อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 715

อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! – ตอนที่ 715 ชีวิตนี้ยาวไกล แต่กลับลืมคุณได้ยาก (3)
ตอนที่ 715 ชีวิตนี้ยาวไกล แต่กลับลืมคุณได้ยาก (3)
โดย
Ink Stone_Romance
จูบเธออย่างอดใจไม่ไหว เธอไม่ตื่นและหลับตาสนิทเหมือนเดิม เขาจึงปล่อยตัวจูบแนบแน่นกว่าทีแรก

จูบจนหายใจหอบฮัก จูบจนใกล้จะควบคุมตัวเองไม่อยู่ อยากจะกลืนกินเธอให้รู้แล้วรู้รอด เขารีบปล่อยเธอ

พลิกตัวลงจากเตียงใส่เสื้อเดินออกไปจากห้อง

ชั่ววินาทีที่ประตูถูกปิดลง เธอที่แต่แรกไม่มีปฏิกิริยาใดๆ บนเตียงค่อยๆ ลืมตา…

จ้องไปยังทิศทางที่เขาจากไปด้วยแววตาเรียบนิ่งแต่ว่างเปล่าครู่ใหญ่…

…………………………

ถังซ่งพลิกตัวขยี้ตาสะลือสะลือ จู่ๆ เห็นเงามืดตะคุ่มปรากฏในความมืด สบถหยาบทีด้วยความตกใจก่อนจะลุกจากเตียงอย่างระแวง

“บ้าอะไรเนี่ย?!” เหงื่อชื้นไปทั้งแผ่นหลัง

“ฉันเอง”

คำสั้นๆ ที่ทำให้เขากอบโกยอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ เจ้าบ้า!ตกใจแทบตายเพราะคนเนี่ยนะ?!

ผ้าห่มบนตัวถูกเลิกออกทีเดียว ถังซ่งอ้าปากด่ากราดเพราะความหนาว “เฮ้ย นายไม่ถึงกับต้องวิ่งโร่มาข่มขืนฉันกลางดึกแบบนี้หรือเปล่า?!รสนิยมทางเพศฉันปกตินะ!”

“ลุกขึ้น มาดื่มเป็นเพื่อนฉัน!” เย่เซียวเลิกผ้าห่มบนตัวเขา ‘พรึ่บ’ ทีเดียวเปิดไฟทั้งห้องให้สว่าง

ถังซ่งนอนไม่พอแถมยังโดนแสงไฟแยงตาจนเขาลืมตาไม่ขึ้น ได้แต่ใช้มือบังขณะที่ก็ก่นด่าเพราะความหงุดหงิดไปด้วย “นายอยู่ไม่สุขก็มาทรมานฉันให้ฉันอยู่ไม่สุขด้วย ใช่ไหม?นี่มันเวลาไหนแล้วดื่มบ้าอะไร? อีกอย่างไม่ดูสภาพร่างกายที่ย่ำแย่ของตัวเองเลย!”

เย่เซียวเพิกเฉยต่อคำพูดของเขาไปโดยปริยาย

เดินไปที่ตู้เก็บเหล้า เปิดขวดเหล้าอย่างคล่องมือก่อนจะเทสองแก้ว เหล้าสีเหลืองอำพันที่มีดีกรีสูง

ถังซ่งเห็นว่าเขาคิดจะเอาจริงเลยค่อนข้างปวดศีรษะ “นายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง?”

“นายว่าไงล่ะ?” เขาเป็นเจ้านายของที่นี่ มีการ์ดสำรอง อยากเข้าห้องไหนก็ล้วนไม่ใช่ปัญหา

“ฉันจะฟ้อง!มีเจ้านายอย่างนี้ที่ไหนกัน? มาบุกรุกคนอื่นกลางดึก!”

เย่เซียวไม่สนใจเขา

ยกแก้วเหล้ายืนริมหน้าต่างมองไปข้างนอกนิ่งด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ บนผืนทะเลในเวลานี้ถูกปกคลุมด้วยหมอกชั้นบางๆ แสงดวงดาวกะพริบทอแสงให้เห็นวับๆ แวมๆ

เขานึกถึงพลุดอกไม้เมื่อปีนั้น…

หลังจากปีนั้น ความสว่างไสวนี้เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองอีก

“เย่เซียว หน้านายเขียนไว้ว่ามีความต้องการนะ” ถังซ่งระอา ยกแก้วเหล้าเดินมาใช้สองตาเหลือบมองเขาไป “นายคิดยังไง คนสวยอยู่ในอ้อมกอดนายไม่กอดเธอดีๆ สักคืน วิ่งแจ้นมาห้องฉันแล้วแกล้งทำเป็นขรึม? คงไม่ใช่เพราะ…ถูกเธอไล่ออกมาหรอกนะ?”

เย่เซียวแค่นหัวเราะตัวเองที “ถ้าอยู่ต่อ ฉันกลัวฉันจะข่มขืนเธอจริงๆ”

“หึ ถือว่านายยังคิดได้บ้าง ไม่ใช่สัตว์เดรัจฉานจริงๆ”

เย่เซียวแค่นหัวเราะที ยกแก้วเหล้าดื่มรวดเดียว

ถังซ่งขมวดคิ้ว “นายอย่าดื่มเยอะขนาดนั้น ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พร้อมจะสูญเสียชีวิตได้เสมอเลยนะ”

“ชีวิต?” เย่เซียวย้ำคำนี้อย่างนึกขันก่อนเทเหล้าให้ตัวเองอีกแก้ว เขาก้มมองของเหลวสีเหลืองอำพันในแก้วด้วยแววตาเย็นชา “ถ้าสูญเสียชีวิตในตอนนี้ได้จริงๆ ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องเลวร้ายอะไร…”

อย่างน้อย…

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!