อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 626

“…ไม่เจอกันนานเลย” ถังซ่งกล่าว

ไป๋ซู่เย่ยิ้มน้อยๆ “ไม่คิดว่าคุณยังเป็นเหมือนเดิมเลย ชอบเกี้ยวสาวเหมือนเดิม”

“คุณดูออกเลยเหรอ ว่าเมื่อกี้ผมอยากเกี้ยวคุณพอดี?”

ไป๋ซู่เย่นวดคลึงคลายความเจ็บปวดตรงระหว่างคิ้ว “คุณหมอ พ่อคนฉลาด ฉันปวดหัว มีอะไรให้ฉันแก้แฮงก์บ้างไหม?”

“แก้แฮงก์ไม่มี แต่แก้เบื่อน่ะมี” ถังซ่งมือล้วงกระเป๋า เหล่มองไปทางห้องข้างๆ แวบหนึ่งเป็นการหยั่งเชิงและกล่าวอย่างระมัดระวัง “เย่เซียวอยู่นั่น จะไปทักทายหน่อยไหม?”

ดูท่าทางเขาไม่รู้สินะว่าตอนนี้เธอติดต่อกับเย่เซียวแล้ว

“ไม่ดีกว่า พวกคุณสนุกกันเถอะ สภาพฉันอย่างนี้ไปแล้วจะทำพวกคุณหมดสนุกเอา ฉันยังมีงานเลี้ยงที่ยังไม่เลิก”

ไป๋ซู่เย่ไม่คุยกับถังซ่งนานไปกว่านั้น หมุนตัวเหยียบบนรองเท้าส้นสูงฝืนเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยท่าทางสง่า

…………………………

เมื่อถังซ่งกลับเข้ามาในห้องก็เห็นใครบางคนนั่งหน้าบึ้งอยู่ตรงกลางโดยที่กลุ่มหญิงสาวที่ก่อนหน้ายังสนุกสนานกันแต่ตอนนี้กลับซุกตัวอยู่มุมเหมือนลูกไก่ที่หวาดระแวง ตีตัวออกห่างเขา

“เกิดอะไรขึ้น?” ถังซ่งกวาดมองไปมาอย่างแปลกใจ

กลุ่มหญิงสาวส่ายหัวรัวพลางหดหัวมองเย่เซียวโดยไม่กล้าพูดอะไร ถังซ่งเตะเขาไปทีหนึ่งปนเคือง “นายทำอะไร? ฉันพานายมาสนุกแต่นายกลับทำหน้าเย็นชา จะให้คนอื่นสนุกได้ยังไง”

ไม่แปลกที่ผู้หญิงกลุ่มนั้นจะกลัว เขาเป็นเพื่อนกับเย่เซียวมายี่สิบกว่าปี เห็นหน้าแล้วยังกลัวเลย!

“นี่น่ะเหรอที่นายบอกจะสอนฉันเรื่องลีลาบนเตียง?” ทุกคำที่พ่นจากเย่เซียวช่างเย็นชาเสียจนเหมือนพูดลอดไรฟัน

“อือฮึ” ถังซ่งยักคิ้วใส่ ย้ายก้นไปนั่งข้างเขา “ผู้หญิงจะเข้าใจความต้องการของผู้หญิงดีที่สุด ถ้านายทำพวกเธอสบายได้ กลับไปก็ต้องจัดการน่าหลันได้อยู่หมัดแน่ๆ”

เย่เซียวตวัดตาเยือกเย็นมา ปากบางแสนเซ็กซี่นิ่งเกร็งเม้มเป็นเส้นตรง ไม่พูดอะไรทั้งนั้นพลางจัดเสื้อสูทก่อนก้าวขายาวออกไป

“เฮ้! รอเดี๋ยวก่อนเย่เซียว ฉันยังมีเรื่องจะบอกนาย!” ถังซ่งเรียกเขาไว้

“ถ้าฉันเป็นนายจะเลือกหุบปาก ไม่อย่างนั้นอาจเกิดเหตุการณ์เลือดอาบได้”

ถังซ่งกอดอกเลิกคิ้วอย่างได้ใจ “ฉันไม่พูดก็ได้ แต่ถ้านายไม่ฟัง จะต้องเสียใจทีหลังแน่ๆ”

เดิมทีเย่เซียวไม่อยากสนใจเขา ถังซ่งเห็นว่าเขาไม่หลงกลตัวเองเลยตัดสินใจพูดออกมาโต้งๆ อย่างนึกเคือง “เมื่อกี้ฉันเจอไป๋ซู่เย่”

ฝีเท้าเย่เซียวหยุดชะงักกับที่

“อะไรนะ?”

“ไป๋ซู่เย่ไง ผู้หญิงเมื่อสิบปีก่อน”

“อย่าพูดมาก”

“นั่นสิ คนพิเศษอย่างเธอ อย่าว่าแต่สิบปีเลย ต่อให้ผ่านไปร้อยปีนายก็คงยังจำได้อยู่”

“นายบ่นว่าตัวเองอายุยืนไปใช่ไหม?”

