อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 729
ตอนที่ 729 แสงแรกของเขา(4)
โดย
Ink Stone_Romance
มองดูสถานการณ์นี้ ไป๋ซู่เย่ใจหายวาบแล้วใจหายวาบอีก
กลุ่มคนเมื่อคืนกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลยเมื่อเทียบกับกลุ่มคนตรงหน้า
เธอเผลอหันไปมองเย่เซียวแวบหนึ่งแต่เทียบกับความตื่นตระหนกของเธอกับหยูอันแล้ว เย่เซียวกลับมีท่าทีเรียบนิ่งไม่ร้อนใจใดๆ
เฮลิคอปเตอร์ลงจอดอย่างโอ่อ่าจนเกิดพายุฝุ่นทรายขึ้นระลอกหนึ่ง ไป๋ซู่เย่ยกแขนบังตาอัตโนมัติ
คนแรกที่กระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์ทำให้หยูอันผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกที
“คุณชายถัง!”
“หยูอัน ปืนกระบอกนี้ของนายคิดจะเอามายิงฉันเหรอ?” ถังเจวี๋ยเลิกคิ้วสวยอย่างเย้ายวน คนคนนี้อยู่ในชุดลายทหารขนาดรูปร่างพอๆ กับเย่เซียว แต่หน้าตากลับงดงามยิ่งกว่าผู้หญิง กลอกดวงตาวาววับ
หยูอันรีบเก็บปืน “เข้าใจผิดครับคุณชายถัง”
เย่เซียวย่างกรายเข้าไปหาผู้บุกรุก ถังเจวี๋ยกางแขนออกแต่ไกลแล้วกอดเย่เซียวเต็มอกด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ได้เจอกันนาน!”
“คิดว่าตอนกลับมาอาจจะต้องเก็บศพนาย” ถังเจวี๋ยยิ้มทุบอกเย่เซียวที “ดูเหมือนว่าจะไม่ได้บาดเจ็บ ฉันน่าจะมาทันเวลา”
ไป๋ซู่เย่ใจวูบโหวง เผลอก้าวเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วถามเสียงเบา “เย่เซียว คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
กระสุนปืนที่ฝังอยู่ในหัวใจของเขาเหมือนระเบิดเวลาลูกหนึ่ง ไป๋ซู่เย่คอยนึกถึงอยู่เสมอ
“สบายใจได้ ผมไม่เป็นไร” เย่เซียวส่ายศีรษะ เห็นสีหน้าท่าทางที่ไม่ค่อยเปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไรของเขาแล้วไป๋ซู่เย่ถึงค่อยสบายใจขึ้นบ้าง
ถังเจวี๋ยปรายสายตามาทางไป๋ซู่เย่กวาดตามองประเมินเธอทีหนึ่ง ดวงตาทรงอัลมอนด์ยิ้มได้มีเสน่ห์มาก “สาวสวยคนนี้ ต้องเป็นสาวสวยที่ทำเย่เซียวไม่เป็นผู้เป็นคนเมื่อสิบปีก่อนแน่ๆ ใช่มั้ย?”
“ถังเจวี๋ย นายพูดมากไปหน่อยนะ”
ไป๋ซู่เย่รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
ถังเจวี๋ยหยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ไม่แนะนำหน่อยเหรอ?”
