อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก! นิยาย บท 777
ตอนที่ 777 คำสารภาพรักที่มาช้า(2)
โดย
Ink Stone_Romance
“ซู่ซู่…” ริมฝีปากเขาแนบชิดติดริมฝีปากเธอ เอ่ยเรียกชื่อเธอเบาๆ หนึ่งที
“หืม?” เธอหลับสะลึมสะลือแต่ยังตอบกลับโดยอัตโนมัติ สองมือคล้องลำคอเขาคล้ายออดอ้อน
หัวในเขาสั่นไหว กล่าวเสียงทุ้มต่ำ “อย่าหักหลังผมอีก”
เหมือนว่าไป๋ซู่เย่จะหลับสนิทแล้วเลยไม่ได้ตอบกลับประโยคนี้ของเขา แค่ครางเสียงฮึมเบาๆ เป็นการตอบแทน เย่เซียวไม่ได้ปลุกเธอ แค่จูบใบหูเธอ กระซิบพูดชิดหูเธอ “ถ้าคุณหักหลังผมอีก เราก็จะลงนรกไปด้วยกัน”
“ชาติหน้า เรามาคอยทรมานกันและกันอีก ชาติหน้าผมก็ไม่มีวันปล่อยคุณไป”
ใช่ ต่อให้ชีวิตนี้จะเจ็บปวดทรมานมากเพียงใด ชาติหน้า…ชาติหน้าหน้า ทุกชาติทุกภพ เขาก็ไม่มีวันปล่อยเธอไป…
ไป๋ซู่เย่หลับสนิทไม่ตื่นมากลางคันอีก
………………
เมื่อเธอหลับสนิทแล้วเย่เซียวถึงลุกจากเตียงหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียงเดินไปที่ระเบียง
ผ่านไปสักพักมีเสียงเกียจคร้านของถังเจวี๋ยแว่วมาจากอีกฟากของสาย
“ทำไมดึกขนาดนี้?”
“มีเรื่องสำคัญ”
“อือฮึ นายว่ามาเลยฉันฟังอยู่”
——————
ระยะเวลาต่อมาก็ผ่านพ้นไปอย่างราบเรียบสงบสุข เย่เซียวออกสัมมนางานเป็นบางครั้งบางคราวแต่ส่วนใหญ่ตอนกลางคืนมักมานอนเป็นเพื่อนเธอที่โรงแรม
ชั่วขณะเธอรู้สึกว่าพวกเขาได้กลับไปยังเมื่อสิบปีก่อน—เดตเป็นปกติ ทำทุกอย่างเป็นปกติ ชมพลุดอกไม้ไฟในวันหยุดสุดสัปดาห์เป็นปกติ ไปทานข้าวกับคุณแม่เขาบ้าง…
ทุกอย่างดีเหลือเกิน ดีเสียจนเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝัน บางครั้งกังวลว่าจะตื่นจากความฝันนี้เร็วเกินไป
หากไม่ใช่เพราะมีสายจากกระทรวงความมั่นคงล่ะก็ เธอจะคิดจริงๆ แล้วว่าตัวเองได้ทิ้งทุกเรื่องไว้ด้านหลังหมดแล้ว
เธอถูกเสียงโทรศัพท์ปลุกให้ตื่น
ข้างกายเย่เซียวไม่อยู่
เขาไปสัมมนา
ไปแล้วสามวันเต็มๆ
สามวันนี้ไป๋ซู่เย่เกิดคิดถึงเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความคิดถึงที่ทำให้เธอรู้สึกว่าวันเวลาทุกวันมันช่างยาวนาน
โทรศัพท์กำลังแผดเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง
เธอได้สติ หยิบมาดูเบอร์บนหน้าจอแล้วเงียบไปชั่วขณะ แต่ก็กดรับมาแนบไว้ข้างหู
“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” จากเสียงพอฟังออกถึงอารมณ์ที่ไม่คงที่ของปลัดกระทรวง “นอกจากจะไม่มีอะไรคืบหน้าแล้วตอนนี้สถานการณ์กลับเลวร้ายลง—เย่เซียวคิดจะเลื่อนเซ็นสัญญาให้เร็วกว่าเดิมชัดๆ รัฐมนตรีไป๋ หรือว่าคุณยังมีความรู้สึกส่วนตัวต่อเย่เซียวเลยมัวแต่เดตกับเขา? คุณอย่าลืมล่ะ ตอนนั้นคุณได้ขอยื่นหมายทหารด้วยตัวเองนะ!ถ้าคุณกล้าทิ้งประเทศชาติ ทิ้งองค์กรเพียงเพราะความสัมพันธ์ส่วนตัว ก็รับผิดชอบผลเองละกัน!”
ไป๋ซู่เย่ไม่ได้พูดแทรก แค่กอดผ้าห่มค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น รออีกฝ่ายตะคอกพูดจนจบถึงสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ตอบเสียงเรียบ“ยังมีเวลา ฉันจะทำให้ได้ค่ะ”
“…” ปลัดกระทรวงเงียบไปชั่วครู่คล้ายรออารมณ์สงบลงหน่อยถึงได้กล่าวช้าๆ “ที่ผมโมโหใส่คุณก็หวังว่าคุณจะเข้าใจได้ เรื่องนี้ทุกคนกำลังเป็นกังวล เบื้องบนนั่งกันไม่ติดเก้าอี้แล้ว”
“ค่ะ” ไป๋ซู่เย่ไม่พูดมากไปกว่านั้นแค่กล่าวเสริมอีกประโยค “ต่อจากนี้ถ้าแค่เป็นเรื่องที่อยากจะตักเตือนฉัน ปลัดไม่ต้องโทรมาเองแล้ว เกรงว่าจะถูกคนของเย่เซียวจับได้”
“เรื่องนี้คุณสบายใจได้ ได้ทำการปกปิดสัญญาณแล้ว”
“งั้นก็ดีค่ะ”
ไป๋ซู่เย่ไม่พูดอะไรอีกก่อนวางสายไป เธอทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง มองเพดานห้องเหนือศีรษะนิ่ง
ความจริงถ้อยคำที่ว่ากลัวคนของเย่เซียวจับได้อะไรนั่นเป็นส่วนเกินอยู่แล้ว จุดประสงค์ของเธอ เย่เซียวรู้ดีอยู่แก่ใจ พวกเขาแค่ไม่พูดมันออกมาเท่านั้น
ที่จู่ๆ เย่เซียวก็เลื่อนวันเวลาเซ็นสัญญาให้กระชั้นชิดเข้ามามากขึ้น คงอยากจะลองใจเธอเพื่อดูจุดยืนให้เร็วที่สุดกระมัง!
อารมณ์…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อรุณสวัสดิ์ ท่านประธานาธิบดีที่รัก!