สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 109

ในที่สุดก็คืนชิปอย่างราบรื่น และก็โกหกได้อย่างแนบเนียน

ก้อนหินก้อนใหญ่ที่หนักอยู่ในใจหัวเฟิงเชียนเสวี่ยในที่สุดก็วางลงได้หนึ่งก้อน ต่อไปเธอต้องตัดความคิดต่อเยี่ยเจิ้นถิงออกไปทั้งหมด แบ่งแยกความสัมพันธ์ระหว่างเราทั้งสองคนให้ชัดเจน

อนาคตข้างหน้าต่อให้ฐานะของเด็กๆถูกเปิดเผย ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาแล้ว

เมื่อเห็นเยี่ยเจิ้นถิงพาคนมาทางนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็โทรศัพท์หา “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้”ทันทีเพื่อที่จะแสดงความรักต่อหน้าเขาให้เขาโมโห แต่ว่า กดโทรออก เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นดันเป็นของเยี่ยเจิ้นถิง!

เฟิงเชียนเสวี่ยยืนนิ่ง มองเขาอย่างตะลึง นี้เป็นเรื่องบังเอิญ หรือว่า...

ใบหน้าของเยี่ยเจิ้นถิงไร้อารมณ์ นิ่งสนิท มือที่สอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงกดตัดสายโทรศัพท์อย่างเบามือ ในใจกลับแอบร้องแย่แล้ว เบอร์ส่วนตัวที่ใช้ตอนที่เป็นตัวตน “โฮสต์” ที่ให้ไว้กับเฟิงเชียนเสวี่ย ทำไมเธอถึงโทรเข้ามาต่อหน้าเขาได้นะ?

ไม่ใช่ว่าตั้งใจจะทดสอบหรอกนะ?

“ฮัลโหล!” รู้ทุกเรื่องเป็นอย่างดีอย่างเยี่ยฮุยรีบหยิบมือถือออกมารับสายเพื่อแก้สถานการณ์อย่างว่องไว “มีเรื่องอะไร?”

“ใช่ๆ หาชิปเจอแล้ว...”

ทางด้านเฟิงเชียนเสวี่ยได้ยินเสียงในสายดังออกมาว่าโดนตัดสาย และอีกด้านหนึ่ง เยี่ยฮุยกำลังคุยโทรศัพท์ ความสงสัยในใจจึงน้อยลง

เห็นทีคงเป็นเรื่องบังเอิญ ขณะที่เธอกำลังโทรออก โทรศัพท์ของเยี่ยฮุยก็มีสายเข้า แต่ว่า ทำไมเสียงรอสายโทรศัพท์ของเขาถึงเหมือนกันเสียงเข้าของ “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้”ละ

หรือว่าเยี่ยฮุยคือ “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้? ”

เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องเยียฮุยสำรวจอย่างละเอียด จากนั้นก็ล้มเลิกความคิดลง

ความสูงของเยี่ยฮุยเมื่อเทียบกับ “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้”เตี้ยกว่าครึ่งหัว รูปร่างโดยรวมก็ไม่เหมือนกัน ไม่ใช่เขาแน่นอน

แต่ว่า ตอนนี้เธอกำลังมองดูเยี่ยเจิ้นถิงกลับยิ่งมองยิ่งรู้สึกเหมือน “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” มาก รูปร่างหุ่นนั้นเหมือนกันเกือบทุกอย่าง แม้แต่ดวงตาก็ยังเหมือน

เธอมองไปทางเยี่ยเจิ้นถิง เห็นเขาเดินเข้าไปในลิฟต์แล้ว เยี่ยฮุยกับคนติดตามสองคนรีบเดินตามหลังไปติดๆ

เฟิงเชียนเสวี่ยลองโทรหาโฮสต์หนุ่มลูกหนี้อีกครั้ง อีกทั้งยังเดินเข้าไปฟังใกล้ๆลิฟต์ ถ้าหากเสียงเพลงโทรศัพท์ดังขึ้นมาพร้อมกัน เยี่ยเจิ้นถิงต้องมีอะไรบางอย่างแน่นอน!

