อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 737
ตอนที่ 737 รักที่ไม่มีสิ่งใดแทนที่ได้ (4)
โดย
Ink Stone_Romance
เย่เซียวพยักหน้ารับแต่กลับหันไปมองหญิงสาวที่ยังนั่งฉงนอยู่ในรถ
“ลงมา” เย่เซียวยื่นมือให้เธอ
ไป๋ซู่เย่ไม่เข้าใจ หนึ่งวันก่อนที่จะกลับไปเขากลับพาตัวเองมาที่โรงแรมแห่งนี้–โรงแรมที่อดีตพวกเขาเคยมาพักด้วยกันหลายครั้ง
เธอไม่ได้ถามมากแค่จับมือเขาลงจากรถ
เย่เซียวเดินนำเธอเข้าไปในลิฟต์และตรงดิ่งไปที่ชั้นบนสุด เดินมาถึงหน้าห้องที่คุ้นเสียยิ่งกว่าคุ้นนี้เขาหยุด เธอเองก็หยุดตาม
‘ตี๊ด—ตี๊ด–’ เสียงดังไม่กี่ทีประตูห้องก็ถูกการ์ดรูดให้เปิดออก
เธอที่เงียบมาตลอดทางยกมือจับแขนของเย่เซียวที่กำลังดันประตู “เย่เซียว…”
เย่เซียวก้มมองเธอ
เธอสูดหายใจเข้าลึกคล้ายต้องใช้แรงมหาศาลถึงจะคั้นเสียงออกมาได้ “เรามาทำอะไรเหรอ?”
เย่เซียวไม่ตอบแต่กลับถามย้อน“คุณคิดว่าไงล่ะ?”
“บางทีฉันอาจจะต้องถามคุณว่า คุณอยากให้ฉันทำอะไร?” ไป๋ซู่เย่คุมเสียงตัวเองให้ฟังดูเรียบที่สุด เธอเงยหน้าขึ้น “อีกไม่กี่วันคุณก็จะแต่งงานกับน่าหลัน แต่ตอนนี้กลับพาฉันเข้าโรงแรม เย่เซียว คุณอยากให้ฉันเป็นมือที่สามเหรอ?”
“ถ้าใช่ คุณยอมมั้ย?”
“ฉันไม่ยอม” ไป๋ซู่เย่ส่ายหน้าอย่างแน่วแน่ ดวงตากลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ฉันไม่มีวันเป็นมือที่สาม ไม่มีวัน…”
เย่เซียวใช้สายตาเรียบนิ่งมองเธอ สีหน้าฉายอารมณ์ซับซ้อน
ความจริงเขาจะยอมให้เธอเป็นมือที่สามได้อย่างไร? แต่วินาทีนี้เขาหวังจะได้ยินคำว่า ‘ยอม’ จากปากเธอมากกว่า…
อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ไม่มากก็น้อยว่าความจริงเธอสนใจเขา สนใจถึงขั้นขอร้องอย่างน่าสงสารก็ตาม อย่างน้อยเขาเป็นแบบนี้กับเธอ!
แต่นั่นเป็นแค่ความคาดหวังที่ไม่มีวันเป็นจริง…
เขาเองก็รู้ดี
“ผมไปช่วยคุณที่ทะเลทรายอย่างไม่คิดชีวิต คุณอยากจะขอบคุณผมไม่ใช่เหรอ?” ในที่สุดเย่เซียวก็เอ่ยปาก
“ใช่” ไป๋ซู่เย่หยักหน้ารับ “ฉันอยากขอบคุณคุณ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามา” เย่เซียวผลักประตูให้ตัวเองเดินนำเข้าไป
เขาหันมามองเธอแวบหนึ่ง“อยู่กับผมคืนสุดท้าย ผมคิดว่าจากที่ผมยอมเสี่ยงชีวิตช่วยคุณ ต่อให้เรามีอะไรกันทั้งคืน บุญคุณนี้ยังไงคุณก็ไม่เสียเปรียบ”
ไป๋ซู่เย่ยืนอยู่หน้าประตู มองเขาด้วยสายตาน่าสงสาร
เขาไม่ได้เร่งเร้า ยืนสบตาเธออยู่ตรงนั้น
นัยน์ตาเริ่มรื้นด้วยม่านหมอกบางๆ ขับให้ตัวเธอดูน่าสงสารอย่างที่สร้างความปวดใจแก่คนมองเล็กน้อย เย่เซียวเกิดอารมณ์ชั่ววูบที่อยากไปกระชากเธอเข้ามากอด รักเธอ ปลอบเธอดีๆ…
มีคนบางประเภทที่น่าโกรธนักเมื่อหัวรั้นขึ้นมา
ขณะที่เธอกำลังเผยมุมที่อ่อนแอต่อหน้าคุณ คุณกลับรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าโดนมีดกรีดหัวใจ…
เดิมทีเขาคิดว่าเธอจะปฏิเสธตัวเองแต่เธอกลับเดินตามเขาเข้ามาหนึ่งก้าว
“คุณนั่งรอแป๊บหนึ่ง ฉันขอไปอาบน้ำก่อน” ไป๋ซู่เย่ถอดเสื้อกันหนาวตัวนอกวางบนโซฟา ไม่รอเย่เซียวว่าอะไรเธอก็หมุนตัวเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ
เย่เซียวมองบานประตูห้องอาบน้ำที่ถูกปิดตัวลง เกิดความรู้สึกที่ยากจะอธิบายถาโถมเข้ามาในชั่วขณะ เธอคิดจริงๆ หรือว่าเขาพาเธอมาที่นี่เพื่อต้องการทำอะไรเธอ!
เย่เซียวจุดบุหรี่ ทิ้งตัวลงบนโซฟาขนาดกว้างใหญ่ ดูดบุหรี่ด้วยอารมณ์ที่อัดอั้น
……………………
ไป๋ซู่เย่อาบน้ำในห้องอาบน้ำอยู่สักพักใหญ่ๆ ช่วงนี้เธอแช่อยู่แต่ในห้องทดลองจนมีแต่กลิ่นยาติดตัว ทีนี้ได้อาบน้ำเจ้าตัวก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมากทีเดียว
เธอเช็ดตัวให้แห้งก่อนสวมชุดคลุมอาบน้ำของโรงแรมโดยที่ข้างในเปลือยเปล่า เงียบไปอึดใจก็ตัดสินใจเปิดประตูเดินออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!