อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 746
ตอนที่ 746 ตัดขาดความสัมพันธ์(1)
โดย
Ink Stone_Romance
ไป๋หลางตกใจเพราะเขาจนพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
เย่เซียวถามเสียงขรึม “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”
“อยู่…โรงพยาบาล”
“ทำอะไรที่โรงพยาบาล?!”
“คุณหมอนัดเธอไว้ว่าผ่าตัดทำแท้งวันนี้”
“เธอกล้าเหรอ!” เย่เซียวตะคอกเสียงดัง อารมณ์เดือดพล่านนั่นอย่าว่าแต่คนรับใช้ที่คอยปรนนิบัติเขาอยู่ข้างๆ จะตกใจเลยแม้แต่คุณแม่เย่ยังสะดุ้งเฮือก มองเขาอย่างกังวล โบกมือให้คนรับใช้อื่นๆ ถอยไปจากห้องชั่วคราว
“เธอกล้าเอาลูกฉันออกดูสิ!เธอกล้าเหรอ!” เย่เซียวกัดฟันพูดทุกคำและเพราะอารมณ์ที่รุนแรงเกินไปทำให้ร่างกายสั่นเทา
วางสาย เขาตะคอกเสียงต่ำ“หลี่สือ!”
“นายท่าน!” หลี่สือรีบเข้ามา
“ฝากนายดูแลคุณหญิงชั่วคราว อย่าให้ท่านเป็นอะไรไปเด็ดขาด!”
“แล้วท่าน…”
“ฉันต้องไปประเทศ S ก่อน”
“ตอนนี้?” หลี่สืออึ้ง นี่งานแต่งงานใกล้จะเริ่มแล้วไม่ใช่หรือ?
“ใช่ ตอนนี้!”
เย่เซียวไม่พูดพร่ำทำเพลง คว้าโทรศัพท์เดินออกไปในท่าทางเร่งรีบจนเกิดเสียงลมตามทาง
ท่าทางนั่นย่อมเป็นท่าทีที่หากเจอใครขวางหน้าจะฆ่าให้หมดอย่างไม่ละเว้น
ไม่มีใครกล้าขวางเขาแต่มีคนไปรายงานคุณไฟก่อนแล้ว
รอเขามาถึงชั้นล่างไฟเรนเซ่ได้พาชายชุดดำนับสิบกว่าคนมารอเขาที่ห้องโถงอยู่ก่อนหน้าแล้ว “เย่เซียว การพนันของเรา แกคิดว่าเล่นตลกเหรอ!แกคิดจะอยู่ก็อยู่ คิดจะไปก็ไป?!”
เย่เซียวดวงตาแดงก่ำและไม่มีท่าทีจะหยุดฝีเท้า
“นายน้อย!”
เฉิงหมิงก้าวไปขวางเขาไว้หนึ่งก้าว
เขาหายใจหนักอึ้ง ยกปืนจ่อหัวเฉิงหมิง แรงโทสะและแรงอาฆาตในดวงตายังทำให้เฉิงหมิงสะดุ้ง
ไฟเรนเซ่ตบล้อเก้าอี้เข็น “แกกล้าดียังไง แม้แต่ลุงหมิงแกยังกล้าขู่!”
“คุณพ่อ ตอนนี้ผมพูดแค่ประโยคเดียวถ้าวันนี้ใครกล้าขวางผม ปากกระบอกปืนนี้ก็จะจ่อหัวคนนั้น!ผมไม่ว่าอะไรถ้าจะตายไปพร้อมกับท่าน!”
“เย่เซียว!” ไฟเรนเซ่คำราม “แกรู้มั้ยว่าแกกำลังพูดอยู่กับใคร?!”
เย่เซียวตาแดงก่ำเพราะเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย “ให้พวกเขาไสหัวไป!”
