อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 630

ตอนที่ 630 นายยังลืมเธอไม่ได้? (1)
โดย
Ink Stone_Romance
เย่เซียวรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะวางยาปลุกเซ็กส์เขาแน่ๆ ไม่อย่างนั้นตัวเขาที่ยังไร้ความสนใจต่อผู้หญิงห้าคนนั้นอยู่เมื่อสักครู่ทำไมจู่ๆ ถึงได้ระเบิดความต้องการเหมือนสัตว์ป่าดุร้ายยามเห็นเธอได้ล่ะ?

หากไม่ใช่เพราะตอนนี้เธอยังมีแผลอยู่ คืนนี้จุดที่บวมแดงอาจจะไม่ใช่แค่ปากแล้ว

“ยาล่ะ?”เย่เซียวไม่ได้ผละออกทันทีแค่กดเสียงถาม จูบเมื่อสักครู่ร้อนแรงเกินไปจนถึงตอนนี้น้ำเสียงยังฉายแววความต้องการไม่เสื่อมคลาย ฟังแล้วยิ่งเซ็กซี่เย้ายวนมากขึ้น

ไป๋ซู่เย่ถูกจูบจนสติสัมปชัญญะขาดช่วงไปเล็กน้อยจึงไม่ทันตั้งตัวอะไร

“ยาที่ทาตรงนั้นของคุณ” เย่เซียวเหลือบตามองต่ำแวบหนึ่งเป็นการเตือนเธอ

เธอเข้าใจทันควันก่อนเบนสายตาหนีไม่สบตาเขา “อยู่ในห้องฉัน”

“…อยากให้ผมทาให้หรือคุณจะทาเอง?”

“…”เธอใช้การกระทำเป็นคำตอบให้เขาในทันที เดินออกจากใต้อาณัติร่างสูงใหญ่ของเขาเพื่อเข้าไปในห้องนอนของตัวเองโดยไม่คิดจะหันหลังสักนิด

…………………………

เธอปิดประตูห้องนอนดัง ‘ปัง’

พักใหญ่ที่หลับตาพิงประตูอยู่อย่างนั้นไม่ขยับ หน้าอก หัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง เธอพยายามกดไว้แต่ไม่อาจสงบลงได้ครู่ใหญ่

ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกน่าขำเล็กน้อย เหมือนได้ย้อนกลับไปตอนวัยสิบแปดปีที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เมื่อสิบปีก่อน

แต่ทั้งที่เธอเติบโตเป็นผู้ใหญ่และสุขุมมากขึ้น ไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์อย่างในอดีต

สิบปีนี้แม้เธอไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอย่างแท้จริง แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอผู้ชายสมบูรณ์แบบ ทั้งนี้ยังเคยคบหากับคนอื่นเป็นระยะสั้นๆ

แต่ไม่ได้มีความรู้สึกอย่างตอนนี้…

ไม่แม้แต่จะใจสั่นหวั่นไหวเลยสักนิด…

เธอสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ พยายามบังคับให้ตัวเองใจเย็นลงถึงค้นหายาจากลิ้นชักเข้าห้องน้ำไป แต่คืนนี้เย่เซียวมาที่นี่ได้คงไม่ใช่เพราะจะเตือนให้ตัวเองทายาหรอกนะ? เขาไม่ใช่คนช่างใส่ใจขนาดนี้ ยิ่งไม่มีทางรู้สึกผิดเพราะบาดแผลของเธอ ทุกเรื่องที่เขาทำล้วนทำด้วยใจที่คิดว่าถูกต้อง

นอกประตู

เย่เซียวถอดรองเท้าเข้ามาพลางเก็บไว้บนชั้นรองเท้า บนนั้นไม่มีรองเท้าของผู้ชายเขาจึงเดินเท้าเปล่าเข้าไป กวาดมองรอบหนึ่งพบว่าในห้องเหมือนจะไม่มีร่องรอยอาศัยของผู้ชาย ห้องถูกจัดเก็บอย่างเรียบร้อยไม่ได้รกเหมือนที่เธอกล่าวไว้ ในห้องถูกตกแต่งได้หรูหรามีระดับและรสนิยมดี พอจะดูออกว่ามาจากการออกแบบของนักออกแบบชื่อดัง พื้นที่ไม่ใหญ่มากแต่เพียงพอสำหรับการอยู่คนเดียว

เขาไม่เคยถามเธอมาก่อนว่ามีแฟนหรือเปล่า แล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมาได้คบหากับผู้ชายแบบไหนบ้าง เขาคิดว่าเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลยสักนิดเดียว เธอไม่ใช่คนที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเขาแล้ว ทุกอย่างเป็นเพียงการเสแสร้ง ฉะนั้นหากเขายังสนใจอีกจะยิ่งทำให้ดูเหมือนโง่เขลามากไปกว่าเดิม

แต่ว่า…

เห็นรูปถ่ายคู่ของเธอกับผู้ชายคนอื่นที่วางไว้บนชั้นหนังสืออย่างดี สีหน้าก็ถมึงทึงทันควัน

ในรูปผู้ชายอีกคนกำลังโอบไหล่เธอ รอยยิ้มของเธอสดใส

ขัดตา!

ทำไมในสิบปีที่เขาต้องจมปลักกับความทุกข์ เธอถึงอยู่ในอ้อมแขนผู้ชายอื่นแล้วยังยิ้มมีความสุขได้ขนาดนั้น?

……………………

ไป๋ซู่เย่ทายาเสร็จเดินออกมาจากห้องนอน เธอเตรียมใจไว้แล้วจึงคิดว่าตัวเองน่าจะเผชิญหน้ากับผู้ชายที่อยู่ข้างนอกตอนนี้ได้