ดวงตาวาวโรจน์ที่แฝงด้วยความอาฆาตเรียกให้ถังซ่งรีบหยุดแต่พอดีก่อนจะรีบพูดเรื่องจริงจัง “เหมือนเธอจะดื่มเหล้าไปไม่น้อยนะ เมื่อกี้ฉันเห็นเธอไปในงานต่อแล้ว ถ้าฉันดูไม่ผิดข้างในมีแต่ผู้ชายที่ขึ้นชื่อเรื่องนั้น นายก็รู้ สาวสวยคนหนึ่งถูกคนมอมเหล้าโดยที่เจ้าตัวยังอยู่ในรังหมาป่า อันตรายมากนะ แต่ว่า…”

ถังซ่งแบมือ “ตอนนี้นายคงอยากให้เธอเข้าไปใน…”

‘รัง’ ยังไม่ทันออกจากปากดีเย่เซียวก็เปิดประตูออกแล้ว

“เฮ้! ไม่หรอกมั้ง ตอนนั้นนายโดนเธอปั่นหัวขนาดนั้น ตอนนี้ยังคิดจะไปเป็นฮีโร่ช่วยสาวงามอีกเหรอ?”

เย่เซียวชะงักฝีเท้าก่อนจะเอ่ยพูดเสียงเย็น “ฝูงหมาป่าจะมีหมาป่าเพิ่มอีกสักตัว ไม่ได้เหรอ?”

ถังซ่งได้ยินก็ตื่นเต้นอย่างมาก “ถ้าเพิ่มตัวหนึ่งได้ก็เพิ่มสองตัวได้สิ ฉันไปกับนายเอง”

ทันใดนั้นเองประตูของห้องจู่ๆ ก็ถูกผลักเข้ามาจากด้านนอก

ทุกคนหันสายตามองไปทางประตูอย่างพร้อมเพรียง คนของกระทรวงความมั่นคงต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปตามๆ กัน

นี่มันเย่เซียว!

เขาชักจะกล้าเกินไปแล้ว!

กระทรวงความมั่นคงอยากจับตามองเขาตลอดเวลาแต่สถานที่หลักๆ ที่เขาปรากฏตัวล้วนถูกคุมเข้มเหมือนป้อมปราสาทที่ไม่อาจทะลุเข้าไปได้ ตอนนี้เขากลับมาอยู่ตรงหน้าพวกเขาเสียเอง

กับความใจกล้าของเขาเช่นนี้ยิ่งทำให้ทุกคนระแวงเขา คาดเดาเส้นทางความคิดเขาไม่ถูก ยิ่งไม่เข้าใจถึงจุดประสงค์ที่เขาบุกมาที่นี่ในวันนี้

ไป๋ซู่เย่เห็นเขาก็เผลอสติหลุดไปชั่วครู่ ขณะที่ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนมีเพียงเธอยังนั่งอยู่ตรงนั้น ทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้? ตอนนี้น่าจะกำลังรื่นเริงกับหญิงสาวห้าคนนั้นไม่ใช่เหรอ?

“คุณเย่เซียว ไม่คิดว่าจะเป็นคุณ”

สุดท้ายอธิบดีเป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบนี้ เดินไปจับมือเย่เซียว เป็นทั้งศัตรูและมิตร ไม่ใช่ศัตรูและไม่ใช่มิตร นี่เป็นคติของคนในวงการการเมือง หากเบื้องหลังมีคนหมายจะวางแผนเอาให้ตายก็ต้องมีคนแสดงท่าทีเป็นมิตรฉาบหน้า

เย่เซียวสีหน้าเรียบนิ่งเช่นเดิม “ได้ยินว่ามีเพื่อนเก่าคนหนึ่งอยู่นี่ ก็เลยมาทักทายเป็นพิเศษ หวังว่าจะไม่รบกวนพวกคุณ”

“คุณเย่เซียวตลกแล้ว ปกติใครจะเชิญคุณไหว นี่ต้องอาศัยหน้ามากเลยนะ”นอกจากคนของกระทรวงความมั่นคง คนอื่นๆ ต่างคาดหวังกันอย่างมาก

พวกเขาอยากทำความรู้จักกับเย่เซียวมาตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาสสักทีและไม่มีใครยอมเป็นสะพานทอดให้ ตอนนี้เย่เซียวอยู่ตรงหน้าพวกเขาจะต้องคว้าโอกาสไว้ให้ดี

“แค่ไม่รู้ว่าเพื่อนเก่าของคุณเย่เซียวคือท่านไหน?”

คนของกระทรวงความมั่นคงต่างเปลี่ยนสีหน้าทันที หันสายตาไปยังไป๋ซู่เย่โดยมิได้นัดหมาย ปมความแค้นที่กระทรวงความมั่นคงได้ผูกกับเย่เซียวไว้เมื่อนั้นใจพวกเขารู้ดี ตอนนี้ต่างมีใบหน้านิ่งเกร็งทั้งต้องคอยระวังว่าเย่เซียวจะทำเรื่องน่ากลัวอะไรออกมาอีก

…………………………………………..