เย่เซียวพยักพเยิดปลายคางไปทางถังเจวี๋ย “ลูกพี่ลูกน้องของถังซ่ง ถังเจวี๋ย”
ไป๋ซู่เย่พยักหน้ายิ้มอมยิ้มให้เขา ถังเจวี๋ย เธอไม่เคยทำความรู้จักกันจริงๆ มาก่อนและไม่เคยพบเจอมาก่อน แต่เธอค่อนข้างรู้จักกันดีกับคนตระกูลถังพอสมควร ตระกูลถังเองก็เป็นกลุ่มติดอาวุธที่ไม่ได้อยู่ภายใต้หน่วยงานรัฐบาล คนของตระกูลถังเป็นอัจฉริยะกันแทบทุกคน ถังซ่งเป็นอัจฉริยะด้านการแพทย์ ส่วนถังเจวี๋ยเป็นอัจฉริยะด้านการสร้างอาวุธ ได้ยินว่าตระกูลถังมีตัวแบบอาวุธใหม่มากมาย ไม่รู้ว่าตั้งกี่ประเทศที่ส่งสายลับมาสืบหาตัวแบบอาวุธเหล่านี้ แต่ไม่มีใครจบด้วยดีสักคน
ถังเจวี๋ยเป็นคนลึกลับมาโดยตลอด จนถึงตอนนี้ นับว่าเป็นครั้งแรกที่ไป๋ซู่เย่ได้รู้หน้าค่าตาของเขาอย่างแท้จริง
ดูดีเหลือเกิน
ดูดีมีเสน่ห์เกินไป นอกจากจะไม่ให้ความรู้สึกรุกล้ำที่รุนแรงแล้วแถมยังคล้ายตัวปีศาจที่คอยหลอกล่อปุถุชน
ผู้ชายแบบนี้หากไม่ได้รู้จักอย่างถ่องแท้ ใครจะรู้ว่าเขาจะเป็นตัวอินทรีย์ที่ยากจะกัดกินกระดูกบนผืนทะเลทรายซ่าเหยียนแห่งนี้
“ไป๋ซู่เย่” เย่เซียวผายมือมาทางเธอ
“เป็นเกียรติของผมที่ได้รู้จักกับสาวสวย” ถังเจวี๋ยจับมือเธอขึ้นมาหมายจะประทับจูบเป็นการทักทาย เย่เซียวขวางห้ามไว้กลางคันด้วยใบหน้าเย็นชา กระชากมือเธอกลับจากการกอบกุมของถังเจวี๋ยมากุมไว้แน่นแล้วสองตาก็ถลึงใส่ถังเจวี๋ย
ถังเจวี๋ยระเบิดเสียงหัวเราะ“เย่เซียว เมื่อก่อนไม่เคยรู้สึกว่านายจะใจแคบขนาดนี้มาก่อนเลยนะ”
ไป๋ซู่เย่ถือว่ามองทะลุปรุโปร่งแล้วว่าถังเจวี๋ยกับถังซ่งเกรงว่าจะเป็นคนประเภทเดียวกันที่กระตือรือร้นเรื่องผู้หญิงเป็นพิเศษ
“ไปจากที่นี่ก่อนค่อยว่า” เย่เซียวบอกกับถังเจวี๋ย “บนแขนเธอมีแผล ต้องเปลี่ยนยา”
“อือฮึ ขึ้นเครื่องเลย”
พวกเขากระโดดขึ้นเฮลิคอปเตอร์ตามๆ กันโดยไม่รอช้า
เฮลิคอปเตอร์ทะยานสู่ท้องฟ้า ไป๋ซู่เย่ก้มมองผืนทะเลทรายสีทองด้านใต้และรู้ว่าบัดนี้พวกเขาปลอดภัยอย่างแท้จริงแล้วถึงรู้สึกผ่อนคลายลงสักที
เธอนั่งอยู่ข้างเย่เซียว ไม่รู้ว่าเพราะเสียงใบพัดที่ดังเกินไปหรืออยู่ในทะเลทรายนานเกินไปจนเธอล้าไปทั้งตัว ดังนั้นรอไม่นานก็อิงไหล่เย่เซียวผล็อยหลับไปอย่างสะลึมสะลือเพราะความเหนื่อยอ่อน
เย่เซียวหันตัวน้อยๆ พลางก้มหน้ามองเธอ ปลายนิ้วเรียวที่เห็นข้อกระดูกชัดเจนทัดผมเธอที่ปรกลงมาไว้หลังหู จ้องมองใบหน้าดวงเล็กเปื้อนฝุ่นนั่น สีหน้าอ่อนโยนขึ้นมากในพริบตา
ถังเจวี๋ยนั่งอยู่ตำแหน่งข้างคนขับ มองจากกระจกหน้าก็สามารถเห็นสีหน้าในเวลานี้ของเย่เซียวได้อย่างชัดเจน
“เอ๊ะ ฉันว่านะ นายมองผู้หญิงคนอื่นด้วยแววตาลึกซึ้งแบบนี้ แถมยังยอมเสี่ยงชีวิตมาช่วยเธอ กลับไปนายจะรายงานกับคู่หมั้นตัวน้อยที่เพิ่งหมั้นกับนายยังไง?” ถังเจวี๋ยหัวเราะถาม
เย่เซียวไม่สนใจเขา แค่ถอนสายตาจากใบหน้าของไป๋ซู่เย่ไปยังนอกตัวเครื่องห่างไกลออกไป ถังเจวี๋ยเองก็ดูไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
เขาปรับสีหน้าให้จริงจัง “เย่เซียว มีบางเรื่องนายต้องคิดให้ดีนะ ถ้าพ่อบุญธรรมของนายรู้ว่านายวิ่งแจ้นมาที่นี่เพื่อคนที่เคยหักหลังมาก่อนอย่างไม่คิดชีวิต คิดว่าน่าจะโกรธน่าดู”
“พอแล้ว ฉันรู้อยู่แก่ใจดี”
“เรื่องที่ฉันเคยคุยกับนายเมื่อก่อน นายคิดว่ายังไงบ้างแล้ว?” ถังเจวี๋ยเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “ถ้านายร่วมงานกับฉัน แทนที่ไฟเรนเซ่ หลังจากนั้นนายอยากแต่งงานกับใครก็ได้”
“ถังเจวี๋ย ถ้าเป็นเพื่อนกัน ห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก!” เย่เซียวหันหน้ามาขณะที่สีหน้าเย็นชากว่าเดิมนัก ให้เขาทำเรื่องที่ผิดศีลธรรม ไม่มีทาง!
