สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 133

เฟิงเชียนเสวี่ยล้างหน้าที่ห้องน้ำ แล้วค่อยๆ ใจเย็นลง นึกย้อนถึงในเรื่องคืนนั้นอย่างละเอียด คิดอย่างไรก็คิดไม่ตก…

เธอหาเบอร์โทรของ ‘โฮสหนุ่มลูกหนี้’ จากประวัติข้อความ ลังเลว่าจะโทรหาเขาดีไหม

พอนึกถึงวันนั้นที่เธอทำเด็ดขาดขนาดนั้น พักนี้เขาก็ไม่ได้ติดต่อเธอ ถ้าในตอนนี้เธอโทรหาเขาเอง จะไม่เป็นการหักหน้าตนเอง?

อีกอย่าง กว่าจะตัดขาดกับหนุ่มบาร์โฮสต์คนนั้นได้ ถ้าติดต่อกันอีก หลังจากนี้ก็ต้องเกี่ยวพันกันอีก

ลังเลอยู่นาน เฟิงเชียนเสวี่ยก็กดออกจากหน้าจอ ตอนนี้ที่เป็นปัญหาคือเยี่ยเจิ้นถิง เขามีความรู้สึกที่อยากจะครอบครองเธอ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะต้องเกิดเรื่องแน่

หรือว่า เธอควรจะออกจากเซิ่นเทียน…

ตอนนี้รายได้จากการร้องเพลงที่ DTT ก็สามารถเลี้ยงดูคนทั้งครอบครัวได้แล้ว รอให้ทางนั้นมั่นคงอีกหน่อย เธอก็จะยื่นจดหมายลาออกจากเซิ่นเทียน

หลังจากที่เฟิงเชียนเสวี่ยตัดสินใจได้ เธอก็โล่งใจขึ้นเยอะเลย

เธอเก็บโทรศัพท์ กลับไปที่โต๊ะทำงาน แล้วทำงานอย่างสบายใจ

หลี่เชี่ยนเข้ามาใกล้ ถามอย่างหวัดหวั่น “เฟิงเชียนเสวี่ย ประธานเยี่ยไม่ได้ไล่เธอออกเหรอ”

“ทำไมต้องไล่ออก” เฟิงเชียนเสวี่ยถามกลับ

“เมื่อกี้เธอเถียงเขาแบบนั้นก็ไม่เป็นอะไรเหรอ” หลี่เชี่ยนมองดูรอบๆ พูดเสียงต่ำ “ฉันเห็นว่าสีหน้าของเขาอย่างกับจะกินคน ฉันกลัวจะตายอยู่แล้ว”

“อืม เขาโกรธมากจริงๆ” เฟิงเชียนเสวี่ยแกล้งทำเป็นเศร้า “ด่าฉันอย่างแรง แถมยังไล่ฉันออกมาอีก”

“แค่ด่า?” หลี่เชี่ยนรู้สึกไม่น่าเชื่อ

“ไม่อย่างงั้นหล่ะ?” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มเศร้าๆ

“เอาเถอะ เธอนี่โชคดีจริง…”

หลี่เชี่ยนไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังกลับไปที่โต๊ะทำงานของตนเอง

เฟิงเชียนเสวี่ยคิดในใจ จากนี้อยู่ห่างจากปีศาจร้ายนั่นจะดีกว่า ไม่งั้นในบริษัทคงจะมีข่าวลืออะไรอีกแน่

ตอนที่เลิกงาน เพื่อนร่วมงานชวนเธอไปกินข้าวด้วยกัน เฟิงเชียนเสวี่ยจึงปฏิเสธไป

เธออยากจะกลับบ้านไปอยู่กับลูกๆ ตอนสองทุ่มเธอจะต้องไปทำงานที่ผับอีก