อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 714
ตอนที่ 714 ชีวิตนี้ยาวไกล แต่กลับลืมคุณได้ยาก (2)
โดย
Ink Stone_Romance
ได้อยู่ในอ้อมแขนแกร่งกว้างขวางของผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ล้วนกลายเป็นผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่ง ไม่เว้นแม้แต่เธอ!
เย่เซียวกอดเธอจากข้างหลัง แผ่นหลังผอมบางของเธอแนบติดหน้าอกเขา
ไออุ่นและกลิ่นฮอร์โมนรุนแรงของชายหนุ่มทำให้เธอเกร็งไปทั้งตัว แม้แต่ลมหายใจก็เริ่มติดขัด
เธอไม่รู้ว่าเขาอยากทำอะไร
แต่ถัดจากนั้นมือของเย่เซียวก็เริ่มซุกซน
ไป๋ซู่เย่หายใจขาดห้วง ใบหน้าแดงระเรื่อ
เจ้าหมอนี่ หรือว่าจะพิสูจน์คำที่บอกไว้เมื่อกี้ว่า ‘ไม่แน่?’
“เย่เซียว…” เธออยากห้ามเขาไม่ให้ทำมากกว่าไปนี้ แต่เสียงที่หลุดออกมากลับกระเส้าเสียจนเธอยังอึ้ง
พระเจ้า!
นี่เป็นเสียงปฏิเสธที่ไหนกันล่ะ? นี่มันยิ่งดูเหมือนกำลังเชื้อเชิญแต่แสร้งเป็นปฏิเสธมากกว่า
“ชู่ว…คุณไม่ต้องพูด…” เสียงทุ้มต่ำแต่แฝงด้วยความเจ็บปวดของเย่เซียวพูดขัดเธอ
ความเจ็บนั่นเธอกลับแยกไม่ออกว่ามาจากสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ หรือมาจากส่วนลึกของหัวใจ…
ราวกับทะลุผ่านอกของกันและกัน กระเทือนถึงหัวใจเธอให้เจ็บตามไปด้วย…
เธอสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความต้องการที่มาจากเขา มาจากตน—นั่นเป็นความต้องการที่อดใจรอดวงวิญญาณสอดประสานกับบุคคลที่รักสุดหัวใจแทบไม่ไหว ความต้องการที่ต้องการหลอมรวมทั้งกายและใจเป็นหนึ่งเดียว
หากคืนนี้เขาทำอะไรเธอจริงๆ ต่อให้พรุ่งนี้เขาจะหมั้นกับผู้หญิงคนอื่น เธอในตอนนี้ก็ไม่อยากห้ามเขาอีก
เธอรู้สึกว่าชั่ววินาทีนี้เธอเหมือนคนที่กำลังยืนเท้าเปล่าเผชิญหน้ากับความตายอยู่บนหน้าผาสูง คว้าเส้นฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายบนหน้าผาในสภาพที่ทรุดโทรมแต่สิ้นหวัง ลุ่มหลงไปกับความอบอุ่นที่ขโมยมาชั่วคราวอย่างหน้าไม่อาย
ใช่ ไม่ว่าจะเป็นความอบอุ่นในคืนนี้หรือความเร่าร้อนในชั่วขณะนี้ ล้วนขโมยมาจากผู้หญิงอีกคน…
จากนี้ไปทุกสิ่งอย่างนี้จะกลายเป็นของหญิงสาวผู้นั้น…
นึกได้เช่นนี้ก็ปวดใจ น้ำตาไหลรินเงียบๆ จนปลอกหมอนเปียก เธอกัดปากล่างไว้อย่างแรง กัดจนปากล่างขาวซีดถึงจะไม่ปล่อยโฮออกมาในสภาพที่ดูไม่ได้
เย่เซียวกอดเธอรุนแรงราวกับต้องมนต์
เขาหลับตาครางฮึมในลำคออย่างกล้ำกลืนและอดกลั้น ร่างกายร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ ความโศกเศร้าในใจของไป๋ซู่เย่ทยอยถูกแทนที่ด้วยความต้องการ เธอกุมมือเขาที่ประทับไว้ตรงอกเธออย่างไร้ที่จับพิง
สุดท้าย…
ความจริงพวกเขาไม่ได้ทำถึงขั้นตอนสุดท้าย
เขาใช้ร่างกายเสียดสีกันด้วยสัญชาตญาณ เกิดภาพจินตนาการที่งดงามในหัวให้ร่างกายปลดปล่อยออกมาจนเปียกไปยันกางเกงชั้นใน
เขากอดเธอในเวลานี้ไม่ได้…
เธอทั้งดื้อดึงทั้งหัวรั้น แล้วจะยินยอมฝืนใจมอบตัวเธอให้เขาคืนก่อนวันหมั้นของเขาได้อย่างไร?
ไป๋ซู่เย่กัดปากเริ่มรู้สึกว่าเขากำลังค่อยๆ หยุด ความต้องการในใจเบาบางลง สิ่งที่โหมกระหน่ำเข้ามากลับเป็นความเปล่าเปลี่ยวที่กลบเธอให้มิด…
โดยปกติเขาไม่เคยควบคุมตัวเองในเรื่องนี้ได้ แต่คืนนี้…
ฉะนั้น เขากำลังรักษาเส้นพรมแดนสุดท้ายเพื่อคู่หมั้นของเขา?
น้ำตาเธอไหลทะลัก ยิ่งรู้สึกว่าความคาดหวังเมื่อสักครู่ของเธอหน้าไม่อายมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!