อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 751

อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! – ตอนที่ 751 ยังคงรักคุณ(2)
ตอนที่ 751 ยังคงรักคุณ(2)
โดย
Ink Stone_Romance
พรุ่งนี้คือวันแต่งงานของเย่เซียว

โรงแรมเรือใบทั้งโรงแรมถูกจัดตกแต่งเป็นสีมงคล

ไป๋ซู่เย่เลือกห้อง 8801 โดยเฉพาะ

“คุณผู้หญิง การ์ดห้องของคุณ” ไม่นานพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ได้ยื่นกุญแจห้องให้เธอ

เธอกล่าวขอบคุณ เงียบไปครู่หนึ่งถาม “เจ้านาย…ของพวกคุณ พรุ่งนี้จะมาที่นี่ประมาณกี่โมง?”

“งานแต่งงานเริ่มตอนเก้าโมงเช้าพรุ่งนี้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด แปดโมงก็น่าจะมา”

“…อ้อ ขอบคุณ”

ไป๋ซู่เย่ผงกศีรษะให้อีกฝ่ายเป็นเชิงขอบคุณ ชั่วขณะที่หยิบกุญแจห้องเผลอกวาดตาไปเห็นปฏิทินปีใหม่ที่วางไว้หน้าเคาน์เตอร์โดยไม่ได้ตั้งใจ หน้าปฏิทินเป็นรูปพรีเวดดิ้งของคู่บ่าวสาว

ชายหนุ่มยังคงเย็นชาร่างสูงตระหง่านตั้งตรง ส่วนหญิงสาว…อิงแนบอกเขาราวกับนกตัวน้อยๆ ที่ต้องการการปกป้องดูแล ท่าทางมีความสุขอย่างมาก

“นี่เป็นประธานกรรมการของเรา กับว่าที่ภรรยาประธานกรรมการ เหมาะสมกันใช่มั้ยคะ?” พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ยิ้มอธิบายให้เธอ

เธอยกมุมปากอย่างยากลำบากถึงฝืนยิ้มให้อีกฝ่ายเห็น

ดูแล้วเหมาะสมกันอย่างที่ว่า

แต่ว่า…

แค่แวบเดียวเธอก็ดูออกได้ว่ารูปเหล่านี้มาจากการตัดต่อ ท่าทางเย่เซียวจะไม่ชอบถ่ายรูปเหมือนเคย แม้แต่รูปพรีเวดดิ้งยังเป็นเช่นนี้

“ว่าแต่คุณลูกค้า คุณดูคล้ายภรรยาของท่านประธานเราจังเลย!”

ไป๋ซู่เย่สวมแว่นกันแดดเพื่อบดบังสายตาสงสัยมากมายหลังประโยคเดียวของอีกคน ยกกระเป๋าเดินทางขึ้นไปชั้นบนโดยไม่พูดอะไร

………………

คืนนั้นยังคงพึ่งพายานอนหลับถึงนอนได้

แต่…

นึกถึงว่าพรุ่งนี้ก็คือวันแต่งงานของเขา เธอก็รู้สึกร้อนรนทุกวินาทีราวกับถูกจับโยนลงกระทะน้ำมันเดือด

คืนนั้นเธอฝันร้าย ในฝันมีแต่ประโยค ‘ตัดขาดความสัมพันธ์’ ของเขาที่ดึงทึ่งเส้นประสาทเธออยู่ร่ำไป

วันรุ่งขึ้นเมื่อตื่นมาเลยปวดศีรษะเหมือนจะระเบิด

คว้าโทรศัพท์มาดูอย่างสะลืมสะลือแต่กลับเป็นเวลาเจ็ดโมงกว่าแล้วถึงได้ตื่นเต็มตา รีบเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ ด้วยความที่เจ้าตัวมีสภาพทรุดโทรมจึงแต่งหน้าชั้นบางๆ โชคดีที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง

………………

เย่เซียวมาถึงโรงแรมในเวลาแปดโมงตรง

ด้านหลังมีหลี่สือรวมถึงหยูอันคอยติดตาม

แม้วันนี้จะเป็นวันแต่งงานแต่สีหน้าของเขาช่างดูไม่ดีเอาเสียเลย พนักงานโรงแรมรีบถลาออกมาต้อนรับไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าสบตาเขา แรงอาฆาตที่แผ่จากตัวบอสใหญ่มันหนักหน่วงเกินไป

“ท่านประธาน นี่การ์ดห้องของประธาน สไตลิสต์รอท่านประธานอยู่ที่ชั้นบนแล้ว”

“อืม” เย่เซียวแค่ตอบรับด้วยใบหน้าราบเรียบที หยูอันเดินไปรับการ์ดห้องมา

คนทั้งกลุ่มเดินเข้าลิฟต์เพื่อไปยังชั้นบนสุด

“นายท่าน” หยูอันมองกระจกวาวรอบข้างตัวลิฟต์ ไม่พูดอะไรอยู่พักใหญ่

เย่เซียวปรายตาหันข้างมองเขาแวบหนึ่งอย่างเฉยชา

หยูอันกระแอมไอที พูดเสียงจริงจัง “คุณน่าจะยิ้มหน่อย”

“ยิ้มอะไร?”