ภายในลิฟต์ เยี่ยเจิ้งถิงเพิ่งจะปิดเสียงรอสาย โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เขาไม่รีบร้อนรับโทรศัพท์ รอลิฟต์ลงไปข้างล่างก่อนสองสามชั้นค่อยกดรับ: “ฮัลโหล! ”

“คุณกำลังทำอะไรอยู่? เมื่อกี้ทำไมไม่รับสายฉัน?”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้ยินเสียงรอสายดังออกมา คิดว่าตัวเองคงคิดมากไปหรือเปล่า

“มีอะไรก็พูด”เยี่ยเจิ้นถิงรู้ว่าเธอเริ่มสงสัยบ้างแล้ว

“ไร้สาระ พวกเราไม่ใช่ตกลงกันดีแล้วเหรอ? คุณต้องแกล้งปลอมเป็นแฟนฉันไง”

“แล้วเธอคิดว่าจะให้แกล้งปลอมยังไง? ”เยี่ยเจิ้นถิงถาม

“เลิกงานแล้วขับรถมารับฉันหน่อย”ในใจเฟิงเชียนเสวี่ยคิดต่อ “ซื้อดอกกุหลาบมาหนึ่งช่อ มาเบิกเงินที่ฉัน! ”

ถ้าหากเขาไม่กล้ามา แสดงว่าต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอน

“ถ้าหากบอสเธอมาตบฉันจะทำยังไง? ”เยี่ยเจิ้นถิงจงใจถาม

“ไม่มีทางหรอก บอสของฉันนิสัยดี ไม่เที่ยวตบคนมั่วซั่วหรอก”เฟิงเชียนเสวี่ยจงใจพูด “ฉันให้นายมา เพื่อมาแสดงให้เขาเห็นว่าฉันมีแฟนแล้ว ให้เขาจะได้ตัดใจไปซะ คนมั่นอกมั่นใจแบบเขา ขอเพียงได้เจอนายครั้งหนึ่งรับรองล้มเลิกความคิดแน่! ”

“ได้ เลิกงานฉันจะไปรับ ส่งที่อยู่ของเธอมาให้ฉัน”

“ฉันจะรีบส่งไปทันที”

ตัดสายวางไป ในใจเฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกตื่นเต้น “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้”รับปากแล้ว แสดงว่าเขาไม่ใช่เยี่ยเจิ้นถิงจริงๆ ไม่ใช่สิ แต่ถ้าหากเยี่ยเจิ้นถิงจงใจทำแบบนี้ เพื่อให้เธอหมดความสงสัยล่ะ?

ถ้าถึงตอนนั้นพวกเขาไม่ได้พบเจอกัน งั้นแบบนั้นก็ยืนยันอะไรไม่ได้ แต่ถ้าหากสองคนเจอกันเข้า ถึงจะยืนยันได้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนคนเดียวกัน

“ท่านเยี่ย คุณหนูเฟิงเหมือนว่าจะเริ่มสงสัยในตัวคุณแล้ว”เยี่ยฮุยเตือนด้วยเสียงเบา

“เสี่ยวต้วนมาที่ไห่เฉิงแล้วใช่ไหม? ”เยี่ยเจิ้นถิงถามขึ้นมากะทันหัน “เรียกเขามาเจอฉัน”

“ครับ....”เยี่ยฮุยหยิบโทรศัพท์ออกมา แต่ลังเลเล็กน้อย พูดเตือนเสียงเบา “คุณชายต้วนกับท่านดูเหมือนกัน ให้ปลอมเป็นคุณไม่มีปัญหา แต่ว่า เขาเจ้าชู้ ดีไม่ดีจะ...”

“เขากล้า? ”เยี่ยเจิ้นถิงยักคิ้วขึ้น

“รับทราบ! ”