รักนายมันเจ็บเหลือเกิน นิยาย บท 12

บทที่ 12 ฉันที่ผิดเอง

เธอก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่เขาทำกับเธอเมื่อวานสาเหตุอาจเป็นเพราะเขาเมาหรือเปล่า แต่เขากระตือรือร้นที่จะทำมันมาก เขากดเธอไว้ใต้ร่างก่อนจะเรียกร้องมันครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดทั้งคืน

ตั้งแต่คลอดลูกร่างกายของรสรินก็ยังไม่หายดี เธอเจ็บปวดตลอดทั้งคืน ทำได้เพียงจบโซฟาแน่น ไม่สามารถขอร้องให้เขาหยุดได้

เซนเขาเองก็กดแขนเธอไว้ตลอด แล้วสั่งให้เธอเงียบเสียงไป มันจะทำให้เขาหมดอารมณ์!

รสรินทำได้เพียงพยายามนึกถึงธุรกิจของครอบครัว และสุขภาพของลูกสาว... ทำให้เธอทำได้เพียงข่มตาอดทนอยู่เงียบ ๆ ต่อไป

กลางดึก เธอไม่รู้ตัวเลยว่าสงครามบนเตียงมันจบลงอย่างไร เธอจำได้เพียงครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอจะเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย

หลังจากตื่นขึ้นมาเธอก็พบว่าทั้งเขาและเธอนอนกอดกันแน่น เซนยังคงหลับสนิทยังไม่ตื่นขึ้นมา

รสรินพยายามขยับร่างกายออกอย่างระมัดระวัง แต่ก็ทำให้เขาตื่นขึ้นมา

เขาลืมตาขึ้นมา ก่อนจะมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา

รสรินรู้สึกอับอาย เธออยากจะรีบออกไปใส่เสื้อผ้าเร็ว ๆ

ในวินาทีต่อมา เซนก็ผลักเธอออกห่างจากตัวเอง

“รสริน นี้เธอหลอกล่อฉันอีกแล้วหรอ?” สีหน้าและแววตาเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจจ้องมองเธออยู่ “คุณรู้ไหมว่าอะไรคือสิ่งที่น่าอัปยศที่สุด?”

รสรินตอบกลับอย่างเย็นชา “มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าคุณเป็นคนให้ฉันทำ”

“หุบปาก!”

“หุบปาก!” เขาขัดขึ้นมาอย่างกระวนกระวายใจ “เธอยังจะมาแต่งเรื่องหลอกฉันอีก? ฉันรังเกียจเธอขนาดนี้ ต่อให้เธอขายตังฉันก็ไม่เคยคิดจะแตะต้องตัวเธอ!”

รสรินเบิกตากว้าง ผู้ชายคนนี้ เขาบีงจะไม่เชื่อเธอ

ดังนั้น สิ่งที่เธออดทนอดกลั้นไปเมื่อคืนก็จะเป็นเรื่องไร้ประโยชน์งั้นหรอ?

“ออกไป!” เซนชี้นิ้วไปทางประตู “รีบออกไปให้พ้น”