“OK!นายว่ายังไงก็อย่างนั้น แต่ว่าหนี้ที่ตาแก่ไฟเรนเซ่ติดค้างฉันไว้ สักวันฉันจะทวงกลับมาให้ได้!” พูดถึงนี่ใบหน้าดูดีของถังเจวี๋ยเองก็ปกคลุมด้วยความนิ่งขรึมชั้นบางๆ
…………………………
ไป๋ซู่เย่หลับสนิท
รอตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว เธอลืมตาขึ้น ในตาเป็นเพดานที่ไม่คุ้นเคย เฟอร์นิเจอร์บ้านที่ไม่คุ้นตา สภาพแวดล้อมที่แปลกตา
เห็นได้ชัดว่าผ่านการอาบน้ำมาแล้วเพราะร่างกายที่แต่เดิมเต็มไปด้วยฝุ่นทรายขณะนี้กลับสดชื่นสะอาดและสบาย ชุดลายทหารบนตัวถูกถอดทิ้งสวมด้วยชุดนอนสีขาว
นี่มันที่ไหนกัน? เย่เซียวล่ะ? แล้วใครเป็นคนอาบน้ำให้ตน?
อีกทั้งยังอยู่ในสภาพที่เธอไม่รู้สึกตัวใดๆ
ทำไมเธอถึงหลับลึกขนาดนี้? หากเป็นปกติของการตื่นตัวของเธอ มีใครเคลื่อนย้ายตัวเองสักนิดเธอจะรู้สึกตัวทันที
ผิดปกติอย่างมาก
เธอมุ่นคิ้วยันตัวหมายจะลุกขึ้น แต่เพิ่งรู้สึกว่าวิงเวียนศีรษะอย่างแรงและบนแขนที่ยังปักด้วยเข็มอยู่
ลำคอเธอแห้งผาก
เผลอจับหน้าผากทีหนึ่งถึงรู้ว่าตัวเองไข้ขึ้นเสียได้
“คุณไป๋ ตื่นแล้วหรือคะ?”
ประตูห้องถูกเปิดจากข้างนอก สาวรับใช้ยกถ้วยโจ๊กจืดจางเข้ามา “คุณไม่ได้ดื่มอะไรมาหนึ่งวันเต็มแล้ว คุณหมอบอกว่ารอคุณตื่นก็ให้ทานโจ๊กรองท้องก่อน”
ไป๋ซู่เย่ยันตัวให้ลุกขึ้นนั่ง “ฉันเป็นไข้ได้ยังไง?”
“แผลตรงแขนของคุณอักเสบเลยทำให้ไข้ขึ้น แต่คุณหมอบอกว่ารอฉีดยานี้เสร็จ ไข้ก็จะลด”
ไป๋ซู่เย่ถอดชุดนอนออกมองปากแผลตรงแขนของตัวเอง ถูกทำแผลใหม่จริงๆ ด้วย
“ที่นี่คือ?”
“เป็นฐานบัญชาการหลักของนายท่านถัง คุณวางใจได้ ที่นี่ปลอดภัยมาก ในทะเลทรายซ่าเหยียนนี้ไม่มีใครไม่เคารพนายท่านของเรา” ใบหน้าสาวรับใช้ตัวน้อยเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจยามเอ่ยถึงนายท่านของตน
…………………………
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!