เขาหันกลับมามองเธอด้วยสายตาสงสัย “มีอะไร?”
“เมื่อคืน…คุณกลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่?” ไป๋ซู่เย่ถามลองเชิง
“กลับไปนานแล้ว”
“อ่อ”
“มีอะไรอีกไหม?”
“เมื่อคืนคุณกลับมาที่โรงพยาบาลอีกเหรอ?”
เย่เซียวย่นคิ้วน้อยๆ สุดท้ายปากบางขยับพูดออกมาสั้นๆ “เปล่า”
“…”
ไม่รอไป๋ซู่เย่ถามอะไรอีกเขาก็กระแทกประตูออกไปแล้ว
………………
รอเขาออกไปไป๋ซู่เย่ถึงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากใต้หมอน โทรหาไป๋หลางก่อน
ไป๋หลางรู้ว่าเธออยู่โรงพยาบาล อยากจะรีบมาหาแต่ถูกเธอปฏิเสธไป
“นายไม่ต้องมา แค่ปัญหาเล็กๆ นอนพักไม่เกินสองวันหรอก อีกอย่างถ้าคุณหญิงโทรมาอีกหรือไปหาฉันที่กระทรวงความมั่นคงโดยตรงนายก็ไม่ต้องพูดอะไร แค่บอกว่าฉันติดงานสัมมนาอยู่ที่อื่น ฉันไม่อยากให้พวกท่านต้องเป็นห่วง”
“รัฐมนตรี อย่างน้อยคุณก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งนะครับ มีผู้หญิงอย่างคุณที่ไหนที่เรื่องอะไรก็แบกไว้หมดคนเดียวบ้าง?”
ไป๋ซู่เย่ไม่พูดอะไรไปมากกว่านี้ สิบปีนี้เวลาส่วนมากเหมือนว่าเธอผ่านมันมาเพียงลำพังจริงๆ
ข้างกายมีผู้คนคอยห่วงใยมากมายตั้งแต่ครอบครัวไล่ไปถึงเพื่อน แต่คนที่สามารถแทรกเข้าไปในหัวใจเธอจริงๆ ได้นั้นแทบไม่มี
เธอเก็บตัวเองไว้ในเปลือก ไม่อยากเผยมุมที่อ่อนแอให้ใครเห็น
“ฉันวางสายก่อนล่ะ พอดีว่าเหนื่อยนิดหน่อย ถ้าไม่ใช่งานเร่งด่วนอะไรรอฉันกลับไปแล้วค่อยจัดการ แต่ถ้าเร่งด่วนให้โทรหาฉัน โรงพยาบาลมีสายชาร์จแบต ฉันจะเปิดเครื่องไว้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง”
“ครับ”
หลังวางสายจากไป๋หลาง ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงเห็นหมายเลขที่ไม่ได้รับสิบสายนั่นอีกครั้ง
เมื่อคืนอวิ๋นช่วนได้ยินไปมากเท่าไร…กับเรื่องของตนและเย่เซียว?
ไม่ว่าจะเท่าไร เธอต้องให้คำอธิบายแก่เขาสักหน่อย
เงียบไปอึดใจสุดท้ายไป๋ซู่เย่ก็โทรหาเบอร์อวิ๋นช่วน รอสายอยู่ครู่เดียวอีกฝ่ายรีบกดรับทันที “ซู่ซู่?”
เสียงอวิ๋นช่วนแฝงด้วยความประหม่าปนกังวลเสียส่วนมาก
ไป๋ซู่เย่นึกขอบคุณในใจ “ฉันเอง”
“ผมเป็นห่วงคุณมาก”
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เป็นอะไร”
อวิ๋นช่วนเงียบไปได้เพียงครู่ ส่วนไป๋ซู่เย่ที่กำโทรศัพท์อยู่ทางนี้เองก็จมอยู่ในความเงียบ
พักใหญ่เธอชิงพูดก่อน “ขอโทษ…”
อวิ๋นช่วนถามอึกอัก “นั่นแฟนคุณเหรอ?”
“…เปล่า แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันค่อนข้างซับซ้อน”
“เขาไม่ดีกับคุณ” อวิ๋นช่วนคาดเดาว่าพวกเขาอาจจะมีความสัมพันธ์เป็นอดีตคนรัก วันนั้นในโทรศัพท์เขาพอจะได้ยินเสียงบทสนทนาบ้าง
“ฉันไม่จำเป็นต้องให้เขาดีกับฉัน อวิ๋นช่วน ฉันอธิบายความสัมพันธ์ของฉันกับเขาให้คุณไม่ได้ แต่…เพื่อความยุติธรรม ฉันคิดว่าก่อนที่ฉันยังจัดการความสัมพันธ์ของฉันกับเขาได้ เราอย่าเพิ่ง..”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!