สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 111

เฟิงเชียนเสวี่ยในใจคิดว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว รอให้เยี่ยเจิ้นถิงรู้ว่าคนในบริษัทมากมายต่างรู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว จะต้องเกลียดเธอ ทำตัวห่างเหินกับเธอเป็นแน่...

พอคิดแบบนี้แล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้าและยิ้มเอย “ดีเลย ฉันเลี้ยงข้าวพวกเธอเอง”

“ไม่ต้องไปกินข้าวแล้ว ไปบาร์หาเหล้าดื่มกันเถอะ” เสิ่นอวิ๋นพูดต่อทันที “ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องลดน้ำหนัก กลางคืนไม่ควรกินข้าว แต่กินเหล้านิดหน่อยเพื่อฉลองให้กับเธอกันเถอะ!”

“ถูกต้องที่สุด ครั้งนี้ผู้จัดการเฮ่อไม่อยู่ พวกเราไม่สั่งอะไรมั่วซั่วแน่” เพื่อนร่วมงานผู้ชายอีกคนพูดสมทบต่อ

“ใช่ ครั้งก่อนผู้จัดการเฮ่อสั่งเหล้านำเข้ามามากมาย ทำให้เชียนเสวี่ยหมดเนื้อหมดตัว พวกเราไม่ทำแบบนั้นแน่นอน”

เมื่อได้ฟังแบบนั้น แววตาของเสิ่นอวิ๋นเปลี่ยนไปเยือกเย็น และก็เปลี่ยนกลับเป็นปกติด้วยทันที และพูดเอ่ยแบบยิ้มๆ “ ฉันมีคูปองซื้อแบบแชร์กันซื้ออยู่หลายใบ สามารถลดราคาได้มากเลย

“เอางั้นก็ได้ ไปบาร์กัน” เฟิงเชียนเสวี่ยตอบเห็นด้วยอย่างง่ายดาย

ฝูงชนพากันเดินออกจากตัวลิฟต์ เพื่อนร่วมงานยังคงพูดจ้อกแจ้กรอบตัวเฟิงเชียนเสวี่ยไม่หยุด ล้วนแต่เป็นคำพูดยกย่องเธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยได้แต่ยิ้มเจื่อน นอกจากพูด “ขอบคุณ”ก็ไม่รู้จะพูดตอบอะไรดี เงยหน้ามาเจอเสิ่นอวิ๋น มีเพียงเธอคนเดียวที่ไม่พูดยกยอและไม่เสแสร้ง

ชั่วขณะเฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกว่าในเหล่าเพื่อนร่วมงานทั้งหมดมีเพียงเสิ่นอวิ๋นดีสุด

“เอ๊ะ นั้นท่านประธานเยี่ยใช่ไหม!” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเอ่ยเตือนด้วยความตื่นตระหนก“เร็ว อย่าเพิ่งพูดอะไร มายืนเรียงกันตรงนี้”

เหล่าเพื่อนร่วมงานทั้งหลายต่างพากันเงียบ เดินมายืนเรียงกันอย่างเป็นระเบียบอยู่ด้านข้าง ตอนที่เยี่ยเจิ้นถิงเดินผ่านหน้าพวกเขาไป ทุกคนต่างก้มหน้าทักทาย “ท่านประทานเยี่ย!”

เยี่ยเจิ้นถิงมองเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยหางตาเท่านั้น แล้วเดินผ่านไปด้วยความเร็ว เฟิงเชียนเสวี่ยได้แต่มองที่แผ่นหลังที่เดินจากไป ในใจกับรู้สึกว่า รู้สึกว่า...

แต่ว่า...

กริ๊งๆ

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” เป็นคนโทรเข้ามา เฟิงเชียนเสวี่ยรับสายทันที “ฮัลโหล!”

“ออกมาหรือยัง?”

พอฟังจบ เฟิงเชียนเสวี่ยเงยหน้าขึ้นมองไปทางเยี่ยเจิ้นถิง เขาไม่ได้รับโทรศัพท์แต่อย่างใด เขาเดินตรงไปข้างหน้าโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างใดใด มีเพียงกระซิบสั่งอะไรสักอย่างกับเยี่ยฮุยเท่านั้น

ไม่ใช่เขาเหรอ หรือว่าฉันจะคิดมากเกินไป

ที่หน้าประตูมีรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมจอดอยู่ บอดี้การ์ดเปิดประตูรถคุ้มกันให้เยี่ยเจิ้นถิงขึ้นรถ เฟิงเชียนเสวี่ยที่กำลังยืนงงอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงแตรรถดังขึ้นมา ปิ๊น ปิ๊น

“เป็นอะไร” เฟิงเชียนเสวี่ยหลบด้วยความเร็ว แล้วกัดฟันด่าออกไป “อยากตายเหรอ!”

“ไม่ใช่ว่าจะให้แกล้งเป็นแฟนกำมะลอหรือ? นี้ไงแสดงให้สมบทบาทสักหน่อยไง?”

“โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” ยิ้มอย่างชั่วร้าย

“แต่ว่า...” เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะพูดต่อ เพื่อนร่วมงานของเธอก็เดินมาล้อมเธอไว้เสียแล้ว

“ว้าว แฟนของเฟิงเชียนเสวี่ยที่แท้เป็นคุณชายที่หล่อเหลา รูปร่างสูงสง่าสุดๆ!”

“ขับรถหรูขนาดนี้ แถมยังหล่อขนาดนี้ อิจฉาจัง!”

“เอ๊ะ ทำไมคุณถึงสวมหน้ากากละ?”

“ที่รักของฉันชอบแบบนี้นะ สาวสวยทุกท่านเป็นเพื่อนร่วมงานของที่รักใช่ไหม ฝากตัวด้วยครับ!”

“โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” แนะนำตัวกับเพื่อนร่วมงานด้วยท่าทางเป็นกันเองสบายๆ ทำให้ได้รับคำชื่นชมจากเหล่าเพื่อนร่วมงานไม่หยุด