สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 106

“ฉัน?” ขณะที่เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังคิดที่จะอธิบาย แต่ว่ากรรมการเจียงตาเหลือกเริ่มเห็นตาขาว อ้วกออกมาเป็นฟองสีขาว เธอไม่คิดเยอะอีกต่อไป เร่งรีบเข้าไปช่วยเหลือ

“นี่เธอคิดจะทำอะไรอีก? รีบออกไป! ”

สยงหมิ่นพยายามเข้าไปผลักเฟิงเชียนเสวี่ย แต่ว่าโดนเหวินลี่ขวางทางไว้

เฟิงเชียนเสวี่ยนำมือของกรรมการเจียงออก และจับที่กรามด้านล้างของเขาไว้ ใช้นิ้วเรียวยาวล้วงเข้าไปในปากของเขาเพื่อควานหาชิปออกมา

“เอ้ย นี่เธอจะทำอะไรนะ? อย่าทำอะไรมัวซัว”กรรมการอาวุโสบางคนต่างพากันตกใจ “รีบลากเธอออกไป! ”

เหล่าบอดี้การ์ดหันไปมองเยี่ยเจิ้นถิง

“ให้เธอลอง”เยี่ยเจิ้นถิงจ้องไปทางเฟิงเชียนเสวี่ย

“ทนอีกหน่อย ทนอีกหน่อย”

นิ้วของเฟิงเชียนเสวี่ยแตะถูกชิปแล้ว แต่ไม่กล้าออกแรงลวงเยอะ กลัวจะบาดลำคอของกรรมการเจียงเข้า

กรรมการเจียงเพราะว่ารู้สึกไม่สบายตัว ใช้แรงดิ้นรนไม่หยุด ทุบไปโดนไหล่ของเฟิงเชียนเสวี่ยที่บาดเจ็บ

เฟิงเชียนเสวี่ยกัดริมฝีปาก อดทนต่อความเจ็บ ลวงคอต่อไป

ขณะนั้นเอง แขนที่ดิ้นไปมาของกรรมการเจียงทุบโดนคอที่บาดเจ็บของเฟิงเชียนเสวี่ย เฟิงเชียนเสวี่ยเจ็บจนมือสั่น ไม่ทันระวังดันชิปลงเข้าไปอีก

“อ้อกกก”

กรรมการเจียงอ้วกลมออกมา และสงบลงอย่างรวดเร็ว ค่อยๆหายใจช้าๆ ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่รู้สึกไม่ค่อยดี ดวงตาและสีหน้าค่อยๆกลับมาเป็นปกติ

“กรรมการเจียงคุณโอเคไหม? ”สองกรรมการอาวุโสต่างกระตือรือร้นล้อมเข้ามา

“ดีขึ้นมาแล้ว”กรรมการเจียงยังหายใจหอบ อ่อนแรงไร้กำลังพูดเอ่ย “เมื่อกี้.....เหมือนมีอะไร....ติดคอของฉัน เกือบทำให้ฉัน....ติดคอตาย! ”

“โชคดี ได้แม่หนูนี่...ช่วยฉันไว้! ”

เขาชี้ไปทางเฟิงเชียนเสวี่ย “ขอบคุณเธอมาก! ”

“มะ ไม่เป็นไร...”เฟิงเชียนเสวี่ยกระตุกมุมปากขึ้นอย่างฝืดๆ “กรรมการเจียง ตอนนี้คุณรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง? ยังมีตรงไหนที่รู้สึกไม่ดีอีกไหม? ”

เธอรู้ว่า เมื่อกี้กรรมการเจียงจับพลัดจับผลูกลืนชิปลงไปไม่รู้ตัว ต่อไปชะตากรรมของเขาก็จะเป็นเหมือนซื่อเป่าน้อย

เยี่ยเจิ่นถิงจ้องมองไปทางเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างนิ่งๆ แววตาสับสนยากจะหาคำอธิบาย

