สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 129

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา จะโทรหา ‘โฮสหนุ่มลูกหนี้’ แต่พบว่าตนเองได้ลบเบอร์ไปแล้ว

เธอค้นหาในข้อความ แต่เพิ่งจะหาเจอ รถคันนั้นก็ขับผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับสายลม…

เฟิงเชียนเสวี่ยถอนหายใจ โน้มน้าวตนเองอยู่ในใจ ช่างเถอะ ตัดขาดกันไปแล้ว จะไปสนใจทำไมว่าเขาคือใคร

ในคืนนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยฝันวุ่นวายไปหมด ฝันถึงเยี่ยเจิ้นถิงบ้าง ฝันถึง ‘โฮสหนุ่มลูกหนี้’ บ้าง แล้วก็ฝันถึงชายหนุ่มคนนั้น…

ใครเป็นใครกันแน่ เธอเองก็แยกไม่ค่อยออกแล้ว

คงเป็นเพราะเหนื่อย เฟิงเชียนเสวี่ยจึงตื่นสายในตอนเช้า แม่จูเรียนตั้งหลายครั้ง “เด็กๆ ขึ้นรถโรงเรียนไปแล้ว ถ้ายังไม่ลุกอีกจะสายแล้วนะคะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบลุกจากเตียง แปรงแต่ฟัน หน้ายังไม่ได้ล้างก็รีบวิ่งออกไป

วิ่งไปถึงหน้าประตูก็ย้อนกลับมาอีก เอาเงินที่อยู่ในกระเป๋าให้แม่จูไปหมด “แม่จู นี่เป็นเงินที่ฉันหามาเมื่อคืน…”

“แค่คืนเดียวก็หาเงินได้ขนาดนี้เลย? คุณหนู อย่าวิ่งสิคะ กินข้าวเช้าแล้วค่อยไปค่ะ คุณหนู…”

แม่จูเรียกไปถือข้าวปั้นวิ่งตามไป แต่เฟิงเชียนเสวี่ยก็วิ่งเข้าลิฟต์ไปแล้ว

เธอมองดูเงินที่อยู่ในมือ ในใจเต็มไปด้วยความกังวล

เฟิงเชียนเสวี่ยใช้แรงทั้งหมดที่มีเบียดเข้ารถไฟใต้ดิน ออกจากรถไฟใต้ดินก็วิ่งสุดความสามารถ ในที่สุดก็ถึงบริษัทได้ตรงเวลา

เมื่อออกจากลิฟต์ เหงื่อเธอก็ไหลโชก

“เธอทำอะไรเนี่ย ประธานเยี่ยไม่ปลื้มกับพนักงานที่ไม่รักษาภาพลักษณ์นะ” เหวินลี่ตำหนิ “รีบไปจัดการที่ห้องน้ำเลย”

“อื้ม” เฟิงเชียนเสวี่ยไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เตรียมที่จะออกไป จู่ๆ ก็ได้ยินพนักงานหญิงสองคนกำลังวิจารณ์อย่างเงียบๆ

“เธอรู้ไหม เฟิงเชียนเสวี่ยที่เพิ่งมาที่ชั้น 68 หน่ะ ได้ข่าวว่าเป็นเด็กเส้น”

“เด็กเส้นใคร?”

“ไม่รู้ ฉันได้ข่าวจากคนชั้น 13 ว่า ตอนที่เธอเกิดเรื่องที่ผับ ประธานเยี่ยเป็นคนช่วยเธอ ฉันรู้สึกว่า ระหว่างเธอกับประธานเยี่ยต้องมีอะไรกันแน่ๆ”

“เป็นไปไม่ได้หรอก ประธานผู้สูงส่ง จะมาชอบพนักงานแบบนี้ได้ยังไง”

“มันก็ไม่แน่หรอก…”