รักนายมันเจ็บเหลือเกิน นิยาย บท 28
บทที่28 ฉันอยู่กับคุณได้ไหม
ชายชรานั่งอยู่บนเก้าอี้ แล้วค่อยๆใช้พัดพัดไฟต้มยา
น้ำยาในหม้อกำลังเดือดและกลิ่นขมของมันก็เริ่มฟุ้งกระจายเต็มห้อง
รสรินมองไปที่ชายชรานั้นอย่างเงียบๆก็อดไม่ได้ที่จะถามชายชราคนนั้น: “คุณปู่คะ…ฉันเรียกคุณว่าคุณปู่ได้ไหมคะ”
ชายชราได้ยินเสียงของเธอก็ค่อยๆลดมือลงแล้วหันไปทางเธอแล้วก็ถามเธออย่างเมตตา “แน่นอน ได้สิ”
“คุณปู่ ตอนนี้ฉันคิดแล้ว” รสรินพูด “ฉันสามารถอยู่ที่นี่กับคุณปู่ไปตลอดเลยได้ไหมคะ”
“เธอไม่อยากกลับไปหรอ” ชายชราถาม
“ก็เหมือนกับที่คุณปู่พูดนั่นแหละค่ะ บางทีความทรงจำของฉันก่อนหน้านี้มันคงทรมานมาก ฉันไม่อยากที่จะคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้อีกแล้ว”รสรินยิ้ม “ในเมื่อฉันไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ฉันเป็นอย่างไรถ้ามีเรื่องบาดหมางกับใครกลับไปก็คง……”
เธอก้มลง “คุณปู่ไม่กลัวฉันใช่ไหมคะถ้าฉันเป็นคนร้าย”
ชายชรายิ้มและส่ายหัว: “ฉันไม่กลัวหรอก ดูท่าทางของเธอแล้วน่าจะโดนทำร้ายมากกว่า…ไม่ว่าก่อนหน้านี้เธอจะเป็นคนอย่างไร ตอนนี้ฉันได้ช่วยเธอกลับมาแล้ว ฉันก็สามารถที่จะเลี้ยงเธออย่างดีต่อไป”
รสรินยิ้ม “งั้นก็แปลว่าคุณปู่จะรับฉันไว้ใช่ไหมคะ”
“ใช่สิ” ชายชราผงกหัวรับ
“ตอนที่คุณปู่เจอคนไม่สบายแบบนี้คุณปู่ก็จะช่วยพวกเขาแบบนี้หรอคะ”
“ไม่ใช่หรอก” ชายชราส่ายหัวแล้วพูดว่า “สงสัยเป็นโชคชะตาของฉันและเธอเลยทำให้เป็นแบบนี้”
รสรินแลบลิ้น “งั้นคุณปู่ ฉันไม่สามารถอยู่ที่นี่เฉยๆได้นะถ้าคุณปู่มีอะไรให้ฉันช่วยบอกฉันมาได้เลย”
“งั้นรอเธอหายดีค่อยว่ากัน” ชายชราอดยิ้มไม่ได้ “ขยับอะไรก็ยังไม่ได้ยังจะช่วยฉันทำงานอีก55”
“งั้นฉันก็คงรู้สึกแย่มากๆ” รสรินพูด “คุณปู่ได้ช่วยชีวิตฉันไว้และยังให้ฉันอยู่ด้วยอีกยังทำให้ฉันหายดี ความกรุณาของคุณปู่นี้ทั้งชีวิตฉันก็ใช้ให้คุณปู่ไม่หมดหรอกค่ะ”
“ไม่ต้องพูดเรื่องพวกนี้” ชายชรายกมือปฏิเสธ “ฉันก็ไม่ได้มีอะไรทำอีกอย่างมีเด็กอย่างเธอมาพูดคุยให้หายเหงามันดีมากๆเลยล่ะ ไปเก็บสมุนไพรกับฉัน เอาสมุนไพรไปตาก ทำยาสมุนไพรชีวิตของฉันมีอยู่แค่นี้เธอรับไหวไหมล่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคิดว่ามันออกจะดี” รสรินเหล่มองไปที่คุณปู่ “โอเคค่ะ ฉันจะคุยกับคุณปู่ทุกวัน รอถ้าฉันหายดีเมื่อไหร่ฉันจะช่วยงานคุณปู่เองค่ะ”
“เด็กน้อย ฉันถามเธอหน่อย เธอจะมาเป็นลูกศิษย์ให้กับฉันได้ไหม” ชายชราถาม
“หืม ทำไมอยู่ๆคุณปู่ถึงพูดเรื่องนี้กับฉันล่ะคะ”รสรินถามอย่างสงสัย
“ตอนนี้ฉันก็แก่มากแล้ว สภาพขนาดนี้จำเป็นต้องมีคนสืบต่อวิชาแล้วล่ะ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้มีลูกมีเมีย การที่ได้เจอหนูนี่คงเป็นพรหมลิขิตจริงๆนั่นแหละดังนั้นฉันอยากที่จะส่งต่อความรู้ทั้งหมดให้กับเธอ เธอโอเคไหม” ชายชราถาม
ตาของรสรินเป็นวาว “คุณปู่พูดเรื่องจริงหรอคะ”
ชายชราออกเสียงตอบรับ “ธรรมดา ฉันรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่ใช่คนเลว สายตาของเธอนั้นอาดหมดจด ดังนั้นฉันเลยวางใจ
“งั้นฉันต้องขอบคุณคุณปู่มากๆนะคะ ฉันจะตั้งใจเรียนค่ะ” รสรินพูดแล้วยิ้มฉีกกว้าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนายมันเจ็บเหลือเกิน