อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 730
ตอนที่ 730 คุณสำคัญกว่าชีวิต (1)
โดย
Ink Stone_Romance
“แล้วเย่เซียวล่ะ?”
“ตอนนี้คุณเย่เซียวกับคุณหยูอันกำลังพักผ่อนอยู่ นายท่านบอกว่าพวกเขาเหนื่อยล้าเกินไป ห้ามเราไปรบกวน”
ไป๋ซู่เย่ถึงพยักหน้ารับและโล่งอกไปที เมื่อคืนที่ทะเลทรายเย่เซียวไม่ได้นอนทั้งคืน แล้วยังเพ่งสมาธิอยู่เป็นเวลานาน ไม่เหนื่อยสิแปลก
“คุณเอาโจ๊กมาให้ฉันเถอะ ฉันจะทานสักคำสองคำ”
“ได้ค่ะ”
คนรับใช้กางโต๊ะบนเตียงออกแล้ววางถ้วยโจ๊กลงไป
“คุณไป๋ เมื่อกี้ตอนที่ฉันอาบน้ำให้คุณ เห็นตุ่มแดงๆ ขึ้นตรงหลังคอของคุณ น่าจะถูกแมลงที่ทะเลทรายกัดเข้า คุณจะให้ฉันหายามาประคบให้หน่อยมั้ย?”
ไป๋ซู่เย่เผลอลูบจับหลังคอทีอย่างไม่รู้ตัว เดิมทีตรงนั้นคันหน่อยๆ แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรแล้ว เธอส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว”
“ถ้างั้นก็ดีแล้วค่ะ”
“อ้อ ที่นี่ปิดกั้นสัญญาณมั้ย? ฉันอยากโทรศัพท์สักหน่อย”
“คุณรอสักครู่นะคะ” สาวรับใช้หมุนตัวไปเอาโทรศัพท์ไร้สายมา ไป๋ซู่เย่กล่าวคำขอบคุณทีแล้วโทรศัพท์ไปที่กระทรวงความมั่นคงโดยตรง คนที่รับสายคือปลัดกระทรวง พอได้ยินเสียงของเธอเจ้าตัวก็ถอนหายใจยาว
“คนของเราไปถึงนอกเขตทะเลทรายซ่าเหยียนแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะปลอดภัยแล้ว”
“คุณให้คนถอยกลับไปเถอะ อย่าเข้ามาในทะเลทรายจะได้ไม่เกิดความเสียหายโดยไม่จำเป็น ตอนนี้ฉันปลอดภัยดี เดี๋ยวจะออกไปจากทะเลทรายแล้ว”
“ตอนนี้คุณอยู่ไหน?” ปลัดกระทรวงไล่ถามต่อ
“ฉัน…” ไป๋ซู่เย่ไม่อยากพูดถึงเย่เซียว กล่าวเพียง “ฉันเจอคนตระกูลถัง ตอนนี้น่าจะอยู่ในฐานของถังเจวี๋ย”
“ถังเจวี๋ย?” ปลัดกระทรวงเงียบไป ถังเจวี๋ยเองก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ เขาไม่คิดว่าคนที่เป็นผู้นำกลุ่มที่ไม่ใช่รัฐบาลอย่างอีกคนจะยอมช่วยคนของรัฐบาลประเทศ S
“ปลัดคะ ตัวประกันปลอดภัยดีใช่มั้ย?”
“เรื่องนี้คุณสบายใจได้ ตอนนี้ตัวประกันถูกส่งตัวกลับประเทศหมดแล้ว ปลอดภัยดี”
ไป๋ซู่เย่ถึงรู้สึกเบาใจลง “ถ้าอย่างนั้นก็ดี ตอนนี้สุขภาพของฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อาจจะต้องพักฟื้นที่นี่สักสองวันถึงจะกลับประเทศได้”
“ไม่รีบ แค่คุณปลอดภัย อะไรก็ดี!”
อาจเป็นเพราะพิษไข้ ไป๋ซู่เย่รู้สึกอ่อนล้าเลยวางสายไปโดยไม่พูดอะไรไปมากกว่านั้น ทานโจ๊กเสร็จถามคนรับใช้ว่า “เย่เซียวพักอยู่ห้องไหนเหรอ?”
“อยู่ห้องทางขวามือของห้องคุณนี่เองค่ะ”
ไป๋ซู่เย่ได้ยินเธอว่าเช่นนั้นเลยหันไปมองกำแพงทางขวามือราวกับพอรู้ว่าเขาอยู่ใกล้ตัวเองขนาดนี้ ใจก็สงบลงอย่างมาก
เพียงแต่…
รอไปจากที่แห่งนี้ ระหว่างพวกเขา…จะกลายเป็นเขากับเธออีกครั้ง
เขากลับไปยังเมืองเยียวของเขา เมืองที่มีคู่หมั้น มารดาและพ่อบุญธรรมของเขา…
เธอกลับประเทศ S ของเธอ มีงานและหน้าที่ที่เธอควรทำให้สำเร็จ…
รู้สึกน้อยใจขึ้นมาดื้อๆ ไป๋ซู่เย่หลับตาลงใหม่ห้ามไม่ให้ตัวเองคิดมากไปกว่านี้ เธอเผลอหลับไปอีกครั้งอย่างสะลึมสะลือ
…………
กลางดึก
เธอถึงตื่นมา
เข็มตรงแขนถูกดึงออกไปแล้ว เธอจับหน้าผากตัวเองพบว่าไข้ลดลงมากแล้วเช่นกัน
แต่ยังรู้สึกลำคอแห้งผากอยู่
นอนไปนานขนาดนี้ก็รู้สึกมีพลังขึ้นมามากโข เธอเลิกผ้าห่มลงจากเตียงเดินไปที่ห้องข้างๆ
อาจเป็นเพราะอยู่ในกลางดึกคฤหาสน์ทั้งหลังเลยเงียบสงัด ไม่เปิดไฟ เธออยากดื่มน้ำแต่กลับไม่รู้ทิศทางว่าห้องครัวอยู่ทางไหน คลำหาทางตรงกำแพงตั้งนานจนหาฝาปิดสวิตช์ไฟจนเจอแต่ก็ไม่รู้ว่าเปิดอย่างไร เธอเข้าใจได้สักทีว่าคนอย่างพวกถังเจวี๋ยแต่ละคนล้วนรอบคอบและระมัดระวัง แม้แต่ฝาปิดสวิตช์ไฟยังต้องแสกนนิ้วมือเพื่อเข้าระบบ
เกรงว่าคฤหาสน์หลังนี้ล้วนเต็มไปด้วยกับดัก
ไป๋ซู่เย่คิดได้ดังนั้นก็ไม่กล้าเดินไปไหนเองมั่วๆ แล้ว
เธอนึกถึงเย่เซียว…
ไม่รู้ว่าตอนนี้เขายังอยู่ห้องข้างๆ หรือเปล่า…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!