อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 694

ไป๋ซู่เย่กอดถุงเสื้อผ้าไว้เสมือนในอ้อมแขนกำลังอุ้มก้อนหินขนาดยักษ์

เธอต้องมีสติ ต้องจัดการความสัมพันธ์ของเธอกับเย่เซียวด้วยความใจเย็น จะให้เขาเข้าใจผิดก็ดี ให้เขาเกลียดชังก็ดี ระหว่างทั้งคู่จะสงบสุขไม่ได้

“ผมถือเอง” ยวิ๋นอวิ๋นช่วนยื่นมือแย่งถุงในมือเธอไป

ไป๋ซู่เย่ไม่ได้ผลักไส แค่มองเขาแวบหนึ่งแล้วพูดเสียงหนักอึ้ง “ขอโทษนะ เมื่อกี้อาจจะทำให้ประธานเซียวเข้าใจผิดไปบ้าง”

แววตายวิ๋นอวิ๋นช่วนล้ำลึกขึ้นเล็กน้อย “ความจริง…คุณไม่ได้อยากให้ประธานเซียวเข้าใจคุณผิด แต่อยากให้เย่เซียวเข้าใจคุณผิด”

ไป๋ซู่เย่ไม่ได้ปฏิเสธ

“ครั้งก่อน…ในงานเลี้ยง คนที่พาคุณไป คือเขา?” ยวิ๋นอวิ๋นช่วนถามหยั่งเชิง

“…อืม”

“พวกคุณ…”

“มันผ่านไปหมดแล้ว…” ไป๋ซู่เย่ไม่ได้ให้ยวิ๋นอวิ๋นช่วนถามต่อ

เธอหยุดชะงักฝีเท้าอยู่ตรงนั้น ดวงตามีน้ำใสเอ่อคลออยู่ชั้นบางๆ เจ็บปวดมาก เจ็บปวดจนไม่อาจเอื้อนเอ่ยคำใดออกมาได้พักใหญ่ หากเป็นไปได้ เธอก็ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิด เธอออกจะคิดถึงอ้อมกอดของเขา คิดถึงไออุ่นของเขา เธออยากกอดเขา อยากบอกเขาว่าเธอไม่ต้องการของขวัญวันแต่งงานที่เขามอบให้ ไม่ต้องการให้เขาอวยพรให้ตนรักกันไปนานๆ…

แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นไปไม่ได้

หากมาบรรจบกันอีกครั้ง มีหลายเรื่องจะอยู่เหนือการควบคุมของตน ถ้าเป็นเช่นนี้ผลสุดท้ายอาจจะเป็นอย่างที่ถังซ่งว่า ไม่เหลือแม้แต่ชีวิต…

เธอไม่อยากทำร้ายเขา…

และไม่อยากทรยศชุดเครื่องแบบชุดนั้นของตนตามหน้าที่…

แม้ยวิ๋นอวิ๋นช่วนจะไม่เข้าใจความลำบากใจของเธอแต่ท่าทางเช่นนี้ของเธอทำให้เขาเห็นแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจเช่นกัน สุดท้ายอดไม่ได้ใช้แขนข้างเดียวรั้งไป๋ซู่เย่เข้ามากอด ไป๋ซู่เย่ชะงักไปอึดใจ หลับตาลงไม่ได้ดันเขาออก

หัวใจขมขื่นเกินไป ฝืดเคืองเกินไป…

ทำให้เธออดไม่ได้ที่อยากมีอ้อมแขนให้พึ่งพิงชั่วคราว…แต่เธอก็รู้ว่าอ้อมแขนที่เธอต้องการ ไม่มีวันเป็นอ้อมแขนของยวิ๋นอวิ๋นช่วน…

……………………

ชั้นสาม

ฝีเท้าของเย่เซียวชะงักงัน

สายตาทอดมองลงไปยังลานกว้างตรงกลางชั้นหนึ่งของห้าง สองคนที่กำลังกอดกันอยู่นั้นทำให้สายตาของเขาเย็นยะเยือกคล้ายกับว่าในดวงตามีแต่เกล็ดน้ำแข็งชิ้นเล็ก

“คุณเย่เซียว?” ประธานเซียวพบว่าเขาไม่ได้เดินต่อเลยหันกลับมา พอมองไปตามสายตาเขาก็เห็นคู่ชายหญิงที่กำลังโอบกอดกันอยู่จึงหัวเราะ “ที่แท้คุณเย่เซียวก็รู้จักกับพวกเขาเหมือนกัน ได้ยินว่าคุณไป๋เป็นพี่สาวของท่านประธานาธิบดี พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันมันคู่กิ่งทองใบหยกจริงๆ ชายหล่อหญิงสวย…”

ลมหายใจเย่เซียวหนักอึ้งขึ้น ตวัดตาเย็นชาไปเรียกให้ประธานเซียวสะท้านเฮือกรุนแรง ตกใจจนยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

ตัวเอง…พูดอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ?

สีหน้านี้ของคุณเย่เซียว…ช่างน่ากลัวจริงๆ นะ!เรื่องที่เจรจาร่วมงานเกี่ยวกับห้างสรรพสินค้ากับเย่เซียวในครั้งนี้ เขาได้ทำความเข้าใจตัวเขามาก่อนล่วงหน้า ล้วนบอกว่าเขายากจะคบหา อารมณ์ไม่แน่นอน พอได้เห็นตอนนี้ก็เป็นอย่างที่ว่าไม่มีผิด

เย่เซียวไม่พูดอะไรสักคำ แค่ย่ำเท้าเดินไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ประธานเซียวก้มมองดูสองคนที่กอดอยู่ตรงชั้นหนึ่งได้เดินออกจากห้องสรรพสินค้าไปแล้ว

นี่…

หรือว่า…คุณเย่เซียวจะแอบชอบคุณไป๋อย่างนั้นหรือ?

…………………………

ทานข้าวเย็นที่บ้านตระกูลยวิ๋นอวิ๋น คุณแม่ยวิ๋นอวิ๋นได้โทรบอกฮูหยินคุณหญิงไป๋ไว้ก่อนแล้ว ฮูหยินคุณหญิงไป๋ดีใจอย่างมากและระหว่างนี้ได้ส่งข้อความหาเธอหลายครั้ง เธอไม่ได้ตอบกลับ