใช่มั้ย?” สายตาเกรี้ยวกร้าดของเขาจับจองไปที่รสริน “เธอนี้มันเลวทรามจริง ๆ พอขู่ฉันไม่ได้ก็คิดจะเอาชีวิตฉันงั้นหรอ?”

“ฉันเปล่า” รสรินเบิกตาโตด้วยความตกใจ ภาพตรงหน้าเริ่มดูพร่ามัวจากการเสียเลือดมาก “เมื่อกี้นเรื่องเข้าใจผิด...”

“เข้าใจผิด?” เซนกระชากเธอให้หันไปดูวิคณาที่ตอนนี้เลือดยังคงไหลซึมออกม่จนเลอะเสื้อ “เธอกล้าทำขนาดนี้แล้วยังจะมาบอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดอีกหรอ? ถ้าไม่ใช้เพราะวิเขารับมีดแทนฉันไป เธอคงจะแทงเข้ามาที่หัวใจของฉันแล้วสินะ”

“เป็นเธอที่เดินเข้ามาชนมันเอง!” รสรินตะโกนตอบกลับมา “เซน คุณตาบอดหรอ? ก่อนหน้านี้ก็เห็น ๆ อยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณมองไม่ออกจริง ๆ หรอ!”

“รสริน จนถึงตอนนี้แล้วเธอยังจะปากแข็งอีก” เซนรู้สึกรังเกียจเธออย่างถึงที่สุด ก่อนจะผลักเธอลง แล้วถอยห่างออกมาก่อนจะเรียกบอดี้การ์ดด้านนอกเข้ามา

หลังจากเห็นบอดี้การ์ดร่างกำยำสองคนเดินเข้ามา ทำให้รสรินรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

“พวกคุณจะทำอะไร? เซน คุณคิดจะทำอะไรกับฉันอีก?”

“มือขวาใช่มั้ยที่เธอถือมีด ฉันจะตีมันให้หัก” เซนพยุงวิคณาขึ้นมากอดไว้

วิคณากระชับตัวเข้าไปกอดร่างสูงแน่น ค่อยมองดูอยู่ไกล ๆ เป็นเป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดสนิทสนม

แต่มองกลับมาที่เธอ นั่งจนตรอกอยู่บนพื้นอย่างไร้หนทาง ไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรทั้งนั้น

“ไม่เอา..” รสรินส่ายหน้าพลางหาหนทางหนี แต่กลับถูกบอดี้การ์ดสองคนจับเอาไว้ หลังจากนั้นบอดี้การ์ดทั้งสองคนก็นำมือขวาของเธอไปวางไว้บนโต๊ะ

เวนเขาคิดที่จะทำร้ายมือของเธอจริง ๆ

“เซน!” รสรินถึงกลับทรุดตัวลง น้ำตานองหน้า “คุณมันทั้งโหดร้ายและอำมหิต เป็นคุณยื้อเวลาจนทำให้ลูกของฉันป่วย เป็นคุณที่ทำร้ายครอบครัวฉัน ตอนนี้คุณยังคิดจะทำร้ายมือฉันอีกหรอ! ทำไมคุณถึงเลวได้ขนาดนี้?”

รสรินร้องไห้โฮ น้ำตาไหลนองหน้าปะปนไปกับเลือดที่ไหลมาก่อนหน้านี้