“ไม่เป็นไร ดีขึ้นมากแล้ว”กรรมการเจียงส่ายหัว

“ในกาแฟจะมีของอะไรได้ไง? สรุปแล้วมันคืออะไรกัน? ”คณะกรรมการท่านหนึ่งเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“คณะกรรมการทุกท่าน เรื่องนี้ผมจะตรวจสอบให้ชัดเจน และมีคำตอบให้กับทุกคน! ”เยี่ยเจิ้นถิงประกาศ “เยี่ยฮุย รีบปิดล้อมบริษัท ตรวจสอบกล้องวงจรปิด ภายในหนึ่งชั่วโมงต้องมีคำตอบให้ฉันน! ”

“รับทราบ! ”เยี่ยฮุยรีบไปจัดการทันที

เฟิงเชียนเสวี่ยร้องในใจว่าแย่แล้ว มีกล้องวงจรปิด ไม่รู้ว่าจะถ่ายติดที่เธอเอาชิปใส่ลงไปในกาแฟไหม?

ขณะนั้นเอง เหล่ยอวี่ได้พาหน่วยแพทย์เข้ามา เมื่อได้รับคำสั่งจากเยี่ยเจิ้นถิงให้ตรวจอาการของกรรมการเจียง ก็ทำการรายงานผลทันที

“ตอนที่กรรมการเจียงดื่มกาแฟน่าจะดื่มวัตถุแหลมคมลงไปด้วย จึงได้ติดที่ลำคอ ต่อมาได้กลืนลงไป สิ่งนั้นคืออะไรตอนนี้บอกได้ไม่แน่ชัด ต้องถ่ายเอกซเรย์ถึงจะทราบ”

“พากรรมการเจียงไปโรงพยาบาลถ่ายเอกซเรย์ รักษาให้ดีๆ ”เยี่ยเจิ้นถิงพูดกำชับ

“ครับ”เหล่ยอวี่ผงกหัว

หมอเข็นรถเข็นออกมา ก่อนที่ประคองกรรมเจียงนั่งลง

สองกรรมการอาวุโสนั้นรู้สึกไม่วางใจ จึงติดตามไปด้วย

ก่อนที่กรรมการเจียงจะออกจากห้องประชุม หันกลับมาพูดกับเยี่ยเจิ้นถิง: “ประธานเยี่ย แม่หนูคนนี้....”

เขาชี้ไปทางเฟิงเชียนเสวี่ย “เขาเป็นผู้มีพระคุณของฉัน ขอให้คุณอย่าได้ลงโทษเธอ”

“วางใจเถอะ! ”เยี่ยเจิ้นถิงยิ้มเย็น

เฟิงเชียนเสวี่ยตัวสั่นเย็นยะเยือก เธอรู้สึกว่ารอยยิ้มของเขานั้นน่ากลัวมาก

……

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เยี่ยฮุยใช้คอมพิวเตอร์ในห้องประชุมเปิดวิดีโอของกล้องวงจรปิด ประกาศต่อหน้าทุกคน: “ตรวจสอบได้แล้ว กาแฟแก้วนั้นสยงหมิ่นเป็นคนชง แต่เพราะว่ากลัวประธานเยี่ยโมโหแล้วพาลใส่เธอ จึงได้ให้เฟิงเชียนเสวี่ยถือเข้ามาแทน”

“ถ้างั้นของในกาแฟแก้วนั้นคืออะไร? ”คณะกรรมการรีบถามต่อ

“เรื่องนี้...”

“คือชิปเอ็กส์ที่หายไป! ”เยี่ยเจิ้นถิงยกผลเอกซเรย์ลำไส้ของกรรมการเจียงที่เหล่ยอวี่ส่งมาให้แจ้งให้ทุกคนทราบ “ผมบอกแล้ว ชิปเอ็กส์วันนี้ต้องได้กลับมา”

“อ่า”ทุกคนถึงกับตะลึงงัน เรื่องนี้มันบ้าไปแล้วๆ

ภายในโรงพยาบาล พยาบาลถือยาระบายพยายามบอกให้กรรมการเจียงกินเข้าไป: “กรรมการเจียง อย่าดื้อ หลังจากคุณกินยาเข้าไปแล้ว ก็สามารถถ่ายชิปออกมาได้แล้ว”

“เหล่าเจียง นายก็กินไปเถอะ ทั้งบริษัทเซิ่งเทียน และสกุลเยี่ยทั้งหมด ก็รอแค่นายถ่ายออกมาแล้ว! ”

กรรมการเจียงริมฝีปากชักกระตุก ร้องไห้ไร้น้ำตา