สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 115

เสิ่นอวิ๋นยืนขึ้นมา หยิบมือถือออกมาโทรออก: “ฮัลโหล จัดเตรียมให้เรียบร้อยแล้ว เข้ามาได้เลย”

“พวกสวะ ก็ห้องที่ถูกทิ้งร้างไม่ได้ใช้งานห้องนั้นไง”

“เลิกพูดมากได้แล้ว เร็วหน่อย”

……

ในขณะเดียวกัน

“โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” หาเฟิงเชียนเสวี่ยไม่เจอในห้องน้ำของห้องแขกวีไอพี จึงไปหาสองห้องด้านข้าง ยังคงหาไม่เจอ

เขาโทรหาเฟิงเชียนเสวี่ย แต่ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้

เขาปิดเสียงเพลงในห้องลงทันที ถามเพื่อนๆว่า: “พวกเธอมีใครเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยไหม?”

“ไม่เห็นนะ...”เพื่อนๆต่างส่ายหัว “ไม่ใช่ไปห้องน้ำเหรอ?”

“ไม่มีนะ ฉันไปหามาหมดแล้ว” โฮสต์หนุ่มขมวดคิ้ว “เมื่อกี้ที่พยุงเฟิงเชียนเสวี่ยไปห้องน้ำคนนั้นชื่ออะไร”

“ฉันไม่รู้อ่ะ...” เพื่อนร่วมงานต่างงงไปหมด

“เสิ่นอวิ๋นไง “ ขณะนั้นเองอาลี่ว์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี “ฉันเห็นเธอพยุงเฟิงเชียนเสวี่ยออกไป ทำไมเหรอ พวกเธอยังไม่กลับมาเหรอ?”

“โทรไปหาเดี๋ยวนี้” โฮสต์หนุ่มลูกหนี้เร่งด้วยความร้อนรน “เร็วเข้า!”

“อือ” อาลี่ว์รีบโทรหาเสิ่นอวิ๋นทันที และเปิดลำโพงโทรศัพท์ แต่ว่าโทรยังไงก็โทรไม่ติด

“หรือว่าในนี้สัญญาณไม่ค่อยดี ?” เพื่อนคนอื่นต่างไม่ได้คิดมาก”เสิ่นอวิ๋นปกติแล้วทำอะไรรอบคอบอยู่เสมอ อีกสักพักก็คงพาเฟิงเชียนเสวี่ยกลับมาแหละ”

“ใช่ๆ ๆ” อาจเพราะเฟิงเชียนเสวี่ยดื่มหนักไปหน่อย เสิ่นอวิ๋นเลยพาเธอออกไปสูดอากาศ อีกสักพักก็กลับมา คุณแฟนไม่ต้องกังวลไป”

“เสิ่นอวิ๋นนี้เป็นใคร” โฮสต์หนุ่มลูกหนี้ยังคงไม่วางใจ “เป็นพนักงานใหม่หรือไง หล่อนเป็นอะไรกับเฟิงเชียนเสวี่ย”

“เสิ่นอวิ๋นมาทำงานได้สองปีแล้ว เป็นพนักงานเก่าแก่ของฝ่ายธุรการ ในพวกเราทั้งหมดนับดูแล้วหล่อนกับเฟิงเชียนเสวี่ยความสัมพันธ์ดีที่สุดแล้ว

เมื่อได้ฟังจากเพื่อนร่วมงานพูด สีหน้าของโฮสต์หนุ่มลูกหนี้ก็ค่อยดีขึ้นมาหน่อย คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร แต่เมื่อเขากำลังเตรียมที่จะนั่งลงดื่มต่อกับทุกคน

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นเยี่ยเจิ้นถิงที่โทรเข้ามา เขารีบเดินออกไปรับสายทันที “ฮัลโหล!”

“นายพาเธอไปที่บาร์หรือ”

“เพื่อนร่วมงานขอให้เธอเลี้ยงข้าวนะ”

“ไม่รู้จักคิด “เยี่ยเจิ้นถิงพูดเสียงเย็น “รีบกลับออกมาเดี๋ยวนี้”