ทีนี้มีคนวิ่งออกหน้ามากระซิบบอกเฉิงหมิงไม่กี่ประโยคอย่างร้อนรน เฉิงหมิงตกใจก่อนถึงโน้มตัวไปกระซิบบอกไฟเรนเซ่“คุณไฟ ให้นายน้อยไปเถอะครับ ตอนนี้คุณไป๋กำลังทำแท้งที่ประเทศ T…”
ไฟเรนเซ่ทำหน้านิ่งอึ้งชั่ววูบ แต่ไม่นานก็สงบอารมณ์ได้พลางส่งสัญญาณให้คนกลุ่มนั้นให้คนรอบข้างสลายตัวไป
เย่เซียวไม่ชักช้าแม้แต่ก้าวเดียว ก้าวขายาวขึ้นรถที่รออยู่ตรงนั้นนานแล้ว
“เย่เซียว!” น่าหลันเรียกเขาจากข้างหลังแต่เขากลับไม่เคยหันกลับมา รถถูกสตาร์ทเกิดเสียงเครื่องยนต์ดังสนั่นก่อนจะพุ่งตัวออกไปราวกับลูกกระสุน
“เย่เซียว คุณอย่าไปนะ!” น่าหลันยกชายกระโปรงวิ่งตามไป เธอในตอนนี้ไม่คิดจะสนใจสายตาของผู้คนในงานอีกแล้ว แค่เหยียบรองเท้าส้นสูงตามไปร้องไห้ปานใจจะขาด “เย่เซียว หยุดนะ…คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้…”
แต่รถคันนั้นยิ่งขับยิ่งไกล ยิ่งขับยิ่งไกล…ไกลเสียจนหายไปจากการมองเห็นในไม่นาน…
ผู้ชายบนรถนั่นไม่เคยชะงักเพื่อเธอแม้เพียงครู่เดียว
เธอวิ่งจนเมื่อยขา
กำรองเท้าส้นสูงล้มพับกับพื้นอย่างสิ้นหวัง ผมทรงเจ้าสาวที่ถูกเกล้าขึ้นสยายหลุดออกมาอย่างน่าอนาถ
เดิมทีเธอเป็นเจ้าสาวที่สร้างความตะลึงแก่ผู้คนในวันนี้ แต่ ณ เวลานี้เธอกลับกลายเป็นตัวตลกที่น่าขันที่สุด…
………………
บนรถ
เย่เซียวกำโทรศัพท์กดโทรไปยังเบอร์นั้นแต่ไม่ว่าจะโทรอย่างไรก็โทรไม่ติด
เขาโกรธจนแทบจะโยนโทรศัพท์ทิ้งนอกหน้าต่าง
……………………
เย่เซียวนั่งเครื่องบินมาถึงประเทศ S เขาเดินทางอย่างไม่หยุดพักมาถึงโรงพยาบาลก็เป็นเวลาบ่ายสามกว่า
ไป๋ซู่เย่ในชุดคนไข้กำลังเดินออกจากห้องตรวจของโรงพยาบาลพอดี เจ้าตัวยังมึนอยู่บ้าง
เธอเงยหน้าเห็นเย่เซียวยืนห่างตัวเองไปเพียงไม่กี่เมตรและสีหน้าเย็นชา ดวงตาที่คละเคล้าด้วยหลากหลายอารมณ์มองเธอมาแต่ไกล สายตานั่นคล้ายจะมองเธอให้ทะลุปรุโปร่ง
แต่เขากลับไม่เคยขยับเข้ามาใกล้
เป็นภาพลวงตา…
เขาเพิ่งแต่งงานวันนี้นะ จะปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร?
เธอยิ้มอย่างขมขื่นที รู้สึกตัวเองช่างน่าขำ
เรื่องมาถึงจุดนี้แล้วเหตุใดถึงยังมีภาพลวงตาว่าเขาจะปรากฏตัวได้? ลูกไม่มีแล้ว…เขาจะมาหรือไม่มา ล้วนสายไปแล้ว…
ชายหนุ่มที่ยืนไม่ห่างเริ่มก้าวขามาทีละก้าวๆ พร้อมด้วยความเย็นชา ก้าวขายาวมาทางเธอ เสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นส่งเสียงดังแสนอึดอัดใจก้องทางเดินยาวที่เงียบสงบ
เสียงนั่นราวกับเคาะลงหัวใจเธอ
อึดอัดจนใจเจ็บ…
เธอยืนตะลึงอยู่กับที่
กระทั่งชายหนุ่มยืนห่างตัวเองเพียงคืบ ได้รับความกดดันที่ไม่สามารถปะทะซึ่งๆ หน้าได้นั้นเธอถึงได้สติ
ไม่ใช่ภาพลวงตา…
เขายืนอยู่ตรงหน้าตัวเองจริงๆ!
“ลูกล่ะ?” เย่เซียวถามเสียงเรียบ ประโยคสั้นๆ ที่เขาแทบจะพูดเล็ดลอดไรฟันออกมาทีละตัว แข็งกระด้างเหมือนหิน
ไป๋ซู่เย่ใช้ดวงตาว่างเปล่ามองชายหนุ่มตรงหน้า “คุณมาเพื่อให้แน่ใจว่าฉันได้เอาลูกออกไปหรือเปล่างั้นเหรอ?”
…………………………
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!