“ยังไงวันนี้ก็เป็นวันที่น่ายินดีของคุณ”

น่ายินดี?

เย่เซียวแค่นหัวเราะที งานแต่งงานครั้งนี้แค่เป็นผลจากการแพ้พนันกับพ่อบุญธรรมเท่านั้น แพ้ราบคาบ แล้วน่ายินดีตรงไหน?

ให้เขายิ้ม?

เขาคิดว่า…

เคยคิดว่าเขาจะเย็นชาต่อตัวเองแต่ขณะที่เดินสวนไหล่เขานั้นหัวใจกลับเจ็บรัดแน่นดังเดิม

เธอสูดหายใจเข้าลึกปรับลมหายใจก่อนก้าวตามไปช้าๆ “เย่เซียว”

เย่เซียวหายใจหนักอึ้งหันหลังกลับมากะทันหัน ยกกระบอกปืนจ่อขมับเธอ “ไป๋ซู่เย่ อย่าคิดว่าผมจะเป็นไอ้โง่ในกำมือคุณอีก มีสิทธิ์อะไรถึงคิดว่าแค่คุณอยากคุยผมก็จะคุยกับคุณ?”

ไป๋ซู่เย่รู้สึกเพียงความเย็นผิดปกติตรงหน้าผาก

เธอหายใจหอบทีหนึ่งไม่ตอบ ตรงหน้าได้เห็นเขาในระยะอันใกล้ ความเจ็บปวดยังคงฉายบนใบหน้าเขาอย่างชัดเจน

อีกทั้ง…

จู่ๆ เธอเพิ่งรู้…ที่แท้ในยี่สิบวันนี้ ความจริงแล้วคนที่สภาพโทรมลงไม่ได้มีแค่ตัวเอง…

ยังมีเขาด้วย…

เย่เซียวแทบกัดฟันพูดกรอดเลื่อนกายเข้ามาใกล้เธอ “กระทรวงความมั่นคงอยากให้คุณมาคุยเรื่องสัญญากับผม ให้พวกเขาไสหัวไป อย่ามาไม่เจียมตัว!”

สีหน้าของเขาคล้ายกำลังกัดทึ่งกระดูกของเธอ

“ฉันไม่ได้มาคุยเรื่องสัญญากับคุณ…” ไป๋ซู่เย่ไม่กล้าพูดถึงเรื่องสัญญา เธอเข้าใจเย่เซียวเกินไป เรื่องนี้เป็นปมในใจเขามานับสิบปี เขาอ่อนไหวต่อเรื่องนี้และยังให้ความสนใจมันมาก

หากตอนนี้เธอบอกเขาว่าเธอมาเพื่อเรื่องสัญญา เขาต้องบ้าคลั่งแน่ๆ

ส่วนความเป็นจริง…

ท้ายที่สุดตนจะมาเพื่อสนองตัวเองหรือมาเพื่อสัญญาจริงๆ ใจเธอรู้ชัดแจ้งดี มีคนบางคนทั้งที่พร่ำบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าให้ตัดใจ บอกตัวเองซ้ำๆ ว่าให้ลืมมันไป แต่…จากตัดใจที่มากเท่าไรก็อดที่จะขยับเข้าไปใกล้อย่างห้ามใจไม่ไหว

“ไม่ว่าจะคุยเรื่องอะไร ผมก็ไม่คิดจะคุยกับคุณ!” เย่เซียวพูดเสียงกระแทก แรงโทสะบนใบหน้าไม่มีท่าทีผ่อนลง “วันนี้เป็นวันแต่งงานของผม ถ้าคุณไม่ได้มาเพื่อป่วน ผมให้บัตรเชิญคุณ ให้คุณยืนดูอยู่นอกงานอย่างดีได้!”

ไป๋ซู่เย่ปวดแปลบที่หัวใจ

เธอยกมือกำปากกระบอกปืน “ครั้งนั้นที่พ่อบุญธรรมคุณยอมช่วยฉัน เพราะคุณเอาชีวิตคุณมาบีบคั้น?”

…………………………

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!