สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 115
เสิ่นอวิ๋นยืนขึ้นมา หยิบมือถือออกมาโทรออก: “ฮัลโหล จัดเตรียมให้เรียบร้อยแล้ว เข้ามาได้เลย”
“พวกสวะ ก็ห้องที่ถูกทิ้งร้างไม่ได้ใช้งานห้องนั้นไง”
“เลิกพูดมากได้แล้ว เร็วหน่อย”
……
ในขณะเดียวกัน
“โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” หาเฟิงเชียนเสวี่ยไม่เจอในห้องน้ำของห้องแขกวีไอพี จึงไปหาสองห้องด้านข้าง ยังคงหาไม่เจอ
เขาโทรหาเฟิงเชียนเสวี่ย แต่ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้
เขาปิดเสียงเพลงในห้องลงทันที ถามเพื่อนๆว่า: “พวกเธอมีใครเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยไหม?”
“ไม่เห็นนะ...”เพื่อนๆต่างส่ายหัว “ไม่ใช่ไปห้องน้ำเหรอ?”
“ไม่มีนะ ฉันไปหามาหมดแล้ว” โฮสต์หนุ่มขมวดคิ้ว “เมื่อกี้ที่พยุงเฟิงเชียนเสวี่ยไปห้องน้ำคนนั้นชื่ออะไร”
“ฉันไม่รู้อ่ะ...” เพื่อนร่วมงานต่างงงไปหมด
“เสิ่นอวิ๋นไง “ ขณะนั้นเองอาลี่ว์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี “ฉันเห็นเธอพยุงเฟิงเชียนเสวี่ยออกไป ทำไมเหรอ พวกเธอยังไม่กลับมาเหรอ?”
“โทรไปหาเดี๋ยวนี้” โฮสต์หนุ่มลูกหนี้เร่งด้วยความร้อนรน “เร็วเข้า!”
“อือ” อาลี่ว์รีบโทรหาเสิ่นอวิ๋นทันที และเปิดลำโพงโทรศัพท์ แต่ว่าโทรยังไงก็โทรไม่ติด
“หรือว่าในนี้สัญญาณไม่ค่อยดี ?” เพื่อนคนอื่นต่างไม่ได้คิดมาก”เสิ่นอวิ๋นปกติแล้วทำอะไรรอบคอบอยู่เสมอ อีกสักพักก็คงพาเฟิงเชียนเสวี่ยกลับมาแหละ”
“ใช่ๆ ๆ” อาจเพราะเฟิงเชียนเสวี่ยดื่มหนักไปหน่อย เสิ่นอวิ๋นเลยพาเธอออกไปสูดอากาศ อีกสักพักก็กลับมา คุณแฟนไม่ต้องกังวลไป”
“เสิ่นอวิ๋นนี้เป็นใคร” โฮสต์หนุ่มลูกหนี้ยังคงไม่วางใจ “เป็นพนักงานใหม่หรือไง หล่อนเป็นอะไรกับเฟิงเชียนเสวี่ย”
“เสิ่นอวิ๋นมาทำงานได้สองปีแล้ว เป็นพนักงานเก่าแก่ของฝ่ายธุรการ ในพวกเราทั้งหมดนับดูแล้วหล่อนกับเฟิงเชียนเสวี่ยความสัมพันธ์ดีที่สุดแล้ว
เมื่อได้ฟังจากเพื่อนร่วมงานพูด สีหน้าของโฮสต์หนุ่มลูกหนี้ก็ค่อยดีขึ้นมาหน่อย คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร แต่เมื่อเขากำลังเตรียมที่จะนั่งลงดื่มต่อกับทุกคน
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นเยี่ยเจิ้นถิงที่โทรเข้ามา เขารีบเดินออกไปรับสายทันที “ฮัลโหล!”
“นายพาเธอไปที่บาร์หรือ”
“เพื่อนร่วมงานขอให้เธอเลี้ยงข้าวนะ”
“ไม่รู้จักคิด “เยี่ยเจิ้นถิงพูดเสียงเย็น “รีบกลับออกมาเดี๋ยวนี้”
“หืม? จะมาถึงแล้วเหรอเร็วจัง?” โฮสต์หนุ่มลูกหนี้รู้สึกผิดหวังนิดหน่อย “ให้มาแสดงแทนงั้นก็ให้แสดงให้จบฉากก่อน...”
“นายอยากตายใช่ไหม....”
“ได้ๆ ๆ ฉันขอไปหาตัวผู้หญิงของนายให้เจอก่อน ถ้ามาถึงแล้วโทรมาแล้วกัน”
“อะไรนะ? เธอไปไหน???”
“ดื่มมากไป เพื่อนร่วมงานผู้หญิงคนหนึ่งพยุงตัวออกไปพักผ่อน ตอนนี้โทรศัพท์ของทั้งสองคนยังโทรไม่ติด...”
“ต้วนเทียนหยา ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา นายตายแน่!!!”
……
ห้องร้างที่มืดมิด นักเลงสามคนใส่เสื้อลายดอกไม้ ท่าทางหยาบคาย หื่นกามเดินเข้ามา
“ที่นี่แม่งที่ไหนกันวะ ทางซับซ้อนวนไปวนมา หายากฉิบหาย”
“จริง ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าที่บาร์ยังมีห้องร้างแบบนี้!”
“เลิกพูดมากสักที เร็วเข้า” เสิ่นอวิ๋นพูดเร่ง
“เงินจ้างแค่น้อยนิด ยังบ่นโน้นบ่นนี้อยู่นั้น......”
เหล่าชายฉกรรจ์ยังพูดไม่ทันจบคำก็ตะลึงกับภาพที่อยู่ตรงหน้า ผู้หญิงที่อยู่บนโซฟาทำให้พวกเขาทั้งหมดมองตาค้างกันไปหมด
“นี้คืออาหารค่ำชุดใหญ่ของวันนี้เหรอเนี่ย ดูดีเลยทีเดียว!!!!”
เฟิงเชียนเสวี่ยที่นอนอยู่บนโซฟาถูกถอดเสื้อคลุมออก นอนด้วยท่าทางเซ็กซี่น่าดึงดูด แสงสลัวที่สาดส่องลงบนใบหน้าที่สวยไร้ที่ติยิ่งทำให้เธอดูหน้าหลงใหลมากกว่าเดิม
ทั้งสามคนตื่นเต้นดีใจจนน้ำลายจะไหล
“รูปร่างแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ ดีกว่าพวกคุณหนูผู้ดีข้างนอกมากมาย”
“พวกข้าก็คิดว่าให้มาทำพวกมนุษย์ป้า ถึงไม่ค่อยอยากรับงานเท่าไร”
“หากรีบบอกเร็วกว่านี้ ได้รู้ล่วงหน้าว่าเซ็กซี่เย้ายวนขนาดนี้ พวกข้าจะรีบมานั่งรอเลยละ"
ทั้งสามคนพูดไป ถอดกางเกงไป
“ที่นี่เงียบ ไม่มีใครเข้ามารบกวน และก็ไม่มีใครรู้จัก!”
เสิ่นอวิ๋นโยนเงินให้พวกเขาปึกหนึ่ง และพูดอย่างเย็นชา...
“พวกแกก็ค่อยๆเล่นให้สนุก ต้องรับใช้ผู้หญิงสวยท่านนี้ให้พอใจละ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก